การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการคิดวิเคราะห์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคุณธรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณสำหรับครู ของนักศึกษาสาขาวิชาการประถมศึกษา วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น
คำสำคัญ:
รูปแบบการจัดการเรียนรู้, การเรียนรู้เชิงรุก, ความสามารถในการคิดวิเคราะห์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาแนวทางการสร้างรูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อเสริมสร้างความสามารถ
ในการคิดวิเคราะห์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคุณธรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณสำหรับครู ของนักศึกษาสาขาวิชาการประถมศึกษา 2) เพื่อสร้างและตรวจสอบคุณภาพรูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุก 3) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการคิดวิเคราะห์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา ในการเรียนวิชาคุณธรรม จริยธรรมและจรรยาบรรณสำหรับครู กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการประถมศึกษา วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น ปีการศึกษา 2565 จำนวน 60 คน ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดความสามารถในการคิดวิเคราะห์
และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคุณธรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณของนักศึกษา การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบทีแบบกลุ่มตัวอย่างไม่อิสระ
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการจัดการเรียนรู้ประกอบด้วย 6 ขั้นตอน คือ 1.1) ขั้นกระตุ้นความสนใจ 1.2) ขั้นค้นหาข้อมูล 1.3) ขั้นเรียกข้อมูล 1.4) ขั้นทำงาน 1.5) ขั้นตีความและลงข้อสรุป และ 1.6) ขั้นประเมินผล 2) ผลการตรวจสอบคุณภาพของรูปแบบ มีความเหมาะสม อยู่ในระดับมากที่สุด 3) นักศึกษามีความสามารถในการคิดวิเคราะห์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนและสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคุณธรรมจริยธรรม
และจรรยาบรรณสำหรับครูหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
References
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2553). Active Learning. เชียงใหม่: หน่วยส่งเสริมและพัฒนาวิชาการคณะเภสัชศาสตร์
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทิศนา แขมมณี. (2550). การสอนจิตวิทยาการเรียนรู้เรื่องศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้
ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2544). วิทยาการด้านการคิด. กรุงเทพฯ: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ป แมเนจเม้นท์.
ปรียานุช พรหมภาสิต. (2559). คู่มือการจัดการเรียนรู้ “Active Learning (AL) for HuSo at KPRU. กำแพงเพชร:
มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วัชรา เล่าเรียนดี. (2554). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิด (พิมพ์ครั้งที่ 8). นครปฐม: มหาวิทยาลัย
ศิลปากร.
ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาอาชีวศึกษาภาคเหนือ. (2561). รายงานผลการนิเทศติดตามโครงการการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน
เป็นฐาน. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2566, จาก http://www.nsdv.go.th
สถาพร พฤฑฒิกุล. (2555). คุณภาพผู้เรียน...เกิดจากกระบวนการเรียนรู้ (QUALITY OF STUDENTS DERIVED FROM ACTIVE
LEARNING PROCESS). วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 6(2), 1-13.
สุวิทย์ มูลคำ. (2548). กลยุทธ์การสอนคิดเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก
(Active Learning) ตามนโยบายลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Brandenburg, R., McDonough, S., Burke, J. and White, S. (2016). Teacher Education Research and the Policy
Reform Agenda. Singapore: Springer.
Joyce, B. and Weil, M. (1996). Models of teaching (5th ed.). London: Allyn and Bacon.
Mckinney, S. E. (2008). Developing teachers for high-poverty schools: The role of the internship experience.
Urban Education, 43(1), 68-82.
Ornstein, A. C. and Hunkins, F. P. (2014). Curriculum Foundations, Principles (6th ed.). USA: Pearson Education
Limited.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว