การพัฒนาผลิตภัณฑ์และกลยุทธ์ทางการตลาด วิสาหกิจชุมชนกลุ่มจักสานผักตบชวา อำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
การพัฒนาผลิตภัณฑ์ , กลยุทธ์ทางการตลาด , วิสาหกิจชุมชนบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศักยภาพการดำเนินงาน การพัฒนาผลิตภัณฑ์ ตราผลิตภัณฑ์ และบรรจุภัณฑ์ และจัดทำแผนกลยุทธ์ทางการตลาดของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มจักสานผักตบชวา อำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาวิจัยแบบผสมผสาน โดยใช้วิธีการสัมภาษณ์เป็นกลุ่มกับคณะกรรมการวิสาหกิจชุมชนกลุ่มจักสานผักตบชวา 10 รายเพื่อศึกษาศักยภาพการดำเนินงาน และพัฒนาผลิตภัณฑ์ ตราผลิตภัณฑ์ และบรรจุภัณฑ์ จากนั้นประเมินผลการพัฒนาโดยใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากนักท่องเที่ยวและประชาชนในเขตพื้นที่จังหวัดเชียงราย เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยไม่ใช้ความน่าจะเป็น มีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีแบบบังเอิญ จำนวน 385 ราย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ผลิตภัณฑ์กระเป๋าผักตบชวารูปแบบใหม่ที่มีการผสมผสานลายผ้าปักสามารถสร้างเอกลักษณ์โดดเด่นได้ และผู้บริโภคเห็นด้วยกับผลิตภัณฑ์ ตราผลิตภัณฑ์ และบรรจุภัณฑ์ที่พัฒนาขึ้นใหม่ในระดับมาก และการจัดทำแผนกลยุทธ์ทางการตลาดของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มจักสานผักตบชวา โดยใช้เทคนิค TOWS Matrix และกำหนดตัวชี้วัดความสำเร็จด้วย Balanced Scorecard ประกอบด้วยกลยุทธ์ 4 ด้าน ซึ่งกลยุทธ์ที่สำคัญคือกลยุทธ์เชิงรุก อาทิ การพัฒนาสินค้าใหม่และการเพิ่มช่องทางจำหน่ายออนไลน์เพื่อขยายกลุ่มลูกค้า ซึ่งเมื่อวิสาหกิจชุมชนเพิ่มช่องทางจำหน่ายออนไลน์ 2 ช่องทาง ทำให้มีรายได้ต่อเดือนเพิ่มขึ้นร้อยละ 20 เมื่อเทียบกับการจำหน่ายแบบออฟไลน์เพียงช่องทางเดียว
References
กฤษณะ ดาราเรือง. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์และกลยุทธ์ทางการตลาดวิสาหกิจชุมชนบ้านเขาแหลม จังหวัดนครสวรรค์. วารสารสุทธิปริทัศน์, 31(100), 130-143.
จักรพันธ์ จันทร์หอม และภัทรธิรา ผลงาม. (2562). การวิจัยและพัฒนาคุณภาพผลิตภัณฑ์ชุมชนในกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านสว่างธรรมวิเศษ ตำบลบ้านน้ำอ้อม อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(1), 276-288.
ชุติมันต์ สะสอง. (2560). การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องและบทบาทของผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ OTOP ในการสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจชุมชนด้วยนวัตกรรมผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 6(1), 24-36.
ณกฤติกา ทรัพย์พ่วง, วิจิตรา ศรีสอน และศิโรตม์ ภาคสุวรรณ. (2564). การมีส่วนร่วมของประชาชนที่มีต่อ การอนุรักษ์งานจักสานผักตบชวา กรณีศึกษา ตำบลสรรพยา อำเภอสรรพยา จังหวัดชัยนาท. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(3), 874-890.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2565). มองเศรษฐกิจปี 65 ฟ้าหลังฝนโควิด 19?. สืบค้น 1 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://www.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/articles/Pages/Article_7Dec2021.aspx
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2565). ผลกระทบจากธุรกิจ e-commerce ต่อผู้ประกอบการท้องถิ่น. สืบค้น 1 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/EconomicConditions/AAA/ECommerce_paper.pdf
เบญจรงค์ สวัสดิ์พาณิชย์. (2565). บทบาทของรัฐในการส่งเสริมความพร้อมของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) กลุ่มธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม พ.ศ. 2540-2563. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(1), 97–110.
พิบูล ทีปะปาล. (2551). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
รัชนิกร กุสลานนท์, ชฎาพัศฐ์ สุขกาย และอนันต์ แก้วตาติ๊บ. (2564). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอพื้นถิ่นเพื่อยกระดับอัตลักษณ์และเพิ่มมูลค่าสินค้าทางวัฒนธรรมชุมชนเชียงแสน จังหวัดเชียงราย. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 13(1), 16-30.
วันดี ตันติ๊บ. (2565, 19 กุมภาพันธ์). ประธานวิสาหกิจชุมชนกลุ่มจักสานผักตบชวา. สัมภาษณ์.
วัลลภา วิชะยะวงศ์. (2564). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การแข่งขันของธุรกิจส่งออกผักและผลไม้ในจังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 8(2), 81-97.
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเชียงราย. (2565). บทบาทหน้าที่ของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเชียงราย. สืบค้น 2 กุมภาพันธ์ 2566, จาก https://chiangrai.cdd.go.th/about-us/vision-mission-province
อุบลวรรณ สุวรรณภูสิทธิ์ และณภัทชา ปานเจริญ. (2563). การพัฒนากลยุทธ์การตลาดด้วยเทคโนโลยีความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมไทยแลนด์ 4.0 สำหรับวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสุรินทร์. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 15(1), 94-108.
Aslan, I., Cınar, O., & Kumpikaite, V. (2012). Creating strategies from tows matrix for strategic sustainable development of Kipas Group. Journal of Business Economics and Management, 13(1), 95-110.
Bennis, W., & Nanus, B. (1985). The Strategies for Taking Change. New York: Harper and Row.
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). New York: John Wilay & Sons.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Testing (3rd ed.). New York: Harper and Row.
Kaplan, R. S., & Norton, D. P. (1996). Strategic Learning & The Balanced Scorecard. Strategy & Leadership, 24(5), 18-24.
Kotler, P. (1998). Marketing Management: Analysis, Planning and Control. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Kotler, P. (2001). Marketing Management, Millenium Edition (10th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
Kotler, P. (2003). Marketing Management (11th ed.). New Jersey: Pearson Education.
Likert, R. (1967). The Human Organization: Its Management and Value. New York: McGraw-Hill Book.
McCarthy, E. J., Shapiro, S. J., & Perreault, W. D. (1979). Basic marketing. Georgetown, Canada: Irwin-Dorsey.
Porter, M. E. (1991). Towards a Dynamic Theory of Strategy. Strategic Management Journal, 12(S2), 95-117.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.
Saridvanich, S. (2010). Strategic management: Concept and Theory. Bangkok: Thammasat University Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม เป็นลิขสิทธิ์ของ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม บทความที่ลงพิมพ์ใน วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม ถือว่าเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน คณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย ผู้เขียนต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง