วาบิ - ซาบิ กับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

Main Article Content

ดวงดาว โยชิดะ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ในการนาเสนอแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่อให้เกิดความยั่งยืน โดยนำแนวคิดเกี่ยวกับสุนทรียภาพด้านความงามที่ไม่สมบูรณ์แบบวาบิ - ซาบิ แนวคิดดังกล่าวเป็นการนำเอาวัสดุที่ได้จากธรรมชาตินำมาตกแต่งให้มีความกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมหรือธรรมชาติที่อยู่โดยรอบได้อย่างสมดุลและสวยงาม ซึ่งเป็นหัวใจความงามตามลัทธิเซน แนวคิดนี้สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการวางแผนพัฒนาพื้นที่ในแหล่งท่องเที่ยวให้เกิดความสมดุลและสวยงาม ภายใต้สิ่งแวดล้อมที่ยังคงเดิมหรืออาจจะมีการเปลี่ยนแปลงแต่ให้เกิดน้อยที่สุด อันจะนำไปสู่ความสมดุลและสวยงามตามรูปแบบแนวคิดวาบิ - ซาบิ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โยชิดะ ด. (2017). วาบิ - ซาบิ กับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 3(2), 23–30. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112586
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2545).การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในการจัดการนันทนาการและการท่องเที่ยวทางธรรมชาติ หน่วยที่ 1-7.นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

นครินทร์ ชัยแก้ว. (2545). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอาเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ พัฒนาการรูปแบบการจัดการและศักยภาพในการพัฒนาที่ยั่งยืน.วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สมาคม ไทย -ญี่ปุ่น (2553).กระจกส่องญี่ปุ่น.พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ดวงกมลสมัย.

สมเกียรติ ตั้งนโม. (2553). สุนทรียศาสตร์อินเดีย, จีน, และญี่ปุ่น (ฉบับย่อ). สืบค้นเมื่อ 3ธันวาคม 2557, จาก weread.in.th/wp-content/upload

Atkins, S. &Murphy, K. (1994). Reflection practice. Nursing Standard,8(39), June. 49-54. Baxter

Charles R. Goeldner and J.R. Brent Ritchie. (2006). Tourism: Principle, Practice, Philosophies.10th ed. New York: Chichester: Wiley.

Pramote Patana. (ม.ป.ป.). การออกแบบจัดสวนของญี่ปุ่น. ค้นเมื่อ 3 มกราคม 2560 จาก http://fdesignbasis.blogspot.com/