IVES’S SYMPHONY NO.1

Main Article Content

ชญณัฐ วิสัยจร

บทคัดย่อ

เมื่อนึกถึงชื่อ Charles Ives คนส่วนใหญ่มักจะนึกถึงนักประพันธ์ผู้แหวก
ขนบของฉันทลักษณ์ทางดนตรี โดยลืมไปว่า ก่อนที่ Ives จะละทิ้งฉันทลักษณ์นั้น
เขาได้ศึกษาศาสตร์ดังกล่าวมาอย่างเชี่ยวชาญ เข้าถึงแก่นแท้ของดนตรีของ Bach,
Mozart, Beethoven และ Brahms บทความนี้มุ่งที่จะสืบค้นดนตรีที่พิสูจน์ถึง
ความสาเร็จในเชิงฉันทลักษณ์ และขนบในการแต่งเพลงที่ Ives ได้นามาประยุกต์ใช้
เขาได้ยืมแบบแผนมาจากนักประพันธ์ทั้งที่ได้เสียชีวิตไปแล้วและยังมีชีวิตอยู่ร่วมสมัย
บทเพลงซิมโฟนีหมายเลขหนึ่งของ Charles Ives เริ่มต้นจากเป็นงานในสมัยที่เขายัง
เป็นนักเรียนที่มหาวิทยาลัย Yale โดยได้รับมอบหมายงานจากอาจารย์ผู้สอน คือ
Horatio Parker ด้วยเนื้อหาของดนตรีที่ซับซ้อน และกอปรด้วยความรู้เชิงดนตรีที่
สมบูรณ์แบบเป็นรูปธรรมมาก ทาให้ใครหลายคนที่ได้ยินดนตรีของเขาแล้วต่างคิดไปว่า
ในเมื่อ Ives ไม่ได้เข้าเรียนเพื่อเป็นนักดนตรีอย่างจริงจัง ดังนั้นดนตรีของเขาจึงไม่
สมควรที่จะได้รับการยอมรับและเคารพว่าเป็นดนตรีชั้นสูง อคติเหล่านี้ได้รับการพิสูจน์
แล้วว่าเป็นความคิดที่ผิด เพราะความซับซ้อนของบทซิมโฟนีหมายเลขหนึ่งของ Ives
ได้แสดงให้ประจักษ์แล้วว่า เขาเข้าใจและสามารถประพันธ์บทเพลงซิมโฟนีที่เป็นฉันท
ลักษณ์มหากาพย์ได้อย่างสมบูรณ์ตามขนบการประพันธ์ ถูกต้องตามฉันทลักษณ์

Article Details

บท
บทความวิชาการ
Author Biography

ชญณัฐ วิสัยจร

D.M.A.
A lecturer at Faculty of Liberal Arts, Ubon Ratchathani University.

References

Berlioz, Hector, and Richard Strauss. (1991). Treatise on
instrumentation. New York: Dover.
Budiansky, Stephen. (2014). Mad Music: Charles Ives, the Nostalgic
Rebel. University Press of New England.
Burkholder, J. Peter. (1996). Charles Ives and his world. Princeton, NJ:
Princeton University Press.
Ives, Charles, and John Kirkpatrick. (1991). Charles E. Ives: Memos. New
York: W.W. Norton & Co.
Ives, Charles, and Howard Boatwright. (1999). Essays before a sonata:
the Majority, and other writings. New York: Norton.
Ives, Charles, and Thomas Clarke. Owens. (2007). Selected
Correspondence of Charles Ives (A Roth Family Foundation book on
music in America). University of California Press.
Magee, Gayle Sherwood. (2008). Charles Ives reconsidered. Urbana:
University of Illinois Press.
Rimsky-Korsakov, Nikolay, Maksimilian Shteĭnberg, and Edward Agate.
(1964). Principles of orchestration, with musical examples
drawn from his own works. New York: Dover Publications.
Swafford, Jan. (1996). Charles Ives: a life with music. New York: W.W.
Norton.
Tchaikovsky, Peter Ilich. (2005). Guide to the practical study of
harmony. Mineola, NY: Dover.