Behaviors and Perspectives of Thai Tourists on a Zipline Eco-Adventure Tourism Venture in Phuket Province
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to study as follows: (1) Zipline Eco-Adventure tourism behavior 2) Thai tourist perspectives on a Zipline Eco-Adventure tourism venture 3) the relationship between personal status and behaviors of Thai tourists on Zipline Eco-Adventure in Phuket and 4) Relationship between personal status and perspectives of Thai tourists on Zipline Eco-Adventure in Phuket. The sample consisted of 384 people using random sampling. The questionnaire was used as a tool for data collection. The used statistics for data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, Chi-Square, t-test, and one-way ANOVA.
The research results were as follows: 1) Thai tourist behaviors on Zipline Eco-Adventure tourism in Phuket, most of them participated in activity about 1-2 times, used internet media, traveled with family/ friends, travel duration about 1-2 days with a budget of 1,001-2,000 baht, and traveled by private car. Furthermore, they had an opinion that the activities should be focused on pleasure and relaxation. 2) Thai tourist perspectives on a Zipline Eco-Adventure tourism venture were at a high level, in descending order such as motivation, perception, and expectation before participation in Zipline Eco-Adventure tourism, respectively. The results of the hypothesis testing found that (1) The personal status of Thai tourists was related to behaviors on Zipline Eco-Adventure tourism in Phuket with statistical significance at the level of .05 in every aspect, and (2) Thai tourists with different personal status of gender and education level had different perspectives on zipline Eco-Adventure tourism in Phuket with statistical significance at the level of .05.
Article Details
References
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2563. ค้นเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2563, จาก www.mots.go.th.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2563). โครงการศึกษาสถานการณ์และโอกาสการส่งเสริมตลาดการท่องเที่ยวกลุ่ม Eco & Adventure. ค้นเมื่อวันที่ 22 มกราคม 2563, จากhttp://www.etatjournal.com.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2554). การวางแผนและการจัดนำเที่ยว. กรุงเทพ: ทวิรัตน์ เอ็ดดูเคชั่น.
ชัยนันต์ ไชยเสน และ อารีย์ฏา ถิรสัตยาพิทักษ์. (2562). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศผจญภัย: การรับรู้มาตรฐานผู้ประกอบกิจกรรมล่องแก่ง บ้านสองแพรก จังหวัดพังงา. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ Journal of International and Thai Tourism, 15(1): 22-46.
ชุติกานต์ ยินดีสุข. (2559). ความรู้ทัศนคติและพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรสแอนด์ดีไซน์.
พรทิพย์ รุ่งเรือง และ ชวลีย์ ณ ถลาง. (2563). การจัดการเพื่อพัฒนาความต้องการของนักท่องเที่ยวในการตัดสินใจในการท่องเที่ยวผจญภัยเชิงกีฬา จังหวัดนครนายก. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 8(2): 55–62.
วรากร คำปลิว บังอร ฉัตรรุ่งเรือง และ ศุภฤกษ์ ธาราพิทักษ์วงศ์. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวแบบผจญภัยของนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารพิฆเนศวร์สาร, 12: 139-148.
เศรษฐวิฐฬ์ คงกะพันธ์. (2557). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อที่ส่งผลต่อรูปแบบการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดภูเก็ต. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.
อัศวิน แสงพิกุล. (2556). ระเบียบวิธีวิจัยเพื่อการท่องเที่ยวและการบริการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
Weaver, D. (2001). Ecotourism. Milton. John Wiley & Sons Australia.