กลวิธีการกล่าวขอโทษในนวนิยายไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์กลวิธีการกล่าวขอโทษที่ปรากฏในนวนิยายทั้ง 5 ช่วงสมัย (ตั้งแต่ปีพ.ศ.2444 – 2555) จำนวน 40 เรื่อง ผลการวิจัย พบว่า การกล่าวขอโทษในนวนิยายไทยมี 2 ประเภท คือ 1) การกล่าวขอโทษแบบตรง ที่ปรากฏถ้อยคำแสดงเจตนาในการขอโทษ เช่น“ขอโทษ” “เสียใจ”และ 2) การกล่าวขอโทษแบบอ้อม ซึ่งจะไม่ปรากฏคำว่า“ขอโทษ” “เสียใจ” แต่จะใช้ถ้อยคำอื่นที่แสดงเจตนาในการขอโทษ ซึ่งกลวิธีการกล่าวขอโทษในนวนิยายไทยมี 7 กลวิธี ได้แก่ 1) การกล่าวถ้อยคำแสดงเจตนาขอโทษ 2) การให้เหตุผล 3) การยอมรับผิด 4) การกล่าวแก้ตัว 5)การเสนอชดใช้ 6) การทำให้ผู้ฟังรู้สึกดีขึ้น และ 7) การขอร้อง
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ก่อนเท่านั้น
References
_______. (2531). หญิงคนชั่ว. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
กนกวลี พจนปกรณ์. (2547). จะเก็บรักไว้มิให้หลุดหลอย. กรุงเทพฯ: เพื่อนดี.
_______. (2549). ซอย 3 สยามสแควร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: เพื่อนดี.
เข็มพลอย. (2554). โถงสีเทา. กรุงเทพฯ: เพื่อนดี
แขคำ ปัณณศักดิ์. (2533). นิยายในสายหมอก. กรุงเทพฯ: เพื่อนดี.
จรีรัตน์ เพชรัตนโมรา. (2544). การศึกษาการขอโทษของผู้ที่มีสถานภาพทางสังคมต่างกันในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงใจ (นามแฝง). (2517). บ่วงกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บรรณกิจเทรดดิ้ง.
_______. (2544). www.คุณย่า.com. กรุงเทพฯ: อักษรโสภณ.
ดอกไม้สด. (2514). ศัตรูของเจ้าหล่อน. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
_______. (2514). ผู้ดี. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
ทมยันตี (นามแฝง). (2552). นางเอก เล่ม1-2. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: ณ บ้านวรรณกรรม.
ทัศนีย์ เมฆถาวรวัฒนา. (2541). วัจนกรรมการขอโทษในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิจ นันทวัน. (2505). ความผิดครั้งแรก.พิ มพ์ครั้งที่ 2. พระนคร: แพร่พิทยา.
ปิยะพร ศักดิ์เกษม. (2543). ใต้เงาตะวัน. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: พิมพ์คำ.
พ. เนตรรังสี (นามแฝง). (2507). โลกละคร. ธนบุรี: กรุงธน.
รพีพร (นามแฝง). (2520). ขอจำจนวันตายเล่ม 1-2. กรุงเทพฯ: บำรุงสาส์น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2556). วรรณกรรมปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
_______. (2548). “ภูมิหลังนวนิยายไทย” ในทางสายใหม่แห่งวรรณกรรมไทย: ทัศนวิจารณ์ต่อนวนิยายยุคแรก.กรุงเทพฯ: ชมนาด.
เรียมเอง (นามแฝง). (2548). เมืองนิมิต.พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: กระท่อมป.ล.
วรวรรณ เฟื่องขจรศักดิ์. (2548). ศึกษาเปรียบเทียบกลวิธีการขอโทษของคนญี่ปุ่นและคนไทย.วิทยานิพนธ์
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาญี่ปุ่นศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศรีบูรพา (นามแฝง). (2548). โลกสันนิวาสและชีวิตสมรส. พิมพ์รวมเล่มครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มติชน.
โสภาค สุวรรณ (นามแฝง). (2540). ปมพิศวาส เล่ม1-2. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.
หลวงวิจิตรวาทการ,พลตรี. (2522). อมตะนิยาย 3 เรื่อง 3 รส “บุรุษอาธรรม์”.พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: เสริม
มิตรบรรณาคาร.
อันธิกา ธรรมเนียม. (2549). การแสดงวัจนกรรมการขอโทษของทหารบก. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาศาสตร์ประยุกต์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อากาศดำเกิง, หม่อมเจ้า. (2546). ละครแห่งชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2527). สภาพของวรรณกรรมไทยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: ศิลปาคาร.
อุปถัมภ์ กองแก้ว. (2554). ตลาดอารมณ์. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
Bergman, M. L, and Kasper, G. (1991). The Interlanguage of Apologizing Cross-cultural Evidence. Hawaii Working Paper. (10): 139-176.
Brown, P. and Levinson, S. C. (1987). Politeness: Some Universals in Language Usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Chen, R. (2001). Self- Politeness : A proposal. Journal of Pragmatics. (33): 87-106.
Cohen, A. D. and Elite, O. (1981). Developing a Measure of Socio-cultural Competence: The Case of Apology. Language Learning. (31): 113-34.
Holmes, J. (1990). Apologies in New Zealand English. Language in Society. (19): 155-159.
Songthama Intachakra. (2001). Linguistic Politeness in British English and Thai : A Comparative Analysis of Three Expressive speech Scts. Ph.D. Thesis. London: University of London.