การรับรู้อัตลักษณ์ชุมชนและกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของอำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สำรวจสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นตัวแทนของอัตลักษณ์ชุมชนของอำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี 2) ศึกษาการรับรู้อัตลักษณ์ชุมชนและเส้นทางการท่องเที่ยว ของอำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี และ 3) พัฒนากลยุทธ์การประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว ใช้วิธีการวิจัยด้วยการสำรวจพื้นที่ การสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลจำนวน 10 ท่าน และการวิจัยเชิงสำรวจ จากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 ท่าน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีการรับรู้อัตลักษณ์ของอำเภอบ้านไร่ว่าเป็นชุมชนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 4.27 ขณะที่ในด้านความต้องการเส้นทางการท่องเที่ยว กลุ่มตัวอย่างต้องการเส้นทางที่มีความครบถ้วน ทั้งในด้านสถานที่ท่องเที่ยว ผลิตภัณฑ์ชุมชนสำหรับซื้อของขวัญหรือของฝาก และสิ่งอำนวยความสะดวก โดยมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 4.46 ซึ่งอยู่ในระดับมากเช่นกัน ด้านสถานที่ท่องเที่ยวที่สะท้อนให้เห็นอัตลักษณ์ชุมชนมากที่สุดได้แก่ สถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติ คือ ต้นไม้ยักษ์ คิดเป็นร้อยละ 60.00 สถานที่ท่องเที่ยวทางศาสนา คือ วัดถ้ำเขาวง คิดเป็นร้อยละ 67.50 และสถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม คือ ตลาดซาวไฮ่ คิดเป็นร้อยละ 58.75 กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวกับประชาชนภายในชุมชน มีกลยุทธ์คือ สร้างความภาคภูมิใจในอัตลักษณ์ชุมชน และสร้างชุมชนบ้านไร่ร่วมใจ มีกลวิธีคือ สร้างการรับรู้อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชนร่วมกัน ให้การสนับสนุนชุมชนที่เป็นเป็นเจ้าของสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อให้ช่วยกันรักษาและหวงแหน ให้ความรู้ด้านการเป็นผู้นำการท่องเที่ยวแก่ประชาชนในชุมชน และสร้างเครือข่ายผู้ประกอบการท่องเที่ยวท้องถิ่น โดยใช้สื่อประชาสัมพันธ์ได้แก่ สื่อระหว่างบุคคล สื่อกิจกรรม และสื่อข่าวสาร ส่วนกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวกับนักท่องเที่ยว มีกลยุทธ์คือ หนึ่งเดียวในในบ้านไร่ เมืองรองที่ไม่เป็นรองใคร และใคร ๆ ก็เที่ยวได้ มีกลวิธีคือ ชูประเด็นด้านการหลอมรวมศิลปะวัฒนธรรมและประเพณี นำเสนออัตลักษณ์ที่บ่งบอกตัวตนของชาวบ้านไร่ การทำสื่อมวลชนสัมพันธ์ การกระตุ้นการท่องเที่ยวตลอดทั้งปี และพัฒนาให้เกิดพิพิธภัณฑ์และร้านค้าชุมชน โดยใช้สื่อประชาสัมพันธ์ได้แก่ สื่อประชาสัมพันธ์ในพื้นที่ สื่อดิจิทัลและสื่อออนไลน์ จัดทำสื่อประชาสัมพันธ์ด้วยภาษาอังกฤษและภาษาจีนเพิ่มเติม จัดกิจกรรมทางการตลาดเพื่อกระตุ้นการท่องเที่ยว และการบูรณาการสื่อโฆษณาและส่งเสริมการตลาด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา แก้วเทพ. (2538). เครื่องมือการทำงานแนววัฒนธรรมชุมชน. สภาคาทอลิคแห่งประเทศไทยเพื่อการพัฒนา.
ณัฏฐ์ชุดา วิจิตรจามรี. (2559). หลักการประชาสัมพันธ์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 16–25.
นันทพร อดิเรกโชติกุล และเกศรินทร์ โชคเพิ่มพูน. (2561). การพัฒนาการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวของ อบต.มะเกลือใหม่ ตำบลมะเกลือใหม่ อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา. วารสารราชพฤกษ์, 16(2), 46–52.
พจนา สวนศรี และสมภพ ยี่จอหอ. (2556). คู่มือมาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน. โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ.
พระมหาเกริกเกียรติ นิรุตฺติเมธี (ไพศาล เจริญลาภ). (2568). กลยุทธ์การตลาดผ่านอินฟลูเอนเซอร์ในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรอง. วารสารนวัตกรรมสังคมศาสตร์, 2(1), 48–59.
วรรณรัตน์ ศรีรัตน์. (2561). การพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวตามมาตรฐานโฮมสเตย์ไทยในจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 20(2), 41–51.
วิณัฐฏาภรณ์ ศิริโสม. (2561, 26 กันยายน). ลดเหลื่อมล้ำด้วยท่องเที่ยว ‘เมืองรอง’ เสน่ห์รอค้นพบ. มติชนออนไลน์. https://www.matichon.co.th/prachachuen/prachachuenscoop/news_1151245
สำนักงานจังหวัดอุทัยธานี. (2566). แผนพัฒนาจังหวัดอุทัยธานี พ.ศ. 2566–2570 (5 ปี).
สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอบ้านไร่. (2559). ประวัติความเป็นมา. https://district.cdd.go.th/banrai/about-us/ประวัติความเป็นมา/
สำนักงานสถิติจังหวัดอุทัยธานี. (2567). แผนพัฒนาสถิติระดับจังหวัดอุทัยธานี พ.ศ. 2566–2570 (ฉบับทบทวน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567).
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2564, 1 มิถุนายน). คำแถลงประกอบงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565 พลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี แถลงต่อสภาผู้แทนราษฎร. รัฐบาลไทย.
อภิญญา เฟื่องฟู. (2546). อัตลักษณ์ Identity: การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
Arjona, M. F. (2022). Travel and tourism public relations. Society Publishing.
Ashmore, R. D., Deaux, K., & McLaughlin-Volpe, T. (2004). An organizing framework for collective identity: Articulation and significance of multidimensionality. Psychological Bulletin, 130(1), 80–110. https://doi.org/10.1037/0033-2909.130.1.80
Curtin, P. A., Gaither, T. K., Miculescu, S. M., & Martina, R. I. (2008). Relații publice internaționale: Negocierea culturii, a identității și a puterii. Curtea Veche.
Giddens, A. (1984). The constitution of society: Outline of the theory of structuration. Polity Press.
Hudson, S. (2009). Tourism and hospitality marketing: A global perspective. Sage.
Khalid, S., Ahmad, M. S., Ramayah, T., Hwang, J., & Kim, I. (2019). Community empowerment and sustainable tourism development: The mediating role of community support for tourism. Sustainability, 11(22), Article 6248. https://doi.org/10.3390/su11226248
Minciu, R. (2000). Economia turismului. Editura Uranus.
Morrison, A. M. (2002). Hospitality and travel marketing (3rd ed.). Delmar Thomson Learning.
Petrovici, A. (2014). Public relations in tourism: A research on the perception of the Romanian public upon responsible tourism. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 163, 67–72. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.12.006
Stets, J. E., & Serpe, R. T. (2013). Identity theory. In J. DeLamater & A. Ward (Eds.), Handbook of social psychology (pp. 31–60). Springer. https://doi.org/10.1007/978-94-007-6772-0_2
Wilcox, D. L., Cameron, G. T., Ault, P. H., & Agee, W. K. (2009). Public relations: Strategies and tactics. Allyn & Bacon.
