School Administrators and Development of Indicators on Emotional Intelligence and Social Intelligence
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Emotional and social intelligence are important thing that school administrators must have because Human Resource Development in the Digital Disruptive World Era which technology and social media have more important role in peoples’ lives. Emotional and social intelligence are vital skill for being a successful leadership that is not able to be replaced by robots. Therefore, good leaders need to develop both their social and emotional intelligence. On the contrary way, management of organizations that lacks social cognition caused by lacking emotional self-awareness, understanding on social environment, interpersonal skills, and emotional self-control will cause a lot of problems that may have an effect on oneself and the relationship between colleagues directly. A school administrators must have leadership and interpersonal skills because the higher people attain a position, the more both their emotional and social intelligence will be able to cope with their own emotion and make good relationship between the others. It can be observed and be perceived by oneself awareness and social circumstances. Therefore, it is very necessary to measure the emotional and social intelligence of a school administrator by requiring validity and emotional and social intelligent indicators with objectivity. The latter will evaluate a school administrator’s self-awareness and self-management in term of emotional intelligence while his/her social awareness and relationship management is indicated in term of social intelligence. In conclusion, a school administrator who has a high stable emotional and social intelligent indicators totally prove his/her more effective and efficient institutional management.
Article Details
ข้อความและบทความในวารสารการวัด ประเมินผล สถิติ และการวิจัยทางสังคมศาสตร์ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความคิดเห็นของกองบรรณาธิการวารสาร จึงมิใช่ความรับผิดชอบของวารสารการวัด ประเมินผล สถิติ และการวิจัยทางสังคมศาสตร์ บทความในวารสารต้องไม่เคยตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน และสงวนสิทธิ์ตามกฎหมายไทย การจะนำไปเผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากกองบรรณาธิการ
References
กวิศร์ โพธิพิทักษ์. (2560). รูปแบบการพัฒนาความฉลาดทางสังคมของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ปริญญา
ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
กัลยมน อินทุสุต. (2554). ความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กุหลาบ ปุริสาร. (2561). แนวทางการพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์สู่ผู้นำที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารในศตวรรษที่ 21.
วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย, 8(1), 1-9.
ข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ พ.ศ. 2556. (2556, 4 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 130 ตอนพิเศษ 130 ง.
หน้า 65-71.
ธนวรรธ ศรีวะรมย์. (2560). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ : อินทภาษ.
ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น เรื่อง กําหนดมาตรฐานกลางการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น (ฉบับที่ 4). (2558, 13 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 132 ตอนพิเศษ 36 ง. หน้า 15-18.
มนูญ สรรค์คุณากร. (2562, 29 ตุลาคม). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในยุค Digital disruptive world. ใน นายสมคิด จันทมฤก (ประธาน), การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในรูปแบบชุมชนนักปฏิบัติ (CoPs) [เอกสารประกอบการประชุม]. ห้องประชุมราชสีห์ ชั้น 2 อาคารศาลาว่าการกระทรวงมหาดไทย.
มะลิ ประดิษฐแสง. (2559). ความฉลาดทางอารมณ์และความฉลาดทางสังคมของอาจารย์ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้
(รายงานการวิจัย). สงขลา: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
วันชัย ปานจันทร์. (2560). ภาวะผู้นำในองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วิริยะ ผดาศรี. (2560). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์และความฉลาดทางสังคมของนักเรียนอาชีวศึกษาโดยใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิตบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). เครื่องมือส่งเสริมการขับเคลื่อนประสิทธิภาพการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา). กรุงเทพฯ: กลุ่มพัฒนานโยบายด้านการเรียนรู้ สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้ สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
Albrecht, K. (2006). Social intelligence: The new science of success. San Francisco: Jossey - Bass.
Bar-On, R. (2006). The Bar-On model of emotional-social intelligence (ESI). Psicothema, 18, 13-25.
Birknerová, Z. (2011). Social and Emotional intelligence in School Environment. Asian Social Science, 7(10), 241-248.
Bradberry, T. (2016, January 19). Why attitude is more important than IQ. https://www.forbes.com/sites/
travisbradberry/2016/01/19/why-attitude-is-more-important-than-iq/ ?sh=2412c9d63bd0
Brown, L. M. (2006). Social Intelligence the New Science of Success. Business Book Review, 23(1), 1-11.
Cherniss, C. & Goleman, D. (2001). The emotionally intelligent workplace: how to select for, measure, and improve Emotional intelligence in individuals, groups, and organizations. San Francisco: Jossey-Bass.
Goleman, D. (1995). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ. New York: Bantam Books.
Hay Group. (2011). The emotional and social competency inventory (ESCI) user guide. Hay Group.
Korn Ferry. (2017). Emotional and social competency inventory (ESCI) research guide and technical manual. Korn Ferry.
Landry, L. (2019). Why Emotional intelligence is important in leadership. https://online. hbs.edu/blog/post/
emotional-intel ligence-in-leadership
Morrison, N. (2013, December 30). The eight characteristics of effective school leaders. https://www.forbes.com
/sites/nickmorrison/2013/12/30/the-eight-characteristics-of-effective-school-leaders/#21a4bf069762
Patterson, S. E. (2008). Primal leadership: realizing the power of Emotional intelligence [review] / Goleman, D., Boyatzis, R., and McKee, A.. Journal of applied Christian leadership, 2(2), 76-80.
The Consortium for Research on Emotional Intelligence in Organizations. (2012). The emotional competence framework. http://www.eiconsortium.org/pdf/emotional_competence_ framework.pdf
