The Priority Needs of Developing Academic Management of Rattanakosinsomphotbowonniwetsalaya School Based on the Concept of Resilience
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the current, the desirable states; and to assess the priority needs of developing academic management of Rattanakosinsomphotbowonniwetsalaya School under the patronage of Buddhist Supreme Patriarch based on the Concept of Resilience. The informants were 80 personnel, including school directors, deputy-school directors, and teachers. The research instrument was a questionnaire which had an index of item objective congruence (IOC) of 1.00 and reliability of 0.98. The data were analyzed by mean, standard deviation and priority needs index modified (PNImodified).
The findings showed that the overall current and desirable states of developing academic management of Rattanakosinsomphotbowonniwetsalaya School based on the concept of resilience were at the high level ( =3.684) and the highest level ( =4.543), respectively. The first priority was curriculum development (PNImodified=0.244) followed by learning management (PNImodified=0.223) and evaluation (PNImodified=0.208), respectively.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). แนวทางการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษาให้คณะกรรมการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา และสถานศึกษาตามกฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารงานและการจัดการศึกษา พ.ศ.2550. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
จามจุรี จำเมือง. (2552). คู่มือเตรียมสอบผู้บริหารสถานศึกษาและผู้บริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เจริญดีมั่นคง.
ธัญญาภรณ์ อุปมัยรัตน์. (2561). ผลของโปรแกรมกำกับตนเองต่อทัศนคติการใช้ความรุนแรงและพฤติกรรมการควบคุมตนเองของนักเรียนวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2). (19 ธันวาคม 2545). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 119 ตอนที่ 123 ก, หน้า 16-21.
มหาวิทยาลัยราชภัฏวลัยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2553). คู่มือการจัดระบบการเรียนการสอนที่ยึดนักเรียนเป็นศูนย์การเรียนรู้. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เทียนวัฒนา พริ้นท์ติ้ง.
มารุต พัฒผล. (2562). แนวคิดหลักการพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
ยชญ์รวินทร์ จนบุรมย์. (2560) ผลของการเสริมสร้างความยืดหยุ่นทางอารมณ์เพื่อลดความเครียดของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารกองการพยาบาล, 44(1): 103-115.
โรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบวรนิเวศศาลายา ในพระสังฆราชูปถัมภ์. (2564). รายงานสถิติการย้ายออก ลาออกและไม่สำเร็จในการศึกษาของโรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบวรนิเวศศาลายา ในพระสังฆราชูปถัมภ์ในปีการศึกษา 2563. นครปฐม.
โรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบวรนิเวศศาลายา ในพระสังฆราชูปถัมภ์. (2565). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา โรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบวรนิเวศศาลายา ในพระสังฆราชูปถัมภ์ ปีการศึกษา 2564. นครปฐม.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2563). สมรรถนะเด็กไทยในยุคโลกพลิกผัน (VUCA World). คุรุสภาวิทยาจารย์, 1(1): 11.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). แผนการศึกษาแห่งชาติ ฉบับปรับปรุง (พ.ศ. 2552 -2559). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2557). แนวปฏิบัติการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การบริหารวิชาการที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคพลิกผัน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุคนธ์จิต อุปนันชัย. (2556). อิทธิพลของการสนับสนุนทางสังคมการเห็นคุณค่าแห่งตนและการรับรู้ความสามารถของตนที่มีต่อความสามารถในการฟื้นพลังของนักเรียนในจังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุจิรา ประกอบสุข. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะนิสัยแบบฟื้นคืนพลัง ความหมายในชีวิต และปัญหาทางจิตใจของนักเรียนทุนที่ศึกษาต่อต่างประเทศ. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนีย์ ชัยสุขสังข์. (2557). กลยุทธ์การบริหารวิชาการเพื่อเสริมสร้างทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนในโรงเรียนเอกชนทางเลือก. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสกข์ วงศ์พิพันธ์. (2563). การเสริมสร้างการตระหนักรู้ทางสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
ตอนปลายโดยการให้คำปรึกษากลุ่มมหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อภิพร เป็งปิง. (2562). ความเข้มแข็งทางจิตใจของเด็กในห้องเรียนอนุบาล. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(2): 370-385.
อิงอร ลิ้มวัฒนาถาวรกุล. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความยืดหยุ่นของผู้สูงอายุโรคมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัด. วิทยานิพนธ์ พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
อุรัจฉทาธ์ นามรักษ์. (2555). ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อการกำกับตนในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา เขต 28. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Connor and Davidson. (2003). Development of a new resilience scale: The Connor-Davidson resilience scale (CD-RISC). Depression and anxiety, 18(2) : 76-82.
Cronbach, L. Joseph. (1984). Essential of Psychology and Education. New York: Mc–Graw Hill.
Gale M. Morrison and Megan Redding Allen (2007). Promoting Student Resilience in School Contexts Theory. Theory Into Practice, 46(2): 162-169.
Ginsburg, and Jablow. (2014). Building resilience in children and teens: Giving kids roots and wings. illinois: American Academy of Pediatrics.
Henderson and Milstein. (2003). Resiliency in schools: Making it happen for students and educators. USA: Corwin press.
Jing Sun and Donald Stewart. (2007). Development of population based resilience measures in the primary school setting. Retrieved on February, 17th, 2022, from https://www.emerald.com/insight/content/doi/10.1108/09654280710827957/full/html.
Lopez and Snyder. (2009). The Oxford handbook of positive psychology. New York: Oxford University Press.
Lucy et al. (2014). Building Resilience: Five Key Capabilites. Retrieved on February, 7th, 2022, from https://www.roffeypark.ac.uk/wp-content/uploads/2020/07/Building-Resilience-Report-with-covers.pdf.
Maryland Department of Health. (2019). Educational Resilience. Retrieved on February, 5th, 2022, from http://www.mindresilience.org/what-is-mind-resilience/coreconcept sage.
Miljević-Riđički, Renata, Celeste Simões, and Birgitta Kimber. (2020). Resilience in School Children–a Multicultural Comparison between Three Countries–Croatia, Sweden and Portugal. Društvena Istraživanja, 29(4): 555-74.
Reivich et al. (2011). Master resilience training in the US Army. American psychologist, 66(1): 25.
Schunk and Zimmerman. (1994). Self-regulation of learning and performance: Issues and educational applications. Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Transforming Education. (2014). Introduction to Social Awareness. Retrieved on March, 30th, 2022, from https://transformingeducation.org/resources/introduction-to-social-awareness/.
Valladolid. (2021). The Role of Coping Strategies in the Resilience and Well-Being of College Students during COVID-19 Pandemic. Philippine Social Science Journal, 4(2): 30-42.
World Economic Forum and Sea Insights. (2020). COVID-19: THE TRUE TEST OF RESILIENCE AND ADAPTABILITY. Retrieved on March, 20th, 2022, from http://www3.weforum.org/docs/WEF_ASEAN_Youth_Survey_2020_Report.pdf.