The Perceived Aesthetics Value of Art and Recognizing the Importance of Waterfront Community Chantaboon through the Perceived Experience by the Community and Tourist as the Major Attractions of Chanthaburi

Main Article Content

ธนวัฒน์ กันภัย

Abstract

         The purposes of this research were: 1) to study the perceived value of artistic aesthetics and important recognition of Chanthaboon waterfront community as major tourist attraction in Chanthaburi through perceived experiences of the community residents and tourists 2) to investigate the tourism management’s guidelines for supporting the artistic aesthetics. The samples were 200 tourists who visited Chanthaboon waterfront community, 20 Chanthaboon waterfront residents and entrepreneurs together with 3 cultural experts. The research instruments were questionnaires and open-ended question interview. The data were analyzed by main points’ summary and discussion, data category of research issues, as well as conclusion and discussion.
The results of this research were as follows: tourists who visited Chanthaboon waterfront community and cultural experts showed the highest perceived values of artistic aesthetics and important recognition of Chanthaboon waterfront community as major tourist attractions in Chanthaburi through perceived experiences of the community residents and tourists along with Chanthaboon waterfront residents and entrepreneurs revealed at the high level.
The tourism management guidelines for supporting the artistic aesthetics were found as follows: 1) the presentation on the traditional ways of community residents’ lives is shown in the objective aspect. 2) In term of administrative management, the residents should be a part to strengthen and conserve the community aesthetics. 3) For the aspect of target group, it is necessary for community to stimulate the tourists in the Chanthaboon waterfront community to recognize its beautiful value. 4) In the form aspect, the activities should be related to life style and surrounding. Also, the residents should acknowledge the community unique linked to the reality of community to display and remain the history of community. 5) For creative aspect, it should be focused on the life styles of community residents, more learning resource managements to make a system of tourism management, creation of completing community map which is easy to understand and interesting by using the media related to the community environment to form the aesthetics.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research article)

References

กำจร สุนพงษ์ศรี. (2554). ศิลปะสมัยใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทียมสูรย์ สิริศรีศักดิ์. (2559). ข้อสังเกตเรื่องความแท้ในการเล่าประวัติศาสตร์ในงานพิพิธภัณฑ์. ใน
อิสระ ชูศรี (บรรณาธิการ), พิ(ศ)พิธภัณฑ์ (หน้า15-32). กรุงเทพมหานคร : ภาพพิมพ์.
ประภาพรรณ ฉัตรมาลัย. (2556). ชุมชนริมน้ำจันทบูร: จุดเริ่มต้นของการฟื้นฟูชุมชนเก่า และตัวอย่าง กระบวนการปรับปรุงอาคารเก่า. เชียงใหม่ : โชตนาปริ้นท์.
ปณิตา สระวาสี. (2559). เศรษฐกิจพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น. ใน อิสระ ชูศรี (บรรณาธิการ), พิ(ศ)พิธภัณฑ์ (หน้า71-87). กรุงเทพมหานคร : ภาพพิมพ์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุคส์ พับลิเคชั่นส์.
สุดแดน วิสุทธิลักษณ์, อรอุมา เตพละกุล และ ธีระ สินเดชารักษ์. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์.
กรุงเทพมหานคร : องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน).