Factors Affecting the Success of the Management of Tourist Destination that Comply with Thailand Tourism Standard
Article Sidebar
Published:
Jan 27, 2019
Keywords:
the management of tourist destination Thailand tourism standard
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) study the factors affecting the success of tourism management and 2) to study the level of public participation in tourism management. This will be a study from success of management of achieved tourist attraction. Data were collected by questionnaires from 400 people who were involved in the management of successful tourist destinations. Descriptive statistics were analyzed by means of Mean.
The results of this research found that all of the factors that contribute to the success of tourism management was at a high level, especially. The highest level of success in tourism management, at the high level. Secondly, the environmental and natural conservation management factors leading to the success in tourism management were at a high level. And the management of quality of service in tourist attraction was the factor leading to the success in tourism management at the high level, respectively.
Article Details
How to Cite
อ้นยะ ภ., ประดิษฐผลเลิศ ณ., วรุณสุขะศิริ ร., & ณ ถลาง ช. (2019). Factors Affecting the Success of the Management of Tourist Destination that Comply with Thailand Tourism Standard. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 4(3), 75–86. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/168281
Section
Articles
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา เมษายน 2554.
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558) มาตรฐานการท่องเที่ยวไทย การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา 2558.
ประโยชน์ ส่งกลิ่น. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวท้องถิ่น: กรณีศึกษาการจัดการท่องเที่ยว บ้านซะซอม อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี. วารสารการเมืองการปกครอง, 5(1) กันยายน 2557 - กุมภาพันธ์ 2558.
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป. (2556). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา บ้านโคกไคร จังหวัดพังงา. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3) กันยายน - ธันวาคม 2557.
สุเทพ สิงห์ฆาฬะ. (2560). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนในมุมมองของผู้ประกอบการท่องเที่ยวและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตำบลกมลา อำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 3(2) มิถุนายน - กันยายน 2560: 127-136. ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2561, จาก https://www.tci-thaijo.org/index. php/rpu/article/view/112615/87717
ศุภวรรษ เชื้อเมืองพาน และคณะ. (2556). การศึกษาเพื่อพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา บ้านไร่กองขิง ตำบลหนองควาย อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่. ภาควิชาการพัฒนาส่งเสริมและนิเทศศาสตร์เกษตร คณะผลิตกรรมการเกษตร มหาวิทยาลัยแม่โจ้ จังหวัดเชียงใหม่.
Andrew, B.P. (1997). Tourism and the Economic Development of Cornwall. Annals of Tourism Research, 24(3): 721-735.
Chuamuangphan, S. (2013). The study of potential development of community tourism: a case study of Ban Rai Kong Khing, Nong Khwai Sub-district, Hang Dong District, Chiang Mai. Agricultural Development Extension And Communications, Faculty of Agriculture Production, Maejo University, Chiang Mai. (in Thai)
Department of Tourism Ministry of Tourism and Sports. (2015). Thailand Tourism Standard Tourism Management. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. (in Thai)
Mathieson, A. and G. Wall. (1982). Tourism: Economic, Physical and Social Impacts. Longman. London.
Ministry of Tourism and Sports. (2011). Bangkok: Ministry of Tourism and Sports, April 2011. (in Thai)
Murphy, P.E. (1985). Tourism: A community approach. New York, NY: Methuen, Inc.
Perloff, H. and L. Wingo. (1964). Natural Resource Endowment and Regional Economic Growth. In Regional Development and Planning: A Reader. John Friedman & William Alonso (eds.), M.I.T. Press, Cambridge, MA.
Pongsakornrangsilp, P. (2013). The Management of Sustainable Community Based Tourism: The Case of Ban Kokekrai, Phang Nga Province. Veridian E-Journal. 7(3) 2014. (in Thai)
Singkhalah, S (2017) Development of Sustainable Tourism at Kamala Sub-district and Kathu District, Phuket in Tourism Operators’and Local Government Officers’ Perspective. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 3(2) June - September 2017 Retrieved on June, 1st 2018, from https://www.tci-thaijo.org/index. php/rpu/article/view/112615/87717. (in Thai)
Sirakaya, E., Jamal, T., & Choi, H. S. (2001). Developing tourism indicators for destination sustainability. In D. B.Weaver (Ed.), The encyclopedia of ecotourism (pp. 411–432). New York, NY: Centre for Agricultural Bioscience International Publishing.
Songklin, P. (2015) Local Tourism Management : A Case Study of Tourism Management in Ban Sasom, Khong Chiam District, Ubon Ratchathani Province. Journal of Politics and Governance (JOPAG). 5(1) September 2014 - February 2015. (in Thai)
Stewart, M.C. (1993). Sustainable tourism development and marine conservation regimes. Ocean and Coastal Management, 20, 201 - 217.
Weaver, D. (2006). Sustainable tourism: Theory and practice. Oxford, United Kingdom: Butterworth - Heinemann.
Williams, A.M. and G. Shaw. (1988). Tourism: Candyfloss Industry or Job Generator?. Town Planning Review, 59(1): 81 - 103.
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558) มาตรฐานการท่องเที่ยวไทย การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา 2558.
ประโยชน์ ส่งกลิ่น. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวท้องถิ่น: กรณีศึกษาการจัดการท่องเที่ยว บ้านซะซอม อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี. วารสารการเมืองการปกครอง, 5(1) กันยายน 2557 - กุมภาพันธ์ 2558.
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป. (2556). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา บ้านโคกไคร จังหวัดพังงา. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3) กันยายน - ธันวาคม 2557.
สุเทพ สิงห์ฆาฬะ. (2560). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนในมุมมองของผู้ประกอบการท่องเที่ยวและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตำบลกมลา อำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 3(2) มิถุนายน - กันยายน 2560: 127-136. ค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2561, จาก https://www.tci-thaijo.org/index. php/rpu/article/view/112615/87717
ศุภวรรษ เชื้อเมืองพาน และคณะ. (2556). การศึกษาเพื่อพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา บ้านไร่กองขิง ตำบลหนองควาย อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่. ภาควิชาการพัฒนาส่งเสริมและนิเทศศาสตร์เกษตร คณะผลิตกรรมการเกษตร มหาวิทยาลัยแม่โจ้ จังหวัดเชียงใหม่.
Andrew, B.P. (1997). Tourism and the Economic Development of Cornwall. Annals of Tourism Research, 24(3): 721-735.
Chuamuangphan, S. (2013). The study of potential development of community tourism: a case study of Ban Rai Kong Khing, Nong Khwai Sub-district, Hang Dong District, Chiang Mai. Agricultural Development Extension And Communications, Faculty of Agriculture Production, Maejo University, Chiang Mai. (in Thai)
Department of Tourism Ministry of Tourism and Sports. (2015). Thailand Tourism Standard Tourism Management. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. (in Thai)
Mathieson, A. and G. Wall. (1982). Tourism: Economic, Physical and Social Impacts. Longman. London.
Ministry of Tourism and Sports. (2011). Bangkok: Ministry of Tourism and Sports, April 2011. (in Thai)
Murphy, P.E. (1985). Tourism: A community approach. New York, NY: Methuen, Inc.
Perloff, H. and L. Wingo. (1964). Natural Resource Endowment and Regional Economic Growth. In Regional Development and Planning: A Reader. John Friedman & William Alonso (eds.), M.I.T. Press, Cambridge, MA.
Pongsakornrangsilp, P. (2013). The Management of Sustainable Community Based Tourism: The Case of Ban Kokekrai, Phang Nga Province. Veridian E-Journal. 7(3) 2014. (in Thai)
Singkhalah, S (2017) Development of Sustainable Tourism at Kamala Sub-district and Kathu District, Phuket in Tourism Operators’and Local Government Officers’ Perspective. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 3(2) June - September 2017 Retrieved on June, 1st 2018, from https://www.tci-thaijo.org/index. php/rpu/article/view/112615/87717. (in Thai)
Sirakaya, E., Jamal, T., & Choi, H. S. (2001). Developing tourism indicators for destination sustainability. In D. B.Weaver (Ed.), The encyclopedia of ecotourism (pp. 411–432). New York, NY: Centre for Agricultural Bioscience International Publishing.
Songklin, P. (2015) Local Tourism Management : A Case Study of Tourism Management in Ban Sasom, Khong Chiam District, Ubon Ratchathani Province. Journal of Politics and Governance (JOPAG). 5(1) September 2014 - February 2015. (in Thai)
Stewart, M.C. (1993). Sustainable tourism development and marine conservation regimes. Ocean and Coastal Management, 20, 201 - 217.
Weaver, D. (2006). Sustainable tourism: Theory and practice. Oxford, United Kingdom: Butterworth - Heinemann.
Williams, A.M. and G. Shaw. (1988). Tourism: Candyfloss Industry or Job Generator?. Town Planning Review, 59(1): 81 - 103.