Tourists’ Behaviour and Opinions Regarding Travelling to Bangsaen Beach
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to 1) study behaviors of tourists toward Bangsaen beach 2) study behaviors of tourists toward Bangsaen beach according to 5A’s tourism component and 3) compare level of tourists’opinion on potential of Bangsaen beach classified by tourist behavior. This study was a quantitative research, questionnaires collected from 400 tourists by accidental sampling. Statistics for data analyses were frequency, percentage, t-test and One-way ANOVA.
The study revealed that; 1) most tourist’s behavior have been to Bangsaen beach, intent to travel 1-3 times per year, travel within a day, times for activity 3-4 hours, travel on weekend by private vehicle. The budget divide of travel was around 1,001-2,000 and spend for food and beverage. Most of them came with family and main aim for travelling was to take a rest. 2) The level of tourists’ opinions towards the potential of Bangsaen beach attraction according to the 5A’s tourism component overall is at a high level. 3) The comparison results showed intention to travel per year and main aim to Bangsaen beach that was statistically significantly different level of opinion on the potential of Bangsaen beach attractions at the .05 level.
Article Details
References
กรมการท่องเที่ยว. (2557). คู่มือการตรวจประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวประเภทชายหาด. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
กรมการท่องเที่ยว. (2563). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ ปี 2562 (จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด). ค้นเมื่อวันที่ 12 กันยายน 2564, จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=618.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานศึกษาขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวทางทะเลและชายหาด Sea Sun Sand. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
เจนจิรา ฝั้นเต็ม สุริยา ส้มจันทร์ พัจน์พิตตา ศรีสมพงษ์ สมยศ โอ่งเคลือบ และ สุพัฒนา หอมบุปผา. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมนักท่องเที่ยวแบบจับจ่ายใช้สอยในพื้นที่เขตเศรษฐกิจพิเศษแม่สอด จังหวัดตาก. สักทอง: วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 25(1): 135-150.
เฉลิมรัชต์ เข็มราช. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการเลือกสถานที่ท่องเที่ยวแบบมนุษย์สร้างขึ้น กรณีศึกษาอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี และอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 25(2): 37-53.
ชัยยุทธ ถาวรานุรักษ์. (2562). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อตลาดน้ำคลองแดน อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 19(1): 122-135.
ณัฐกิตทิ์ โตอ่อน. (2562). ผลกระทบของกิจกรรมมนุษย์ต่อสัตว์ทะเลหน้าดินขนาดใหญ่บริเวณชายหาด บางแสน และหาดวอนนภา จังหวัดชลบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี), 11(21): 86-99.
เทศบาลเมืองแสนสุข. (2562). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ.2561-2565) เทศบาลเมืองแสนสุข. ชลบุรี: กองวิชาการและแผนงาน เทศบาลเมืองแสนสุข.
นันทิตา เพชราภรณ์. (2558). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการท่องเที่ยวเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 7(ฉบับพิเศษ): 63-72.
นิมิต ซุ้นสั้น และ อุมาภรณ์ สมกาย. (2564). ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความตั้งใจเดินทางกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางมาท่องเที่ยวภูเก็ต. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 8(2): 39-56.
ปริณา ลาปะ. (2558). พฤติกรรมการท่องเที่ยวจังหวัดนครราชสีมาของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 4(1): 30-45.
พิมพา หิรัญกิตติ อุดม สายะพันธุ์ เกยูร ใยบัวกลิ่น สุพรรณี อินทร์แก้ว และ สมชาย หิรัญกิตติ. (2557). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของนักท่องเที่ยวชาวไทย. สุทธิปริทัศน์, 28(88): 362-384.
พิสิทธิ์ ตันติพิสิฐกุล. (2559). ปัญหาเกี่ยวกับความปลอดภัยของผู้ทำกิจกรรมบริเวณพื้นที่ชายหาดบนเกาะภูเก็ต. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 11(1): 27-37.
มณทิรา จรรยาภรณ์พงษ์ ณรงค์ชัย คุณปลื้ม วัลลภ ใจดี และ พัชนา เฮ้งบริบูรณ์พงศ์ ใจดี. (2563). การรับรู้และการให้ความร่วมมือระหว่างผู้ประกอบการและนักท่องเที่ยวต่อโครงการชายหาดบางแสนปลอดบุหรี่. วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, 9(2): 52-65.
มนัสสินี บุญมีศรีสง่า ภาพิมล ปิ่นแก้ว และ ปาลินี สกุลตั้งมณีรัตน์. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อตลาดฉัตรศิลาในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสาร Veridian E-Journal กลุ่มมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(1): 648-660.
เลิศพร ภาระสกุล. (2543). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรัญชลี สุมิตไพบูลย์ และ นงลักษณ์ นโมวลัยเลา. (2557). การรับรู้และศักยภาพความพร้อมต่อการเปิดเสรีบริการด้านการท่องเที่ยวตามกรอบ ASEAN Economic Community (AEC) ชายหาดบางแสน จังหวัดชลบุรี. สุทธิปริทัศน์, 28(88): 196-213.
วัลย์จรรยา วิระกุล. (2563). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการมาท่องเที่ยวกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 14(1): 191-204.
ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์ และ พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2561). พฤติกรรมและความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลและชายหาด กรณีศึกษาเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(2): 2801-2817.
สุดา สุวรรณาภิรมย์. (2560). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการท่องเที่ยวเกาะช้าง จังหวัดตราด. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3): 69-79.
สุมิตรา ไอยรา. (2561). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อวัดพระธาตุแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 8(1): 57-67.
สุริยา โปร่งน้ำใจ. (2562). การบาดเจ็บจากการสัมผัสแมงกะพรุนพิษในเขตชายหาดบางแสน จังหวัดชลบุรี: อาการทางคลินิกและมาตรการป้องกัน. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา, 14(1): 142-151.
อัญชลี สมใจ และ พันธุ์รวี ณ ลำพูน. (2563). พฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตำบลบางโฉลง อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 15(2): 13-27.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3): 297-334.
Pascoe, S. (2019). Recreational beach use values with multiple activities. Ecological Economics, 160: 137-144.
Weiers, R. M. (2005). Introduction to Business Statistics. International Student Edition, 5th ed. Pennsylvania, Duxbury Press.
Williams, A. and Micallef, A. (2009). Beach management principles and practice. London: Earthscan.