แนวทางการพัฒนากำลังคน เพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนในอำเภอจุฬาภรณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช
DOI:
https://doi.org/10.14456/jiskku.2025.21คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวชุมชน , ความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัล , อำเภอจุฬาภรณ์, จังหวัดนครศรีธรรมราชบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: 1) เพื่อศึกษาปัญหา ความต้องการ และระดับความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัลตามการรับรู้ของคนในชุมชน ที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนในอำเภอจุฬาภรณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช 2) เพื่อพัฒนาแนวทางการพัฒนากำลังคน เพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของคนในชุมชน สำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวในอำเภอจุฬาภรณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช
วิธีการศึกษา: การวิจัยแบบผสมผสาน เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 255 คน โดยใช้แบบประเมินระดับความสามารถตนเองด้านเทคโนโลยีดิจิทัล ร่วมกับการสนทนากลุ่มกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจำนวน 20 คน โดยนักวิชาการจํานวน 5 คน ผลการสังเคราะห์นำไปสู่การพัฒนาแนวทางการพัฒนากำลังคนเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัล สำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนอำเภอจุฬาภรณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช
ข้อค้นพบ: ชุมชนมีการรับรู้ความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวอยู่ในระดับปานกลาง ผลการวิเคราะห์เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพสอดคล้องกันและยืนยันความเหมาะสมของกรอบ MOUSE และแนวทางการพัฒนากำลังคนเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนอำเภอจุฬาภรณ์ มี 3 องค์ประกอบได้แก่ 1) หลักสูตรระยะสั้นที่สอดคล้องกับความต้องการของชุมชน 2) การขับเคลื่อนการเรียนรู้ผ่านศูนย์กลางความรู้ และ 3) การใช้การเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เป็นกลไกถ่ายทอดองค์ความรู้และกิจกรรมการเรียนรู้ออนไลน์จากศูนย์กลางความรู้ไปสู่คนในชุมชนอำเภอ จุฬาภรณ์
การประยุกต์ใช้จากการศึกษานี้: นำแนวทางการพัฒนากำลังคนเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนอำเภอจุฬาภรณ์ ไปประยุกต์ใช้เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Aini, S. N. (2022). The effect of digital native electronic word-of-mouth (e-WOM) on destination awareness tourism village in West Java. Journal of Tourism Sustainability, 2(3), 159–168. https://doi.org/10.35313/jtospolban.v2i3.41
European Commission. (2022). The digital competence framework for citizens (DigComp 2.2). Publications Office of the European Union. https://doi.org/10.2760/115376
Hatlevik, O. E., & Christophersen, K.-A. (2013). Digital competence at the beginning of upper secondary school: Identifying factors explaining digital inclusion. Computers & Education, 63, 240–247. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2012.11.015
Hrastinski, S. (2019). What do we mean by blended learning? TechTrends, 63(5), 564–569. https://doi.org/10.1007/s11528-019-00375-5
International Labour Organization. (2022). World employment and social outlook. International Labour Organization.
Marsdenia, M. (2022). Digital literacy of rural community to achieve economic resilience: Development of tourism local destination. Proceedings, 83(1), 12. https://doi.org/10.3390/proceedings2022083012
National Innovation Agency. (2019). Thai tourism innovation report. National Innovation Agency.
OECD. (2020). OECD tourism trends and policies 2020. OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/6b47b985-en
Office of the National Economic and Social Development Council. (2022). The 13th National Economic and Social Development Plan (2023–2027). Office of the National Economic and Social Development Council.
Sharma, V., & Bhat, D. A. R. (2022). The role of community involvement in sustainable tourism strategies: A social and environmental innovation perspective. Business Strategy and Development, 6(2), 119–127. https://doi.org/10.1002/bsd2.227
Yosso, T. J. (2005). Whose culture has capital? A critical race theory discussion of community cultural wealth. Race Ethnicity and Education, 8(1), 69–91. https://doi.org/10.1080/1361332052000341006
