พฤติกรรมและความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการท่องเที่ยวชายหาดบางแสน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชายหาดบางแสน 2) ศึกษาระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชายหาดบางแสนตามองค์ประกอบการท่องเที่ยว 5A’s และ 3) ศึกษาเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชายหาดบางแสน จำแนกตามพฤติกรรมนักท่องเที่ยว การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักท่องเที่ยว จำนวน 400 คน ใช้การเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ สถิติทดสอบที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
ผลการวิจัย พบว่า 1) นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เคยมาบางแสนแล้ว ความตั้งใจในการเดินทางมาเที่ยว 1-3 ครั้งต่อปี การเดินทางเป็นแบบเช้าไป-เย็นกลับ ใช้เวลาทำกิจกรรม 3-4 ชั่วโมง นิยมเดินทางมาในช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ ส่วนใหญ่ใช้รถส่วนตัวในการเดินทาง ค่าใช้จ่ายในการมาเที่ยวต่อครั้งประมาณ 1,001-2,000 บาท ใช้จ่ายกับการรับประทานอาหารและเครื่องดื่มมากที่สุด เดินทางมากับครอบครัว และวัตถุประสงค์หลักของการเดินทางคือ พักผ่อนหย่อนใจ 2) ระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชายหาดบางแสนตามองค์ประกอบการท่องเที่ยว 5A’s ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ผลการเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชายหาดบางแสน พบว่า ความตั้งใจในการเดินทางมาชายหาดบางแสนต่อปี และวัตถุประสงค์หลักในการเดินทางมาชายหาดบางแสนต่างกัน มีระดับความคิดเห็นต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวชายหาดบางแสนโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2557). คู่มือการตรวจประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวประเภทชายหาด. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
กรมการท่องเที่ยว. (2563). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ ปี 2562 (จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด). ค้นเมื่อวันที่ 12 กันยายน 2564, จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=618.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานศึกษาขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวทางทะเลและชายหาด Sea Sun Sand. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
เจนจิรา ฝั้นเต็ม สุริยา ส้มจันทร์ พัจน์พิตตา ศรีสมพงษ์ สมยศ โอ่งเคลือบ และ สุพัฒนา หอมบุปผา. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมนักท่องเที่ยวแบบจับจ่ายใช้สอยในพื้นที่เขตเศรษฐกิจพิเศษแม่สอด จังหวัดตาก. สักทอง: วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 25(1): 135-150.
เฉลิมรัชต์ เข็มราช. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการเลือกสถานที่ท่องเที่ยวแบบมนุษย์สร้างขึ้น กรณีศึกษาอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี และอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 25(2): 37-53.
ชัยยุทธ ถาวรานุรักษ์. (2562). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อตลาดน้ำคลองแดน อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 19(1): 122-135.
ณัฐกิตทิ์ โตอ่อน. (2562). ผลกระทบของกิจกรรมมนุษย์ต่อสัตว์ทะเลหน้าดินขนาดใหญ่บริเวณชายหาด บางแสน และหาดวอนนภา จังหวัดชลบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี), 11(21): 86-99.
เทศบาลเมืองแสนสุข. (2562). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ.2561-2565) เทศบาลเมืองแสนสุข. ชลบุรี: กองวิชาการและแผนงาน เทศบาลเมืองแสนสุข.
นันทิตา เพชราภรณ์. (2558). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการท่องเที่ยวเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 7(ฉบับพิเศษ): 63-72.
นิมิต ซุ้นสั้น และ อุมาภรณ์ สมกาย. (2564). ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความตั้งใจเดินทางกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางมาท่องเที่ยวภูเก็ต. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 8(2): 39-56.
ปริณา ลาปะ. (2558). พฤติกรรมการท่องเที่ยวจังหวัดนครราชสีมาของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 4(1): 30-45.
พิมพา หิรัญกิตติ อุดม สายะพันธุ์ เกยูร ใยบัวกลิ่น สุพรรณี อินทร์แก้ว และ สมชาย หิรัญกิตติ. (2557). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของนักท่องเที่ยวชาวไทย. สุทธิปริทัศน์, 28(88): 362-384.
พิสิทธิ์ ตันติพิสิฐกุล. (2559). ปัญหาเกี่ยวกับความปลอดภัยของผู้ทำกิจกรรมบริเวณพื้นที่ชายหาดบนเกาะภูเก็ต. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 11(1): 27-37.
มณทิรา จรรยาภรณ์พงษ์ ณรงค์ชัย คุณปลื้ม วัลลภ ใจดี และ พัชนา เฮ้งบริบูรณ์พงศ์ ใจดี. (2563). การรับรู้และการให้ความร่วมมือระหว่างผู้ประกอบการและนักท่องเที่ยวต่อโครงการชายหาดบางแสนปลอดบุหรี่. วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, 9(2): 52-65.
มนัสสินี บุญมีศรีสง่า ภาพิมล ปิ่นแก้ว และ ปาลินี สกุลตั้งมณีรัตน์. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อตลาดฉัตรศิลาในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสาร Veridian E-Journal กลุ่มมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(1): 648-660.
เลิศพร ภาระสกุล. (2543). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรัญชลี สุมิตไพบูลย์ และ นงลักษณ์ นโมวลัยเลา. (2557). การรับรู้และศักยภาพความพร้อมต่อการเปิดเสรีบริการด้านการท่องเที่ยวตามกรอบ ASEAN Economic Community (AEC) ชายหาดบางแสน จังหวัดชลบุรี. สุทธิปริทัศน์, 28(88): 196-213.
วัลย์จรรยา วิระกุล. (2563). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการมาท่องเที่ยวกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 14(1): 191-204.
ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์ และ พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2561). พฤติกรรมและความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลและชายหาด กรณีศึกษาเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(2): 2801-2817.
สุดา สุวรรณาภิรมย์. (2560). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการท่องเที่ยวเกาะช้าง จังหวัดตราด. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3): 69-79.
สุมิตรา ไอยรา. (2561). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อวัดพระธาตุแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 8(1): 57-67.
สุริยา โปร่งน้ำใจ. (2562). การบาดเจ็บจากการสัมผัสแมงกะพรุนพิษในเขตชายหาดบางแสน จังหวัดชลบุรี: อาการทางคลินิกและมาตรการป้องกัน. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา, 14(1): 142-151.
อัญชลี สมใจ และ พันธุ์รวี ณ ลำพูน. (2563). พฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตำบลบางโฉลง อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 15(2): 13-27.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3): 297-334.
Pascoe, S. (2019). Recreational beach use values with multiple activities. Ecological Economics, 160: 137-144.
Weiers, R. M. (2005). Introduction to Business Statistics. International Student Edition, 5th ed. Pennsylvania, Duxbury Press.
Williams, A. and Micallef, A. (2009). Beach management principles and practice. London: Earthscan.