ผลของโปรแกรมการเคลื่อนไหวทางกายที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพในเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนบ้านดอนยานาง จังหวัดนครพนม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมกิจกรรมการเคลื่อนไหวทางกายที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพในนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนดอนยานาง จังหวัดนครพนม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2560 โรงเรียนดอนยานาง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1 จำนวน 37 คน ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง รูปแบบการวิจัยแบบกึ่งทดลอง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย โปรแกรมกิจกรรมการเคลื่อนไหวทางกายสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา และแบบทดสอบสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพ การเก็บรวบรวมข้อมูลได้ดำเนินการฝึกเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ๆ ละ 4 วันๆ ละ 60 นาที สถิติที่ใช้ทำการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทำการเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของคะแนนทดสอบสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพก่อนการฝึก และหลังการฝึกด้วยการทดสอบที แบบกลุ่มไม่อิสระ (Dependent samples t-test) ทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการวิจัยพบว่า การใช้โปรแกรมกิจกรรมการเคลื่อนไหวทางกายเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์มีผลทำให้สมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลายมีพัฒนาการที่ดีขึ้น ในด้านความอดทนของกล้ามเนื้อ และความคล่องแคล่วว่องไวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สมรรถภาพทางกายด้านความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ความอ่อนตัว ความทนทานของระบบไหลเวียนโลหิตและการหายใจ มีพัฒนาการดีขึ้นแต่ไม่แตกต่างกัน
Article Details
References
https://moe.go.th [สืบค้นเมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2560].
ถนัด บุญอิสระเสรี บุญเรือง ศรีเหรัญ และอุษา คงทอง. (2558). ผลของชุดกิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านที่มีต่อผลสัมฤทธิ์
ทางการเรียนพลศึกษา สำหรับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตสังกัดมหาวิทยาลัยราชภัฎ.
วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 5(2), 101-112.
นันทนัช สงศิริ สุจินดา ย่องจีน และบัญญัติ ยงย่วน. (2560). ผลของกิจกรรมการละเล่นไทย ที่มีต่อการพัฒนาสมรรถภาพทางกายของเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี,
28(1), 24-34.
ปนิษฐา เรืองปัญญาวุฒิ และสุธนะ ติงศภัทิย์ (2557). ผลของการจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาโดยใช้เกมการละเล่นพื้นบ้านไทยที่มีต่อสุขสมรรถนะของนักเรียนประถมศึกษา. An Online Journal of Education, 9(2), 100-114.
ภาคพงษ์ สุวรรณสิงห์ และ รุ่งระวี สมะวรรธนะ. (2555). ผลของการฝึกแรงต้านด้วยน้ำหนักตัวแบบวงจรที่มีต่อสมรรถภาพ
ทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของนักเรียนระดับประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. An Online Journal of
Education, 9(2), 115-128.
วิชัยเอก พลากร. (2557).รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2557. [ออนไลน์].
ได้จาก: https://thaitgri.org/?p=37869 [สืบค้นเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2560].
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2549). แบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพเด็กไทย อายุ 7-18 ปี. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2555). การสำรวจพฤติกรรมการเล่นกีฬาหรือออกกำลังกายของประชากรและสุขภาพจิต
พ.ศ. 2554. [ออนไลน์]. ได้จาก https://service.nso.go.th/nso/nsopublish/themes/files/exerFull54.pdf
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 8 มกราคม2560]
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). การสำรวจกิจกรรมทางกายของประชากร พ.ศ. 2558 . [ออนไลน์]. ได้จาก
https://www.m-society.go.th/ewtadmin/ewt/mso_web/article_attach/18375/20283.pdf
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 8 ธันวาคม 2560]
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2557).คู่มือบริหารจัดการเวลาเรียนตามนโยบาย “ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้”
[ออนไลน์].ได้จาก:https://academic.obec.go.th/web/home [สืบค้นเมื่อ วันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2560].
Bouchard C., Blair SN., and Haskell WL. (2012). Physical activity and health. 2nd ed. United States of
America, Human Kinetics.
Frost, Joe L., Wortham, Sue C. and Reifel, Stuart. (2012). Play and child development. 4th ed. Boston,
New Jersey, Pearson Education, Inc.