การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจอาหาร SMEs ย่านเยาวราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้ใช้บริการต่อการให้บริการของพนักงานในธุรกิจอาหาร SMEs ย่านเยาวราช จำแนกตามข้อมูลทั่วไปของผู้ใช้บริการ 2) เพื่อศึกษาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจอาหาร และ 3) เพื่อนาเสนอแนวทางการพัฒนาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจอาหาร SMEs ย่านเยาวราช กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ใช้บริการจานวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในงานวิจัย ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) และการทดสอบความแตกต่างรายคู่ด้วยวิธีของ LSD
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ใช้บริการมีความคิดเห็นอยู่ในระดับมากทั้งด้านคุณลักษณะของพนักงานร้านอาหาร ด้านกระบวนการ และด้านคุณภาพการบริการ 2) การเปรียบเทียบความคิดเห็นต่อการให้บริการของพนักงานจำแนกตาม เพศ อายุ และอาชีพ พบว่า มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน แต่เมื่อจำแนกตามรายได้ ค่าใช่จ่าย และความถี่ในการใช้บริการ มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 3) ในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของผู้ประกอบการ พบว่า มีการสรรหาพนักงานมาจากทั้งจากภายนอกและภายในอย่างไม่ซับซ้อน มีการจัดการฝึกอบรมให้กับพนักงาน ให้ค่าตอบแทนพนักงานตามประกาศของรัฐบาล มีการจัดการความปลอดภัยให้กับพนักงาน และมีการติดตามประเมินผลการปฏิบัติของพนักงานอย่างสม่ำเสมอ 4) แนวทางการพัฒนาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในธุรกิจอาหาร ผู้ประกอบการต้องมีความรู้ที่เกี่ยวกับกระบวนการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านต่างๆ คัดเลือกพนักงานแต่ละตำแหน่งอย่างมีระบบ และมีการกำหนดเกณฑ์การประเมินที่ชัดเจน เข้าใจง่าย โปร่งใส
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชำนาญ ภู่เอี่ยม. (2548). การบริการ. กรุงเทพฯ: เทศาภิบาล.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2550). การสรรหา การคัดเลือก และการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากร. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิโลบล เหล่าเกษมสุขวงศ์. (2555). คุณภาพการบริหารของร้านอาหารสหโภชน์แห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (การจัดการเทคโนโลยีอุตสาหกรรมเกษตร) สาขาการจัดการเทคโนโลยีอุตสาหกรรมเกษตร ภาควิชาเทคโนโลยีอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปิยพรรณ กลั่นกลิ่น. (2549). อาหารเครื่องดื่มและการบริการในภัตตาคาร. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
พรภัทรา แตงอ่อน. (2550). การพัฒนาตนเองของพนักงานบริการในธุรกิจร้านอาหารศึกษาเฉพาะกรณี บริษัท มัลลิการ์ อินเตอร์ฟู๊ด จากัด. บัณฑิตวิทยาลัย สาขาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต.
วิชัย โถสุวรรณจินดา. (2556). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โฟร์เพซ.
Kotler, Philip. (2000). Marketing Management Analysis Planning Implementation and Control. (10th ed). New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
Lovelock, Cristopher H. (1996). Service Marketing. Englewood Cliffs. New Jersey : Prentice-Hall. P. 464-465.
Maslow, Abraham. (1970). Motivation and Personality. New York: Harper and Row.
Nadler, L. and Nadler, Z. (1990). The Handbook of Human Resource. 2nded. Toronto: John Wiley & Sons.
Peter, Straube. (1997). Why Customer Satisfaction May Not Mean Loyalty. Nation’s Restaurant News. Vol.31 No.30. [Online] Available :
http://www.thailis.uni.net.th/abi/detail.nsp.
Soriano, D.R. (2008). Difference ways of Measuring Performance in the Service industries: Application in Spanish small and Medium-sized hotel. The Service Industries Journal. 28, 27-36.
