วารสารการวัด ประเมินผล สถิติ และการวิจัยทางสังคมศาสตร์

A Little Book of Big Data and Machine Learning

2025-06-16T19:07:59+07:00

การตรวจสอบคุณภาพรูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะปฏิบัติดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา

2024-07-02T11:58:19+07:00

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบคุณภาพของรูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะปฏิบัติดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบเครื่องมือวัดและประเมินผลทางการศึกษาและผู้เชี่ยวชาญด้านทักษะดนตรีไทยในสอนและประเมินการปฏิบัติดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่า จำนวน 5 ท่าน เครื่องมือวิจัย คือ 1) แบบประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา 2) แบบประเมินความเหมาะสมของคู่มือการใช้งานรูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะปฏิบัติดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา ในด้านความมีประโยชน์ ด้านความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ ด้านความเหมาะสม และด้านความถูกต้อง โดยรวมมีคุณภาพ อยู่ในระดับมากที่สุด (M= 4.61, SD=0.51) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ส่วนใหญ่มีคุณภาพอยู่ในระดับมากที่สุด โดยด้านความเหมาะสม (propriety) และด้านความถูกต้อง (accuracy) มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (M= 4.67, SD=0.48) ด้านความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ (feasibility) มีค่าเฉลี่ยรองลงมา (M= 4.57, SD=0.50) ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ ด้านความมีประโยชน์ (utility) มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.53 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 0.57 (M= 4.53, SD=0.57) และ 2) คู่มือการใช้งานรูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะปฏิบัติดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา โดยรวมมีคุณภาพอยู่ในระดับมากที่สุด (M= 4.67, SD=0.50) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ในด้านการนำไปใช้ประโยชน์ มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (M= 4.84, SD=0.37) ด้านรูปเล่ม มีค่าเฉลี่ยรองลงมา (M= 4.60, SD=0.58) ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ ด้านเนื้อหา มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.56 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 0.51 (M= 4.56, SD=0.51) ดังนั้น ผลการตรวจสอบคุณภาพของรูปแบบการสร้างสมรรถนะของครูในการประเมินทักษะปฏิบัติดนตรีไทยประเภทเครื่องเป่าของนักเรียนประถมศึกษา พบว่า มีคุณภาพอยู่ในระดับมากที่สุด

อิทธิพลของกรอบความคิดเติบโตทางดิจิทัลต่อการฟื้นพลังทางดิจิทัลของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย: การรับรู้ความสามารถทางดิจิทัลของตนเองเป็นตัวแปรส่งผ่าน

2024-06-26T12:58:30+07:00

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์อิทธิพลของกรอบความคิดเติบโตทางดิจิทัลที่มีต่อการฟื้นพลังทางดิจิทัลของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายโดยมีการรับรู้ความสามารถทางดิจิทัลของตนเองเป็นตัวแปรส่งผ่าน ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 743 คน โดยใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้นตามภูมิภาคและขนาดโรงเรียน การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้แบบสอบถามออนไลน์ที่พัฒนาให้มีคุณสมบัติการวัดเชิงจิตมิติทางด้านความตรงและความเที่ยง ข้อคำถามในงานวิจัยนี้มีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาของข้อคำถาม (item-scale CVI: I-CVI) ตั้งแต่ 0.800 ถึง 1.000 และมีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาของเครื่องมือ (scale-level CVI: S-CVI) เท่ากับ 0.833 ค่าสัมประสิทธิ์ Cronbach’s Alpha ของแต่ละตัวบ่งชี้มีค่าตั้งแต่ 0.707 ถึง 0.867 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วยโปรแกรม R และ Mplus ผลการศึกษาพบว่า โมเดลสมการโครงสร้างสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ( ²(41) = 142.958,
p < .001, RMSEA = 0.058, CFI = 0.987, TLI = 0.978, SRMR = 0.020) โดยกรอบความคิดเติบโตทางดิจิทัลมีอิทธิพลทางตรงต่อการฟื้นพลังทางดิจิทัลและการรับรู้ความสามารถทางดิจิทัลของตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ( _DGM->DRS= .612, p < .001; _DGM->DSE= .934, p < .001) ในขณะที่
การรับรู้ความสามารถทางดิจิทัลของตนเองมีอิทธิพลทางตรงต่อการฟื้นพลังทางดิจิทัลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ( _DSE->DRS= .270, p < .001) นอกจากนี้ยังพบว่ากรอบความคิดเติบโตทางดิจิทัลมีอิทธิพลทางอ้อมต่อการฟื้นพลังทางดิจิทัลผ่านการรับรู้ความสามารถของตนเองทางดิจิทัลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ( _{DGM->DSE->DRS}= .271, p < .001) โดยคิดเป็นอิทธิพลโดยรวมเท่ากับ .865 ข้อค้นพบดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าการส่งเสริมให้นักเรียนมีการฟื้นพลังทางดิจิทัลต้องเริ่มส่งเสริมจากการสร้างกรอบความคิดเติบโตทางดิจิทัล และการรับรู้ความสามารถของตนเองทางดิจิทัลให้เกิดขึ้นกับนักเรียน

การพัฒนาวิธีการประเมินตนเองเพื่อพัฒนาทักษะการปฏิบัติเครื่องเป่าไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา : การประยุกต์ใช้แนวคิดการประเมินเป็นการเรียนรู้ด้วยการสะท้อนคิดจากการบันทึกวิดีโอเพื่อให้ข้อมูลย้อนกลับ

2024-08-27T10:58:22+07:00

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาวิธีการประเมินตนเองเพื่อพัฒนาทักษะการปฏิบัติเครื่องเป่าของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาโดยการประยุกต์ใช้แนวคิดการประเมินเป็นการเรียนรู้ด้วยการสะท้อนคิดจากการบันทึกวิดีโอเพื่อให้ข้อมูลย้อนกลับ และ 2) ศึกษาผลการใช้วิธีการประเมินตนเองเพื่อพัฒนาทักษะการปฏิบัติเครื่องเป่าของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาโดยการประยุกต์ใช้แนวคิดการประเมินเป็นการเรียนรู้ด้วยการสะท้อนคิดจากการบันทึกวิดีโอเพื่อให้ข้อมูลย้อนกลับ ตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนคิชฌกูฏวิทยา จังหวัดจันทบุรี จำนวน 40 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพและการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ คือ การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ (repeated measure ANOVA) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1) วิธีการประเมินตนเองโดยการประยุกต์ใช้แนวคิดการประเมินเป็นการเรียนรู้ด้วยการสะท้อนคิดจากการบันทึกวิดีโอเพื่อให้ข้อมูลย้อนกลับ คือ 1) การประเมินตนเองเพื่อตรวจสอบการเรียนรู้ของตนเองด้วยข้อคำถาม จำนวน 5 ข้อ 2) การประเมินตนเองจากการบันทึกวิดีโอด้วยเกณฑ์การให้คะแนน 3) การเขียนข้อความสะท้อนคิด และ 4) การบันทึกวิดีโอเพื่อให้ข้อมูลย้อนกลับ 2) ผลของการใช้วิธีการประเมินตนเองจากการเปรียบเทียบคะแนนพัฒนาการทักษะการปฏิบัติเครื่องเป่าของนักเรียนจากการประเมินด้วยเกณฑ์การให้คะแนนรูบริกครั้งที่ 1, 2 และ 3 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การประเมินตนเองครั้งที่ 3 ระหว่างนักเรียนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

การท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำของเกาะสีชังในมุมมองของภาครัฐ

2024-08-09T10:14:12+07:00

การท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่ช่วยลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่เป็นสาเหตุหนึ่งของภาวะโลกร้อน แต่หลายหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการจัดการแหล่งท่องเที่ยวยังขาดประสบการณ์ในการจัดการการท่องเที่ยวรูปแบบนี้ ดังนั้นบทความวิจัยเรื่องนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลและสภาพทั่วไปทางการท่องเที่ยวของเกาะสีชัง และ 2) ศึกษามุมมองของหน่วยงานภาครัฐที่มีต่อการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำของเกาะสีชัง งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม โดยมีผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 7 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาและรายงานผลการวิจัยด้วยการพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) เกาะสีชังเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สามารถเดินทางเข้าถึงได้อย่างสะดวก มีทรัพยากรการท่องเที่ยวทั้งทางธรรมชาติ ประวัติศาสตร์ และยังมีประเพณี วิถีชีวิต ที่น่าสนใจ ทำให้มีนักท่องเที่ยวเข้าไปเยี่ยมชมเป็นจำนวนมากทั้งช่วงวันธรรมดาและวันหยุด 2) หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวมีแนวคิดที่จะพัฒนาการท่องเที่ยวของเกาะสีชังไปสู่รูปแบบการท่องเที่ยวแบบคาร์บอนต่ำ เพื่ออนุรักษ์สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ ลดค่าใช้จ่ายและเพิ่มรายได้ให้กับชุมชน รวมทั้งสร้างระบบการท่องเที่ยวให้เกิดความยั่งยืน โดยมีมุมมองว่าหน่วยงานภาครัฐควรเป็นผู้นำในการริเริ่มโครงการต่าง ๆ เพื่อเป็นตัวอย่างให้กับผู้ประกอบการและชุมชน รวมทั้งต้องประชาสัมพันธ์ให้ผู้ที่เกี่ยวข้องรับทราบถึงประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นอย่างเป็นรูปธรรมด้วย

การกำหนดค่ามาตรฐานแบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษด้วยวิธี Yes/No Angoff : การหาคะแนนจุดตัดและการวิเคราะห์ความถูกต้องของการกำหนดมาตรฐาน

2024-09-05T16:48:43+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) กำหนดคะแนนจุดตัดตามกรอบมาตรฐาน CEFR ระดับ A2 B1 และ B2 โดยวิธี Yes/No Angoff ให้กับแบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษที่ได้รับการพัฒนาโดยคณาจารย์สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ และ 2) วิเคราะห์ความถูกต้องของการกำหนดมาตรฐานและคะแนนจุดตัดที่กำหนด ผู้ประเมินที่เข้าร่วมการกำหนดมาตรฐานครั้งนี้มีทั้งสิ้น 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษของหลักสูตร (คะแนนเต็มเท่ากับ 100 คะแนน) แบบทดสอบความเข้าใจในเกณฑ์มาตรฐาน CEFR แบบสำรวจความคิดเห็นของผู้ประเมินต่อการอบรมก่อนการกำหนดมาตรฐาน แบบประเมินข้อสอบโดยวิธี Yes/No Angoff และแบบสำรวจความคิดเห็น
ของผู้ประเมินต่อกิจกรรมการกำหนดมาตรฐาน ผลการวิจัยมีดังนี้ 1) คะแนนจุดตัดตามกรอบมาตรฐาน CEFR ของแบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษของหลักสูตรในระดับ A2 อยู่ที่ 26 คะแนน ระดับ B1 อยู่ที่ 64 คะแนน และระดับ B2 อยู่ที่ 84 คะแนน 2) ความถูกต้องภายในของกระบวนการกำหนดมาตรฐานและคะแนนจุดตัดที่กำหนดได้รับการตรวจสอบผ่านการหาค่าสหสัมพันธ์ภายในชั้น (ICC) ของการประเมิน
(A2 = .92, B1 = .92 และ B2 = .81) สำหรับความถูกต้องภายนอกได้รับการตรวจสอบผ่านวิธีการสามวิธี สำหรับวิธีที่หนึ่งเป็นการอภิปรายความเหมาะสมของคะแนนจุดโดยตัวแทนอาจารย์ผู้รับผิดชอบหลักสูตร
วิธีที่สองคือการเปรียบเทียบการจัดกลุ่มผู้เข้าสอบตามเกณฑ์มาตรฐาน CEFR ของอาจารย์ผู้มีประสบการณ์เคยสอนผู้เข้าสอบกับการจัดกลุ่มโดยการกำหนดคะแนนจุดตัด (ค่าสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน = .63) และวิธีที่สามคือการประเมินความเที่ยงตรงของกระบวนการโดยการถามความเห็นของผู้ประเมินเกี่ยวกับกระบวนการกำหนดมาตรฐานที่ตนได้เข้าร่วม พบว่าผู้ประเมินเห็นด้วยอย่างยิ่ง (คะแนนเฉลี่ย = 3.78) กับกระบวนการกำหนดมาตรฐานในภาพรวม

การพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้านโดยใช้สื่อวีดิทัศน์ไมโครเลิร์นนิงแบบมีปฏิสัมพันธ์เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์และความคงทนในการเรียนรู้ด้านการวัดและประเมินผลของนักศึกษาวิชาชีพครู

2024-09-12T09:34:38+07:00

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาและทดสอบประสิทธิภาพของนวัตกรรมการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้านโดยใช้วีดิทัศน์ไมโครเลิร์นนิงแบบมีปฏิสัมพันธ์: กรณีศึกษารายวิชาการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์และความคงทนในการเรียนรู้ของผู้ใช้นวัตกรรมที่พัฒนาขึ้น ตัวอย่างวิจัยที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักศึกษาหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิตที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาการวัดและประเมินผลการเรียนรู้จำนวน 52 คน ที่ได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) รายละเอียดของหลักสูตร (มคอ.2) ของหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต 10 หลักสูตร 2) นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้านโดยใช้วีดิทัศน์ไมโครเลิร์นนิงแบบมีปฏิสัมพันธ์ 3) แบบวัดผลสัมฤทธิ์และความคงทนในการเรียนรู้ สถิติที่ใช้ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย ได้แก่ E1/E2 ดัชนีความสอดคล้องระหว่างข้อคำถามกับวัตถุประสงค์ ความยากง่าย อำนาจจำแนก และ สัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐานของค่าเฉลี่ยกรณีประชากรกลุ่มเดียวและการทดสอบสมมติฐานของค่าเฉลี่ยกรณีประชากรสองกลุ่มแบบไม่อิสระต่อกัน จากการวิเคราะห์เนื้อหานำมาสู่แผนการจัดการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้าน 14 แผน วีดิทัศน์ไมโครเลิร์นนิงแบบมีปฏิสัมพันธ์ 26 วีดิทัศน์ ผลการตรวจสอบคุณภาพของนวัตกรรมโดยผู้เชี่ยวชาญพบว่ามีระดับคุณภาพเป็นไปตามที่กำหนด เมื่อนำนวัตกรรมทั้งหมดไปทดลองใช้พบว่ามีค่าประสิทธิภาพ 91.27/79.50 จากการศึกษาผลสัมฤทธิ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เรียนในสถานการณ์จริงพบว่าผลสัมฤทธิ์ของผู้เรียนไม่ต่ำกว่าร้อยละ 70 ความคงทนของความรู้ลดลงเมื่อสิ้นสุดการเรียนรู้ไปแล้ว 9 สัปดาห์ แต่ไม่ต่ำกว่าร้อยละ 60 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

การพัฒนาและกำหนดคะแนนจุดตัดมาตรวัดคุณลักษณะความเป็นนวัตกรของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจังหวัดเชียงใหม่

2024-10-09T13:44:12+07:00

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ (1) เพื่อพัฒนาตรวจสอบคุณสมบัติทางจิตมิติของมาตรวัดความเป็นนวัตกรของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในจังหวัดเชียงใหม่ (2) เพื่อกำหนดคะแนนจุดตัดมาตรวัดความเป็นนวัตกรของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในจังหวัดเชียงใหม่ตามแนวคิดแผนที่สภาวะสันนิษฐาน และ (3) เพื่อศึกษาระดับคุณลักษณะความเป็นนวัตกรของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในจังหวัดเชียงใหม่ การวิจัยนี้ศึกษากับตัวอย่างการวิจัยเป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 จำนวน 3 กลุ่ม กลุ่มที่ 1 จำนวน 300 คน กลุ่มที่ 2 จำนวน 1,000 คน และกลุ่มที่ 3 จำนวน 1,186 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้มาตรวัดคุณลักษณะความเป็นนวัตกรแบบมาตรประมาณค่า 4 ระดับ ทำการตรวจสอบพัฒนาคุณสมบัติทางจิตมิติตามทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม
กับแนวคิด การตอบสนองข้อสอบตามโมเดลของราชส์ ผลการวิจัยพบว่า (1) มาตรวัดคุณลักษณะความเป็นนวัตกรมีจำนวน 21 ข้อ แบ่งออกเป็น 7 ด้านมีค่าอำนาจจำแนกระดับปานกลางถึงสูง (r=.49 - .73)
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05มีค่าความเที่ยงอยู่ในระดับสูงถึงสูงมาก ( = .72 - .86) และโมเดลการวัดมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ดัชนีความสอดคล้องรายข้ออยู่ในเกณฑ์ที่ยอมรับได้ (Infit, Outfit MNSQ = .79-1.39) (2) สามารถกำหนดคะแนนจุดตัดได้ 2 จุดตัด แบ่งคุณลักษณะความเป็นนวัตกรเป็นจำนวน 3 กลุ่ม ประกอบไปด้วย (1) ระดับมีความเป็นนวัตกรที่เหนือความคาดหวัง (2) ระดับมีความเป็นนวัตกร และ (3) ระดับเริ่มต้นมีความเป็นนวัตกร และ (3) ภาพรวมนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในจังหวัดเชียงใหม่มีคุณลักษณะความเป็นนวัตกรอยู่ในระดับมีความเห็นนวัตกร