Effects of Physical Activity Program on Health-Related Physical Fitness among Grade 4-6 Students in Ban-Don-Yanang School, Nakhon Phanom Province

Main Article Content

ศักดิ์ชัย ศรีสุข
จิระชัย คาระวะ
วัฒนพงษ์ คงสืบเสาะ
สุจิรา หงษามนุษย์
สุทธิรักษ์ วิเศษสังข์
นริศรา เปรมศรี

Abstract

    The purposes of this research were to study effected of physical activities training with the health-related physical fitness in primary school students. The samples which research were 37 students in primary school (semester, 2017) at Donyanang School, Nakhonphanom Primary Educational Service Area Office 1, by using the purposive sampling. This research was design Quasi-experimental in this study. The research tools were the physical activity program and health-related physical fitness test. The lengths of training were 4 weeks, 4 days a weeks, 60 minutes for each day. The statistical analysis were used in this research are percentage, average and standard deviation for comparing the difference of the average dependent samples t-test scores of the health-related physical fitness. The test was before and after 4 weeks training program. The statistical significance at .05 level for both pre-test and post-test.


    Research findings the used of physical activity program for the 4 weeks could significantly improve health-related physical fitness of students in muscle endurance and agility fields at .05 level. Physical fitness for muscle strength, flexibility, and cardio-respiratory endurance have improved but not different.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research article)

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. [ออนไลน์]. ได้จาก:
https://moe.go.th [สืบค้นเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2560].
ถนัด บุญอิสระเสรี บุญเรือง ศรีเหรัญ และอุษา คงทอง. (2558). ผลของชุดกิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านที่มีต่อผลสัมฤทธิ์
ทางการเรียนพลศึกษา สำหรับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตสังกัดมหาวิทยาลัยราชภัฎ.
วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 5(2), 101-112.
นันทนัช สงศิริ สุจินดา ย่องจีน และบัญญัติ ยงย่วน. (2560). ผลของกิจกรรมการละเล่นไทย ที่มีต่อการพัฒนาสมรรถภาพทางกายของเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี,
28(1), 24-34.
ปนิษฐา เรืองปัญญาวุฒิ และสุธนะ ติงศภัทิย์ (2557). ผลของการจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาโดยใช้เกมการละเล่นพื้นบ้านไทยที่มีต่อสุขสมรรถนะของนักเรียนประถมศึกษา. An Online Journal of Education, 9(2), 100-114.
ภาคพงษ์ สุวรรณสิงห์ และ รุ่งระวี สมะวรรธนะ. (2555). ผลของการฝึกแรงต้านด้วยน้ำหนักตัวแบบวงจรที่มีต่อสมรรถภาพ
ทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของนักเรียนระดับประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. An Online Journal of
Education, 9(2), 115-128.
วิชัยเอก พลากร. (2557).รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2557. [ออนไลน์].
ได้จาก: https://thaitgri.org/?p=37869 [สืบค้นเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2560].
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2549). แบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพเด็กไทย อายุ 7-18 ปี. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2555). การสำรวจพฤติกรรมการเล่นกีฬาหรือออกกำลังกายของประชากรและสุขภาพจิต
พ.ศ. 2554. [ออนไลน์]. ได้จาก https://service.nso.go.th/nso/nsopublish/themes/files/exerFull54.pdf
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 8 มกราคม2560]

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). การสำรวจกิจกรรมทางกายของประชากร พ.ศ. 2558 . [ออนไลน์]. ได้จาก
https://www.m-society.go.th/ewtadmin/ewt/mso_web/article_attach/18375/20283.pdf
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 8 ธันวาคม 2560]
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2557).คู่มือบริหารจัดการเวลาเรียนตามนโยบาย “ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้”
[ออนไลน์].ได้จาก:https://academic.obec.go.th/web/home [สืบค้นเมื่อ วันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2560].
Bouchard C., Blair SN., and Haskell WL. (2012). Physical activity and health. 2nd ed. United States of
America, Human Kinetics.
Frost, Joe L., Wortham, Sue C. and Reifel, Stuart. (2012). Play and child development. 4th ed. Boston,
New Jersey, Pearson Education, Inc.