ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชน ในประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อตรวจสอบควำมสอดคล้องกลมกลืนของโมเดลปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในประเทศไทยกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 2) ศึกษำอิทธิพลทำงตรง อิทธิพลทำงอ้อม และอิทธิพลรวมของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในประเทศไทย เป็นกำรวิจัยเชิงปริมำณ กลุ่มตัวอย่ำงได้แก่ ผู้อ้ำนวยกำรโรงเรียนเอกชน จ้ำนวน 420 คน ใช้วิธีกำรสุ่มแบบหลำยขั นตอน (Multi-stage Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในกำรวิจัย เป็นแบบสอบถำม มำตรำส่วนประมำนค่ำ 5 ระดับ มีค่ำควำมเชื่อมั่นอยู่ระหว่ำง 0.89-0.96 วิเครำะห์ข้อมูลหำควำมถี่ ร้อยละ ค่ำเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมำตรฐำน ค่ำควำมเบ้ ควำมโด่ง และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และใช้โปรแกรม LESREL ในกำรวิเครำะห์ รูปแบบควำมสัมพันธ์โครงสร้ำงเชิงเส้น
ผลการวิจัยพบว่ำ 1) โมเดลควำมสัมพันธ์เชิงเส้นที่พัฒนำขึ นมีควำมสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่ำ 2 = 114.65 df = 109 P-value = 0.337 GFI = 0.97 AGFI = 0.9 RMSEA = 0.011 SRMR = 0.018 และ CN = 507.32 และเมื่อพิจำรณำค่ำสัมประสิทธิ์กำรพยำกรณ์ (R2) ของตัวแปร ที่น้ำมำศึกษำ พบว่ำตัวแปรปัจจัยทุกตัว ร่วมพยำกรณ์ประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในประเทศไทยได้ร้อยละ 88 (R2= 0.88) 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนในประเทศไทยมีอิทธิพลทำงตรงได้แก่ สมรรถนะโรงเรียน ภำวะผู้น้ำทำงวิชำกำร กำรจัดกำรเรียนกำรสอน บรรยำกำศโรงเรียน กำรมีส่วนร่วมของชุมชน ปัจจัยที่ส่งผลทำงอ้อมได้แก่ ภำวะผู้น้ำทำงวิชำกำร บรรยำกำศโรงเรียน สมรรถนะโรงเรียน ปัจจัยที่มีอิทธิพลทำงรวม ได้แก่ ภำวะผู้น้ำทำงวิชำกำร สมรรถนะโรงเรียน กำรจัดกำรเรียนกำรสอน บรรยำกำศโรงเรียน กำรมีส่วนร่วมของชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์. 8(1), 167.
ทิศนำ แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน : องค์ควำมรู้เพื่อกำรจัดกระบวนกำรเรียนรู้ที่มีประสิทธิภำพ. กรุงเทพฯ : ส้ำนักพิมพ์แห่ง
จุฬำลงกรณ์มหำวิทยำลัย.
ธวัชชัย ตั งอุทัยเรือง. (2557). โมเดลควำมสัมพันธ์เชิงสำเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษำขนำดเล็กสังกัด
ส้ำนักงำนคณะกรรมกำรกำรศึกษำขั นพื นฐำนในภำคกลำงของประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัย
ราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์. 8(1), 105.
บุญชม ศรีสะอำด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั งที่ 10. กรุงเทพฯ: สุวีริยำสำส์น.
พัทธโรจน์ กมลโรจน์สิริ. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อโรงเรียนเอกชนในประเทศไทย. วิทยำนิพนธ์ปริญญำศึกษำศำสตร
ดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหำวิทยำลัยเกษตรศำสตร์.
พูลพงศ์ สุขสว่ำง. (2556). โมเดลสมการโครงสร้าง. กรุงเทพฯ : วัฒนำพำณิชย์.
ยงยุทธ วงศ์ภิรมย์ศำนดิ์. (2557). สร้างสุขด้วยสติในองค์กร. กรุงเทพฯ: มหำวิทยำลัยมหิดล.
วรรณภำ สมตำ. (2560). ควำมสัมพันธโครงสรำงเชิงเสนของปจจัยที่สงผลตอประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษำในสังกัดองคกร
ปกครองสวนทองถิ่น. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแกน. 13(1), 101.
สุนทร กุญชร. (2557). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษาจังหวัดชัยภูมิ. วิทยำนิพนธ์ ปริญญำปรัชญำ
ดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหำวิทยำลัยรำชภัฏบ้ำนสมเด็จเจ้ำพระยำ.
สุวิมล ติรกำนันท์. (2553). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั งที่ 1.กรุงเทพฯ. ส้ำนักพิมพ์
แห่งจุฬำลงกรณ์มหำวิทยำลัย.
โสภิณ ม่วงทอง. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชน ประเภทสำมัญในภำคตะวันออก.วารสารการบริหาร
การศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. 7 (1), 25.
ส้ำนักงำนเลขำธิกำรสภำกำรศึกษำ. (2556). รายงานการพิจารณาศึกษา เรื่องนโยบาย ยุทธศาสตร์ สาหรับการพัฒนาและแก้ไข
ปัญหาการศึกษาเอกชนให้เข้มแข็ง. สืบค้นเมื่อ พฤศจิกำยน 2561, จำก
https://www.onec.go.th/index.php/book/BookView/378.
Dubrin, A. J. (1998). Leadership: research findings, practice, and skills: Queensland: John Wiley & sons.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2008). Educational administration: Theory, research and practice (8 th ed.).
Singapore: McGraw Hill.
Jackson, B. W., & Holvino, E. (1986). Working with multicultural organizations: Matching theory and practice.
New York, NY: Allyn and Bacon.
Zammuto, R.F. (1982). Assessing Organizational Effectiveness, System Channge, Adaptation and Strategy.
Albany: State University of New York Press.