การรับรู้และความตั้งใจในอาชีพของนักศึกษาสาขาการบริการต่อการประกอบอาชีพในอุตสาหกรรม

บทคัดย่อ

ประเทศไทยเป็นหนึ่งในจุดหมายปลายทางยอดนิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่กำลังเติบโตในประเทศไทยสร้างโอกาสในการทำงานที่หลากหลาย แม้ว่าสถานที่ท่องเที่ยวของประเทศไทยจะได้รับความนิยม แต่ประเทศก็เผชิญกับความท้าทายด้านทุนมนุษย์ในการจัดหาทรัพยากรการบริการและการท่องเที่ยวที่มีความสามารถ การได้รับความตระหนักรู้ที่ครอบคลุมเกี่ยวกับมุมมองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีในด้านการจัดการการบริการจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อสถาบันการศึกษา ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในอุตสาหกรรม และผู้กำหนดนโยบายในการรับมือกับสถานการณ์เฉพาะนี้ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ของนักศึกษาต่อความตั้งใจในการประกอบอาชีพในธุรกิจโรงแรม การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจโดยใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้เป็นสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมานของการวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสำรวจ (EFA) ระบุถึงปัจจัย 4 ประการ ได้แก่ ปัจจัย 1: ค่าตอบแทน สวัสดิการ และโอกาสในการเลื่อนตำแหน่ง ปัจจัย 2: ปัจจัยทางสังคมปัจจัย 3: เส้นทางอาชีพและการพัฒนาตนเอง และปัจจัย 4: ลักษณะของงาน รวมทั้ง การวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุคูณดำเนินการโดยใช้วิธี Enter เพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ของนักศึกษาและความตั้งใจที่จะประกอบอาชีพในอุตสาหกรรมโรงแรม   ผลการศึกษาพบว่าปัจจัยทางสังคม (β = 0.512, p < 0.001) มีอิทธิพลต่อความตั้งใจที่จะประกอบอาชีพมากที่สุด รองลงมาคือ ค่าตอบแทน สวัสดิการ และโอกาสในการเลื่อนตำแหน่ง (β = 0.344, p < 0.01) เส้นทางอาชีพและการพัฒนาตนเอง (β = 0.293, p < 0.01) และลักษณะงาน (β = 0.135, p = 0.15) ต่อความตั้งใจที่จะประกอบอาชีพในอุตสาหกรรมการบริการ แบบจำลองนี้อธิบายได้ 59% ของความแปรปรวนในความตั้งใจในอาชีพ (R² = 0.589) ข้อเสนอแนะของการศึกษาวิจัยนี้ ได้แก่ การจัดลำดับความสำคัญของการฝึกอบรมภาคปฏิบัติมากกว่าการศึกษาในห้องเรียนแบบเดิม เพื่อเพิ่มประสบการณ์และการรับรู้ในอุตสาหกรรม การให้คำแนะนำด้านอาชีพและบริการให้คำปรึกษาที่เน้นเส้นทางอาชีพที่ชัดเจน และการปรับสภาพแวดล้อมการทำงานให้ตรงกับความต้องการของคนทำงานรุ่นใหม่ นอกจากนี้ สถานประกอบการควรสร้างความสมดุลระหว่างชีวิตการทำงานและความมั่นคงในการทำงาน