บทบาทของโนตารีปับลิกในการรับรองความถูกต้องของเอกสารทางธุรกิจ : กรณีการจดทะเบียนและโอนหุ้นบริษัท

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาถึงปัญหาเกี่ยวกับประเทศไทยยังไม่มีการบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับอาชีพการรับรองลายมือชื่อและเอกสาร 2) เพื่อเปรียบเทียบอำนาจหน้าที่ของผู้ทำคำรับรองเอกสารและลงลายมือชื่อกรณีจดทะเบียนบริษัทและโอนหุ้นกับโนตารีของประเทศไทยและต่างประเทศ             การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงเอกสาร จากหนังสือ ตำรา บทความทางวิชา การรายงานวิจัย เอกสารทางวิชาการที่เกี่ยวข้อง แบบทุติยภูมิ และ แบบปฐมภูมิ

ผลการวิจัยพบว่า 1) การที่ประเทศไทยยังไม่มีการบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับอาชีพการรับรองลายมือชื่อและเอกสารส่งผลให้เกิดปัญหาหลายประการในด้านความน่าเชื่อถือของเอกสาร ความเสี่ยงต่อการปลอมแปลงเอกสาร การปฏิบัติตามกฎหมายและมาตรฐานสากล และความยากลำบากในการทำงานร่วมกับหน่วยงานต่างประเทศ การแก้ไขปัญหาเหล่านี้ควรมีการบัญญัติกฎหมายและการจัดตั้งมาตรฐานที่ชัดเจนในการรับรองลายมือชื่อและเอกสารเพื่อให้การดำเนินงานในด้านต่าง ๆ มีความน่าเชื่อถือและมีประสิทธิภาพมากขึ้น          2) เปรียบเทียบอำนาจหน้าที่ของผู้ทำคำรับรองเอกสารและลงลายมือชื่อกรณีจดทะเบียนบริษัทและโอนหุ้นกับโนตารีของประเทศไทยและต่างประเทศ พบว่า กฎหมายของประเทศไทยมีความคล้ายคลึงกับกฎหมายของประเทศอังกฤษ คือ กรรมการหรือผู้รับมอบอํานาจจะเป็นผู้ดําเนินการเตรียมคําขอและยื่นจดทะเบียนเองและมีเพียงผู้ที่มีความน่าเชื่อถือ เช่น ประเทศไทย คือ นายทะเบียน ทนายความ หรือสมาชิกสามัญหรือวิสามัญแห่งเนติบัณฑิตยสภา ส่วนใน ประเทศอังกฤษ คือ เจ้าพนักงานผู้รับคําสาบาน โนตารี ผู้พิพากษา หรือทนายความ เป็นผู้รับรองลายมือชื่อของกรรมการอีกชั้นหนึ่งเท่านั้น ซึ่งจะนําไปสู่ปัญหาการทําคําขอจดทะเบียนเป็นเท็จและให้พนักงานของตนลงนามรับรองลายมือชื่อ ดังนั้นจะเห็นได้ว่าหากกําหนดการโอนหุ้นต้องทําต่อหน้าเจ้าพนักงานซึ่งมีอํานาจเป็นพยานตามกฎหมาย หรือโนตารี จะช่วยลดปัญหาข้อพิพาทในเรื่องการโอนหุ้นที่ไม่ได้ทําตามแบบที่กฎหมายกําหนด ซึ่งสามารถช่วยลดปัญหาเรื่องบริษัทดําเนินการลงทะเบียนผู้ถือหุ้น หรือปฏิเสธการลงทะเบียน และการออกหุ้นใหม่ด้วยความล่าช้า หรือปล่อยปละละเลยจนเกิดข้อพิพาทว่าใครเป็นเจ้าของหุ้นที่แท้จริงได้