The Problem of State in the Instructional Management in Thai Classical Music Performance Skill Courses of Pipat Undergraduate Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the problem of state in the instructional management in Thai classical music performance skill courses of Pipat undergraduate students. The research employed a qualitative methodology, collecting data from interviews of key informants by purposive sampling, including six teachers and nine undergraduate students majoring in Pipat. Data were analyzed using interpretation and inductive conclusion, then presented by the descriptive method.
The finding shows that the problem states consist of four aspects including 1) personality: mallet holding and sitting 2) performance: using weights, muscles, and technics, unstably rhythmic playing, and practice 3) time management of classroom: lack of basic melodies in songs and time limitation of class learning and 4) other(s): melodic variation, song recitation, and balance controls of music ensemble.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). เอกสารแนบท้ายประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่องมาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญญาตรี สาขาครุศาสตร์และสาขาศึกษาศาสตร์ (หลักสูตรสี่ปี) พ.ศ. 2562. ค้นเมื่อวันที่ 10 เมษายน 2563, จาก https://bit.ly/3kfzZNn.
จิรายุ มีเผือก. (2563). กว่าจะเป็นคนระนาดเอก: บทบาทผู้นำวง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 40(1): 35-46.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2561). ดนตรีศึกษา: หลักการและสาระสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 10 ฉบับปรับปรุงแก้ไข. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พงศกร จอมแก้ว. (2563) สภาพการจัดการเรียนการสอนรายวิชาทักษะปฏิบัติจะเข้ในหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 27(2): 163-187.
มนตรี ตราโมท. (2540). ดุริยางคศาสตร์ไทย: ภาควิชาการ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มติชน.
วิชฏาลัมพก์ เหล่าวานิช. (2556). กระบวนการกลายเป็นชายขอบของวิชาดนตรีในหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน: วิธีศึกษาแนวโบราณคดีความรู้. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (ดนตรี) สาขาดนตรีศึกษา วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561). ข้อมูลรายชื่อหลักสูตรระดับอุดมศึกษาที่ สกอ. รับทราบการให้ความเห็นชอบ/อนุมัติหลักสูตรของสภาสถาบันอุดมศึกษา (ระหว่างปี 2555-2561). ค้นเมื่อวันที่ 10 เมษายน 2563, จาก https://bit.ly/3AkJeS3.
สุภางค์ จันทวานิช. (2559). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุทัย ศาสตรา. (2560). กระบวนการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการสร้างสรรค์ดนตรีไทยสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น: การถอดบทเรียนจากศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีไทย). ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Barneva, R. P., Kanev, K., Shapiro, S. B., & Walters, L. M. (2021). Enhancing Music Industry Curriculum with Digital Technologies: A Case Study. Education Sciences, 11(2): 52. MDPI AG. Retrieved from https://bit.ly/3BLeudX.
Creswell, J. W. (2014). Research design: qualitative, quantitative, and mixed methods approach. CPI Group L.td.
Laovanich, V., Chuppunnarat, Y., Laovanich, M., & Saibunmi, S. (2021). An investigation into the status of Thailand’s music education systems and organization. British Journal of Music Education, 38(2): 131–144. Cambridge University Press.
Mehrabian, A., & Ferris, S.R. (1967). Inference of Attitudes from Nonverbal Communication in Two Channels. Journal of Consulting Psychology, 31(3): 248–252. https://doi.org/10.1037/h0024648
Mehrabian, A., & Wiener, M. (1967). Decoding of inconsistent communications. Journal of Personality and Social Psychology, 6(1): 109–114. https://doi.org/10.1037/h0024532
Smith, A. B. (1985). An Evaluation of Music Teacher Competencies Identified by The Florida Music Educators Association and Teacher Assessment of Undergraduate Preparation to Demonstrate those Competencies. ProQuest Dissertations & Theses Global. Retrieved on April 12th 2022, from https://bit.ly/3BHlSXA.