วาทกรรมของโรคจิตเวชที่ปรากฏในวรรณกรรมร่วมสมัยของไทย: การศึกษาผลงานของ ปิยะพร ศักดิ์เกษม

บทคัดย่อ

            การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การนำเสนอและวาทกรรมโรคจิตเวชในนวนิยายของปิยะพร ศักดิ์เกษม ระหว่างปี ค.ศ. 1993 - 2013 โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพ และ นำเสนอด้วยวิธีพรรณนาเชิงวิเคราะห์ นวนิยายที่เข้าเกณฑ์การศึกษา
มีทั้งสิ้น 6 เรื่อง

            ผลการวิจัยพบว่า ตัวละครส่วนใหญ่ที่แสดงอาการโรคจิตเวช เกิดขึ้นภายหลังจากแสดงพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ เช่น เพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร และ การใช้สารเสพติด คือเกิดจากเหตุ “ภายใน” ของตัวละครเอง ในขณะที่เหตุของการเกิดโรคจิตเวชของตัวละครที่แสดงพฤติกรรมพึงประสงค์เกิดขึ้นจาก “ภายนอก” คือ ถูกผู้อื่นล่วงละเมิดทางกาย หรือใจมาก่อน เป็นการนำเสนอโรคจิตเวชว่าเป็นผลจากการกระทำอันผิดพลาดในอดีต กลวิธีการประพันธ์เช่นนี้ อาจให้ความหมายทางลบกับโรคจิตเวชว่าเป็นโรคของ “คนบาป” หรือ “เหยื่อ” นอกจากนี้นวนิยายทั้ง 6 เรื่องยังแสดงให้เห็นการนำเสนอโรคจิตเวชของปิยะพร ศักดิ์เกษมว่ามีการเปลี่ยนแปลงความหมายตลอดระยะเวลา 20ปี สะท้อนให้เห็นถึงการเลื่อนไหลของวาทกรรมโรคจิตเวชในวรรณกรรมร่วมสมัยของไทย