The Development of an E-learning Lessons Principles of Advertising and Public Relations for Undergraduate Student

Main Article Content

Prajak Kukkong

Abstract

This study aims to 1) develop e-learning lessons Principles of advertising and public relations principles to be effective according to criteria studying with e-learning lessons. The population used in this study is 18 1st-year undergraduate students in Communication Arts Kamphaeng Phet Rajabhat University who enrolled in the semester of 1/2020. The tools used in the study consisted of 1) e-learning lessons on Principles of advertising and public relations principles, 2) Learning achievement test on Principles of Advertising and Public Relations, and 3) Satisfaction Questionnaire on e-learning lessons Principles of Advertising and Public Relations. Data were analyzed using percentages, mean, standard deviation, and t-test.


The study indicated that 1) The efficiency of e-learning lessons on Principles of Advertising and Public Relations was 85.90/80.80 which meets the standard criteria, 2) Learning achievement of post-learning from e-learning lessons on Principles of advertising and public relations was higher than pre-learning with statically significant at the level of .05., and 3) Satisfaction of 1st year undergraduate students in Communication Arts, Kamphaeng Phet Rajabhat University who studied with e-learning lessons on Principles of Advertising and Public relations in the overall was at the highest level (mean=4.57, SD=0.71).

Article Details

How to Cite
Kukkong, P. (2022). The Development of an E-learning Lessons Principles of Advertising and Public Relations for Undergraduate Student. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 8(1), 112–124. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/260267
Section
Articles

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12 พ.ศ.2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

จินตนา กสินันท์. (2559). ผลการใช้บทเรียนอีเลิร์นนิงแบบปฏิสัมพันธ์ เพื่อส่งเสริมการรู้สารสนเทศดิจิทัลสำหรับนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. สักทอง: วารสารมนุษยศาสร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 2(22): 12-24.

ชวลิต พุ่มดอกไม้. (2557). บทเรียนอีเลิร์นนิงเพื่อการทบทวน วิชาวงจรไอซีและการประยุกต์ใช้งานระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิศวกรรมไฟฟ้าสื่อสาร คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.

ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดการกระบวนการเรียนรู้ที่มี ประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แหงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภัทรวรรธน์ ไกรปิยะเศรษฐ์ และ นรีรัตน์ สร้อยศรี. (2559). การพัฒนาบทเรียนอีเลิร์นนิงเครือข่ายสังคมออนไลน์แบบผสมผสานวิชาการผลิตรายการโทรทัศน์แบบอีเอ็นจีสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. วารสารการอาชีวะศึกษาและเทคนิคศึกษา, 6(11): 1-8.

ศิริมาตย์ อินทร์ตามา. (2555). ผลการจัดการเรียนการสอนด้วยอีเลิร์นนิงแบบกรณีศึกษาที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาการออกแบบสื่อการศึกษาของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์, สป.ศธ. (2555). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 11 พ.ศ.2555-2559. กรงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

อติพร เกิดเรือง. (2560). การส่งเสริมการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 เพื่อรองรับสังคมไทยในยุคดิจิทัล. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 6(1): 173-184.

อนิรุทธ์ สติมั่น. (2555). การศึกษาผลการใช้บทเรียนอีเลิร์นนิงแบบสนับสนุนการจัดการเรียนการสอน วิชาสื่อการศึกษาเบื้องต้น ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารสืบเนื่องการประชุมทางวิชาการระดับชาติด้านคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ ครั้งที่ 9. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.

อัยรดา พรเจริญ และ มาลิณี ศรีไมตรี. (2554). การพัฒนาบทเรียน e-Learning รายวิชาการวิจัยธุรกิจ (Principle of Business Research) รหัสวิชา 3564912 ระดับปริญญาตรี คณะบริหารธุรกิจและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. รายงานผลการวิจัย คณะบริหารธุรกิจและการจัดการ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

อารีย์ญา โพธิ์กระสังข์. (2558). การพัฒนาบทเรียนอีเลิร์นนิง เรื่อง การใช้อะโดบี ดรีมวีฟเวอร์ CS5 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ (คอมพิวเตอร์) คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.

Driscoll, M. (1997). Defining Internet-Based and Web-Based Training. Performance Improvement, 36(4): 5-9.

Martins, J., Branco, F., Gonçalves, R., Au-Yong-Oliveira, M., Oliveira, T., Naranjo-Zolotov, M., & Cruz-Jesus, F. (2019). Assessing the success behind the use of education Management information systems in higher education. Telematics and Informatics, 38(5): 182-193.

McAlpine, Iain. and Clements, Rex. (2001). Problem based learning in the design of a multimedia Project. Australian Journal of Educational Technology, 17(2): 115-130.