เครือข่ายสังคมออนไลน์กับการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมในสังคมไทย
คำสำคัญ:
เว็บไซต์เครือข่ายสังคม, เครือข่ายสังคมออนไลน์, การสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม, สื่อและวัฒนธรรม, สังคมไทยบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจสถานการณ์ ลักษณะการใช้และบทบาทการใช้เว็บไซต์เครือข่ายสังคมในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมในบริบทต่างๆ ของคนกลุ่มต่างๆ ในแต่ละภูมิภาคในสังคมไทย ศึกษาผลกระทบของการใช้เว็บไซต์และเครือข่ายสังคมออนไลน์ต่อรูปแบบและวิธีการสื่อสารระหว่างบุคคลในวัฒนธรรมไทยและต่อการสื่อสารกับคนต่างวัฒนธรรมรวมถึงหาแนวทางการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ในปริบทการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมอย่างมีประสิทธิภาพและเหมาะสมในสังคมไทย โดยศึกษาจากเอกสาร สัมภาษณ์กลุ่มเฉพาะ และสำรวจด้วยแบบสอบถามจาก กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียน/นักศึกษา ข้าราชการ และพนักงานบริษัทเอกชนข้ามชาติ รวมถึงสัมภาษณ์เชิงลึกนักวิชาการและนักวิชาชีพ
ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มตัวอย่างใช้เฟซบุ๊กมากที่สุด (ร้อยละ 88.75) กับเพื่อนต่างชาติที่สถานศึกษาหรือที่ทำงานในปัจจุบัน (ร้อยละ 46.80) ในระดับนานๆ ครั้ง (ร้อยละ 30.00) เพื่อรักษาความสัมพันธ์มากที่สุด (ร้อยละ 84.31) 2) มีการใช้เว็บไซต์เครือข่ายสังคมในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมและข้ามวัฒนธรรมในบริบทและวงการต่างๆ มากขึ้น เช่น การบริหารและสื่อสารภายในองค์กร การเพิ่มช่องทางการเรียนรู้เพื่อการศึกษาวัฒนธรรมทั้งในวงการศึกษาและทางธุรกิจ การใช้เป็นเครื่องมือทางตลาดและประชาสัมพันธ์ การขยายเครือข่ายและความร่วมมือในการเคลื่อนไหวทางสังคมและการเมือง รวมถึงการใช้เป็นเครื่องมือในการทำงานของสื่อมวลชนข้ามชาติ ฯลฯ 3) พบการใช้เว็บไซต์เครือข่ายสังคมมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงค่านิยมและบุคลิกภาพของคนไทย ขณะเดียวกันมีผลต่อการเรียนรู้และสร้างทัศนคติเชิงบวกในการสื่อสารกับคนต่างวัฒนธรรมมากขึ้น 4) แนวทางในการใช้เว็บไซต์เครือข่ายสังคมอย่างมีประสิทธิภาพและเหมาะสมในสังคมไทยหลายประการได้ถูกนำเสนอในงานวิจัยนี้
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2016 วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ (Journal of Liberal Arts Prince of Songkla University Hat Yai)

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียน แต่วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ขอสงวนสิทธิ์ในการเป็นผู้ตีพิมพ์เผยแพร่เป็นครั้งแรก


