การเรียนรูู้แบบเชิงรุกกับนักเรียนที่ไม่มีส่วนร่วมในการเรียนรู้: อุปสรรคทางวัฒนธรรมเชิงสังคม สําหรับอาจารย์ภาษาอังกฤษ ระดับมหาวิทยาลัยไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ระบบการศึกษาไทยมีการจัดรูปแบบการเรียนรูปแบบ ด้ังเดิม (บรรยาย) ต้ังแต่ระดับอนุบาล ระดับมัธยม ตลอดถึง ระดับมหาวิทยาลัย รูปแบบการเรียนการสอนแบบน้ีสะท้อน หลักพระพุทธศาสนาในเรื่องการเคารพอาจารย์ (ดาราสว่าง, 2550) แม้ว่าวิธีการสอนแบบบรรยายสร้างความปรองดอง ในประเทศชาติ แต่วิธีการสอนแบบนี้ทําให้นักศึกษาระดับ มหาวิทยาลัยประสบปัญหาในการเรียนรู้แบบเชิงรุก มหาวิทยาลัยในประเทศไทยหลายแห่ง อาจารย์ต้องแสวงหา นวัตกรรมการสอนเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรูแบบเชิงรุก และในขณะเดียวกันก็สามารถรักษาวิถีวัฒนธรรมไทย ซึ่งเป็นระบบการศึกษาที่อาจารย์ทําหน้าที่สอน และสามารถ ทําหน้าที่เป็นผู้ช่วยเหลือให้คำแนะนํากับนักศึกษา วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้เพื่อเป็นการให้มุมมองการเรียนการสอนแบบ สัมพัทธ์ทางวัฒนธรรม ผสมกับการจัดการเรียนรู้แบบเชิงรุก ในห้องเรียนแก่อาจารย์ภาษาอังกฤษในประเทศไทย
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Baker, L. L. (2016). Re-conceptualizing EFL professional development: Enhancing communicative language
pedagogy for Thai teachers. TEFLIN Journal, 27(1), 23-45. http://dx.doi.org.proxy1.calsouthern.edu/10.15639/
teflinjournal.v27i1/23-45
Darasawang, P. (2007). English language teaching and Education in Thailand: A decade of change. Newcastle D. Prescott (ed.) Cambridge Scholars Publishing.
Gulley, H. (2009). Debate versus discussion. Quarterly Journal of Speech, 28(3), 305-307. doi:10.1080/00335634209380779
Klunkin, A., Subpaiboongid, P., Keitlertnapha, P., Viseskul, N., & Turale, S. (2011). Thai nursing students’ adaptation to problem-based learning: a qualitative study. Nurse Education in Practice, 11(6), 370-374.
doi:10.1016/j.nepr.2011.03.011
Morales, E. E. (2017). Generating academic urgency through improved classroom management: A case study of a university and urban charter high school partnership. Educational Research Quarterly, 41(2), 25-42. Retrieved from http://proxy1.calsouthern.edu/login?url=https://searchproquest-com.proxy1.calsouthern.edu/docview/
?accountid=35183
Noomura, S. (2013) English-teaching problems in Thailand and Thai teachers’ professional development needs. Language Institute, Thammasat University, Thailand. doi: 10.5539/elt.v6n11p139
Papert, S. (1993) The children's machine: Rethinking school in the age of the computer. New York: Basic Books.
Rojprasert, S., Neanchaleay, J., & Boonlue, S. (2013). A synthesis of self-directed learning design model with constructionism in the environment of new media in Thai higher education. Review of Higher Education and Self-Learning, 6(18), 157-165.
Sinlarat, P. (2005). Changing the culture of education in Thai universities. Higher Education Policy, 18(3), 265–269. doi:10.1057/palgrave.hep.8300088
