การกำหนดสร้างภาพลักษณ์สยามประเทศในการเสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ 1 ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

Main Article Content

นภวรรณ ตันติเวชกุล

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายการกำหนดสร้างภาพลักษณ์สยามประเทศในการเสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ 1 พ.ศ. 2440 ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ใช้การวิจัยเชิงประวัติศาสตร์ด้วยวิธีการศึกษาเอกสาร ถึงแม้ว่าการสร้างภาพลักษณ์เป็นแนวคิดที่ศึกษากันมากในการประชาสัมพันธ์สมัยใหม่
แต่การวิจัยพบวิธีการนำเสนอตัวตนของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเพื่อสร้างความประทับใจต่อชาวยุโรปที่คล้ายคลึงกับการสร้างภาพลักษณ์ชาติในการเสด็จประพาสครั้งนั้น ผลการวิจัยพบว่า ภาพลักษณ์สยามประเทศที่พระบาทสมเด็จ-พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวต้องการกำหนดมีลักษณะที่เชื่อมโยงสู่ “ความศิวิไลซ์” ในความหมายหรือตามกรอบอ้างอิงของชาวยุโรป ซึ่งเป็นชาติมหาอำนาจบนเวทีการเมืองระดับโลกในเวลานั้นและเป็นดินแดนที่พระองค์ทรงเสด็จประพาส โดยการกำหนดภาพลักษณ์สยามประเทศมีการเตรียมการที่เห็นชัดอย่างเป็นรูปธรรม ผ่านทางการการกำหนดการแต่งพระองค์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวและการแต่งกายของผู้ติดตามขบวนเสด็จอย่างจงใจ การกำหนดภาษาหลักที่ใช้ในการสื่อสาร คือ ภาษาอังกฤษ การแสดงทางพฤติกรรมด้วยการปฏิบัติพระองค์ตามธรรมเนียมตะวันตกและการแสดงออกถึงความเป็นผู้มีวัฒนธรรมตามแบบตะวันตก โดยพบความตั้งใจหรือจงใจในการนำเสนอตัวตนที่โดดเด่นของพระองค์หรือการนำเสนอพระองค์ในฐานะตัวแทนสยาม ซึ่งมาจากการวางแผนและการแนะนำของเจ้าพระยา-อภัยราชาสยามานุกูลกิจ และคณะที่ปรึกษา ที่เชื่อมั่นในความโดดเด่นทางคุณสมบัติและบุคลิกภาพส่วนพระองค์ว่าจะสร้างการรู้จัก ความสนใจและความประทับใจของผู้พบเห็นที่มีต่อสยาม รวมไปถึงการแสดงออกถึงทัศนคติความเป็นอิสระ ซึ่งส่งผลในการรับรู้ภาพลักษณ์ของสยามในกลุ่มชาวยุโรปให้เป็นไปในทางบวก เป็นการกำหนดสร้างภาพลักษณ์ชาติบนบริบทการสื่อสารทางการทูตระหว่างประเทศ เพื่อให้พระองค์ทรงมีเวทีในระดับนานาชาติในการสื่อสารและการแสดงออกถึงความเป็นตัวตน การมีอยู่ของสยามในฐานะประเทศที่มีความศิวิไลซ์ไม่ด้อยไปกว่าประเทศในยุโรป ซึ่งช่วยสร้างความประทับใจในสายตากลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและหวังผลสูงสุดในการรักษาเอกราชของชาติ

Article Details

ประเภทบทความ
Articles

เอกสารอ้างอิง

กิตติ ตันไทย. (2550). ประวัติศาสตร์ไทย. สงขลา: ภาพพิมพ์.

กองจดหมายเหตุแห่งชาติ. (2523). การเสด็จประพาสยุโรปของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ร.ศ. 116 เล่ม 1. กรุงเทพฯ: กองจดหมายเหตุแห่งชาติ กรมศิลปากร.

โกสุม โอมพรนุวัฒน์. (2546). การเสด็จประพาสยุโรปครั้งแรก พ.ศ. 2440: การสื่อสารเพื่อสร้างการยอมรับ “ภาพลักษณ์” ของ “ความศิวิไลซ์” ของสยามในฐานะรัฐอธิปไตย. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ พระพุทธเจ้าหลวง การสื่อสารเพื่อการพัฒนา, หน้า 60-110. 4 กรกฎาคม 2546 ณ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2535). พระราชหัตถเลขาส่วนพระองค์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพและหม่อมเจ้าจงจิตรถนอม ดิศกุล พระธิดา.

ฉลอง สุนทราวณิชย์. (2540). การเมืองเบื้องหลังการเสด็จประพาสยุโรป. ใน เอกสารประกอบการประชุมทางวิชาการเรื่อง ยุโรปกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว : โอกาส ความขัดแย้งและการเปลี่ยนแปลง, 18 ธันวาคม 2540 ณ โรงแรมเจดับบลิวแมริออท ถนนสุขุมวิท ซอย 2 กรุงเทพมหานคร.

ดวงพร คำนูณวัฒน์. (2541). ภาพลักษณ์ : เครื่องมือประชาสัมพันธ์เพื่อการตลาด ใน ภาพลักษณ์กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

นภวรรณ ตันติเวชกุล. (2555). การสื่อสารประชาสัมพันธ์ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นภวรรณ ตันติเวชกุล. (2557). การสื่อสารประชาสัมพันธ์ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิษฐา หรุ่นเกษม. (2546). พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวกับการสื่อสารเพื่อต่อต้านลัทธิจักรวรรดินิยม ร.ศ. 112. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ พระพุทธเจ้าหลวง การสื่อสารเพื่อการพัฒนา, หน้า 1-52. 4 กรกฎาคม 2546 ณ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยนาถ บุนนาค, ณัฐวีณ์ บุนนาค และนวลมรกต ทวีทอง. (2553). การวางรากฐานการสื่อสารโทรคมนาคมสมัยใหม่ (สมัยรัชกาลที่ 5) ใน พระมหากษัตริย์กับการสื่อสารโทรคมนาคม (รายงานผลการวิจัย), หน้า 141-286. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.

พิริยะ ไกรฤกษ์. (2547). ปกิณกะในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่อง ความเปลี่ยนแปลงทางด้านศิลปะและวัฒนธรรม. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาเฉลิมพระเกียรติครบรอบ 150 ปี พระบรมราชสมภพพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่อง ตะวันตกในตะวันออก : สังคมไทยสมัยรัชกาลที่ห้าถึงปัจจุบัน, 21 กันยายน 2547 ณ ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร ถนนบรมราชชนนี ตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร.

พรทิพย์ วรกิจโภคาทร. (2537). ภาพพจน์นั้นสำคัญยิ่ง : การประชาสัมพันธ์กับภาพพจน์. กรุงเทพฯ: คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พรสรรค์ วัฒนางกูร. (2548). การเสด็จประพาสฝรั่งเศส ร.ศ. 116 ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. ใน เอกสารประกอบการประชุมวิชาการเรื่อง สยาม ฝรั่งเศส อินโดจีน ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, หน้า 71-81. 20 กันยายน 2548 ณ ห้องประชุม 105 อาคารมหาจุฬาลงกรณ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรสรรค์ วัฒนางกูร และทศพร กสิกรรม. (2553). ความสัมพันธ์ระหว่างราชอาณาจักรสยามกับราชสำนักยุโรปในเอกสารการเสด็จประพาสยุโรปครั้งแรกของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พ.ศ. 2440. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

เพ็ญศรี ดุ๊ก. (2554). การต่างประเทศกับเอกราชและอธิปไตยของไทย (ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4 ถึงสิ้นสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม). (พิมพ์ครั้งที่ 3.). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

รุ่งรัตน์ ชัยสำเร็จ. (2558). การสื่อสารองค์กร: แนวคิดการสร้างชื่อเสียงอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิรัช ลภิรัตนกุล. (2549). การประชาสัมพันธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 11.). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วุฒิชัย มูลศิลป์. (2543). พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จประพาสยุโรป ร.ศ. 116 (พ.ศ. 2440). กรุงเทพฯ: ภูมิปัญญา.

สุกัญญา สุดบรรทัด. (2547). หมอบรัดเลย์กับการหนังสือพิมพ์แห่งกรุงสยาม. กรุงเทพฯ: มติชน.

เสรี วงษ์มณฑา. (2541). 108 การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: A.N.การพิมพ์.

อุบลวรรณ ปิติพัฒนะโฆษิต. (2544). วิวัฒนาการและสถานภาพขององค์ความรู้สาขาการ ประชาสัมพันธ์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปิยนาถ บุนนาค. อดีตอาจารย์ประจำคณะอักษรศาสตร์ (ภาควิชาประวัติศาสตร์) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สัมภาษณ์, 10กรกฎาคม 2557.
ศักดา ปั้นเหน่งเพ็ชร์. ผู้เชี่ยวชาญด้านวาทะวิทยาและประวัติศาสตร์วาทศิลป์ไทย คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สัมภาษณ์, 25 กรกฎาคม 2557.

อนุชา ทีรคานนท์. อาจารย์ประจำสาขาวิชาหนังสือพิมพ์และสื่อสิ่งพิมพ์ คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชนและผู้อำนวยการสถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สัมภาษณ์, 22 กรกฎาคม 2557.

Argenti, P. A. (2007). Corporate communication (4th ed.). Boston: McGraw-Hill.

Boorstin, D. J. (1973). The Image A Guide to Pseudo-Events in America. New York: Atheneum.

Boulding, K. E. (1959). National Images and International Systems. The Journal of Conflict Resolution, 3(2), 120-131.

Boulding, K. E. (1975). The Image. Michigan: Ann Arbor.

Curtin, P. A. (2008). Fred Harvey Company public relations and publicity (1876-1933). Journal of Communication Management, 12(4), 359-373.

Ding, S. (2007-2008). Digital Diaspora and National Image Building: A New Perspective on Chinese Diaspora Study in the Age of China’s Rise, Pacific Affairs, 80(4), 627-648.

Grunig, J. G., and Hunt, T. (1984). Managing Public Relations.New York: Holt, Rinehart and Winston.

Hung-Baesecke and Chen. (2014). China In Asian Perspectives on The Development of Public Relations : Other Voices. UK: Palgrave macmillan.

Kotler, P. (1996). Marketing Management. USA: Prentice Hall.

Kunczik, M. (2009).Transnational Public Relations by Foreign Governments. In Sriramesh, K., and Verčič, D. (Eds.), The Global Public Relations Handbook Theory, Research, and Practice. New York and London: Routledge.

Kunczik, M. (1990). Images of nations and international public relations. GodesbergerAllee: Friedrich-Ebert-Stiftung.

Li, Xiufang and Chitty, Naren. (2009). Reframing national image: A methodological framework, Conflict & Communication Online, 8(2), 1-11.

Manheim, J. B. and Albritton, R. B. (1984) Chaging National Images: International Public Relations and Media Agenda Setting. The Amaerican Political Science Review, 78(3), 641-657.

Puchan, H. (2006). An Intellectual History of German Public Relations.In L’Etang, J., and Pieczka, M. Public Relations Critical Debates and Contemporary Practice. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.

Salcedo, N. R. (2008). Public relations before “public relations” in spain: An early history (1881-1960), Journal of Communication Management, 12(4), 279-293.

Sheehan and Galloway. (2014). Australasia: Australia and New Zealand In Asian Perspectives on The Development of Public Relations : Other Voices. UK: Palgrave macmillan.

Sison and Sarabia-Panol. (2014). The Philippines In Asian Perspectives on The Development of Public Relations : Other Voices. UK: Palgrave macmillan.

Tantivejakul. (2014). Thailand In Asian Perspectives on The Development of Public Relations : Other Voices. UK: Palgrave macmillan.

Tantivejakul, Napawan., and Manmin, Prichaya. (2011). The practice of public relations in building national unity: A historical view of the kingdom of Thailand In The proceedings of the international history of public relations conference 2011. UK: Bournemouth University.

Van Riel. (1995). Principle of Corporate Communication. London: Prentice Hall.

Van Reil, Cees B.M., & Fombrun, C. J. (2007). Essentials of Corporate Communication: Implementing Practices for Effective Reputation Management. UK: Routledge.

Vil’Anilam. (2014) India In Asian Perspectives on The Development of Public Relations : Other Voices. UK: Palgrave macmillan.

Wills, R.H. (1968). Ethnic and National Images: People vs. Nations. The public Opinion Quarterly, 32(2), 186-201.

Yamamura, Lkari and Kenmochi. (2014). Japan In Asian Perspectives on The Development of Public Relations : Other Voices. UK: Palgrave macmillan.