ผลของการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาที่มีผลต่อการยิงประตู ณ จุดเตะโทษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลของการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาที่มีผลต่อการยิงประตู ณ จุดเตะโทษ 2) เปรียบเทียบการเตะลูกโทษระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองก่อนและหลังการฝึก 3) เปรียบเทียบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมก่อนและหลังการฝึก ประชากรและกลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาที่เรียนวิชาฟุตบอล จำนวน 60 คน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชาย จำนวน 30 คน โดยการสุ่มแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้คือ แบบทดสอบการยิงประตูฟุตบอล, โปรแกรมฝึกยิงประตู และเครื่องวัดความแข็งแรงกล้ามเนื้อขา การวิจัยแบบกึ่งทดลอง (Quasi-experimental research) การวิเคราะห์ข้อมูล: ค่าเฉลี่ย (x̄), ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD), และค่าที (t-test)
ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลของการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาส่งผลต่อการยิงประตู ณ จุดเตะโทษ กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยการทดสอบการยิงประตู ณ จุดเตะโทษ ก่อนการฝึก หลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 และ 8 เท่ากับ (0.67→1.67→2.73) ตามลำดับ ส่งผลให้เกิดพัฒนาการอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ผลการเปรียบเทียบการทดสอบยิงประตูฟุตบอล ณ จุดเตะโทษ กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ย ก่อนการฝึก หลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 และ 8 เท่ากับ (0.67→1.67→2.73) ตามลำดับ และกลุ่มควบคุมมีค่าเฉลี่ย ก่อนการฝึก หลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 และ 8 เท่ากับ (1.06→0.87→1.27) ตามลำดับ ค่าเฉลี่ยกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ผลการเปรียบเทียบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลอง: ค่าเฉลี่ยเพิ่มขึ้น (1.97 → 2.06 → 2.23) กลุ่มควบคุม: ค่าเฉลี่ยไม่เปลี่ยนแปลง (1.96 → 1.97 → 1.97) หลังสัปดาห์ที่ 8 ค่าเฉลี่ยกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ดังนั้นผลการทดลองชี้ให้เห็นการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาส่งผลต่อการยิงประตู ณ จุดเตะโทษ โดยเฉพาะในกลุ่มทดลองที่ได้รับการฝึกตามโปรแกรม เกิดพัฒนาการอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกชา พูลสวัสดิ์. (2548). ผลของการฝึกเสริมพลัยโอเมตริกที่มีต่อการพัฒนาความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาฟุตบอลอายุระหว่าง 14–16 ปี (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ชนะชนม์ กล้าหาญ. (2554). ผลการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อที่มีผลต่อความสามารถในการยิงประตูระยะไกลในกีฬาบาสเกตบอล. วารสารคณะพลศึกษา, 14(1), 49–56. กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชูพงศ์ จันทร์อรุณ, & กันยา ปาละวิวัธน์. (2558). ผลของการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาที่มีต่อความสามารถในการเตะลูกฟุตบอลของนักกีฬาฟุตบอล อายุ 13–15 ปี (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, นครสวรรค์.
ทูรย์ มีกุดเวียน. (2549). ผลการฝึกสร้างจินตภาพที่มีต่อความแม่นยำในการยิงประตูฟุตบอล (สารนิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
ธัชนนท์ จินดาปุก. (2559). การสร้างแบบทดสอบทักษะกีฬาฟุตบอลสำหรับเยาวชนชายอายุไม่เกิน 14 ปี. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน, นครปฐม.
บริคณฑ์ มายวัน. (2550). ผลการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาที่มีต่อความแม่นยำในการยิงประตูฟุตบอล ณ จุดเตะโทษของนักกีฬาอายุระหว่าง 10–12 ปี (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
สนธยา สีละมาด. (2547). หลักการฝึกกีฬาสำหรับผู้ฝึกสอนกีฬา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทรา กล้าณรงค์. (2540). ฟุตบอล 1. สงขลา: ภาควิชาพลศึกษาและสุขศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อธิวัฒน์ มณีจักร. (2544). ผลของการฝึกกล้ามเนื้อขาโดยการถ่วงน้ำหนักที่ข้อเท้าต่อระยะทางของการกระโดดไกล (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
