Creative Community Projects: A Case Study of “Sala Ya Chai” and the Application of Public Art Principles in Driving Community Engagement in the Context of the COVID-19 Pandemic.
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the creative process of community-based theater production, "Sala Ya Chai," in line with public arts guidelines during the COVID-19 pandemic. The research is conducted using a combination of Participation Action Research: PAR methods, integrated with a creative research approach, to produce community-based theater performances. Ecological aesthetics, collaborative creativity, Folk performing arts adaptation and devised performance were combined with social issues as guiding principles for creative work. Results were that the key to creating community-based theater was active community participation in designing and developing creative performances by exchanging knowledge between artists and academics. These new theater productions raised social awareness through communication and active involvement in the creative process. For successful creation, artists must possess in-depth knowledge and understanding of the subject matter and forms of expression used in performance. This community-based theater creation led to methodological suggestions and alternative options for creating traditional performing arts suitable for the public.
Article Details
References
กาญจนา แก้วเทพ เธียรชัย อิศรเดช อดุลย์ ดวงดีทวีรัตน์ ประยุทธ วรรณอุดุม และ อริยา เศวตามร์. (2548). สื่อพื้นบ้านเพื่อการพัฒนา ภาพรวมจากงานวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
กาญจนา แก้วเทพ. (2560). เครื่องมือทำงานวัฒนธรรมชุมชนและสื่อพิธีกรรมศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
นันธิดา จันทรางศุ และคณะ. (2566). ร่างรายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการสาธารณศิลป์: การสร้างสรรค์ศิลปกรรมเพื่อวิถีความเหมาะสมใหม่ในการขับเคลื่อนสังคมวัฒนธรรมหลังสถานการณ์โรคระบาดโควิด-19. กรุงเทพฯ: หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนากำลังคน และทุนด้านการพัฒนาสถาบันอุดมศึกษา การวิจัยและการสร้างนวัตกรรม (บพค.) สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ (สอวช.).
มหาวิทยาลัยมหิดลจดหมายเหตุและพิพิธภัณฑ์, (2565). ที่มาของพื้นที่ศาลายา. วันที่เข้าถึงข้อมูล 22 ธันวาคม 2565 แหล่งที่มา https://museum.li.mahidol.ac.th/mahidol-mysteries/index.php/salaya/
วาษิณี เชื้อวงศ์ คณะสายดาราธิดาเทพ. (สัมภาษณ์), 7 มกราคม 2566.
สุกัญญา สมไพบูลย์. (2562). "บุหลันชาลา" ลิเก นิทาน เรื่องเล่าวันวานของชุมชนคนในเมือง. โครงการวิจัยนิเวศวัฒนธรรมด้านการแสดง: สร้างสรรค์ วิจัย และนวัตกรรม (Cultural Ecologies of Performance: Creativity, Research and Innovation). กรุงเทพฯ: กองทุนรัชดาภิเษกสมโภช จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ภายใต้ชุดโครงการนววิจัยทางศิลปวัฒนธรรม.
อนุกูล โรจนสุขสมบูรณ์. (2564). โครงการวิจัยนิเวศวัฒนธรรมด้านการแสดง: สร้างสรรค์ วิจัย และนวัตกรรม (Cultural Ecologies of Performance: Creativity, Research and Innovation). กรุงเทพฯ:กองทุนรัชดาภิเษกสมโภช จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยภายใต้ชุดโครงการนววิจัยทางศิลปวัฒนธรรม.
Association for Public Art. (2022). “What is public art?” Retrieved July 11, 2022 from https://www.associationforpublicart.org/ what-is-public-art/.
Engeström, Y. (2001). Expansive learning at work: Toward an activity theoretical reconceptualization. Journal of Education and Work, 14(1), 133-156. https://doi.org/10.1080/13639080020028747.
Emma, G., Hellen, N and Katie, N. (2007). Making a performance: devising histories and contemporary Practice. London and New York: Routledge.