การสื่อสารสีเทา : การเข้าถึงบริการยุติการตั้งครรภ์ที่ปลอดภัยในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการสื่อสารประชาสัมพันธ์ในปัจจุบันของการยุติการตั้งครรภ์ที่ปลอดภัยของสายด่วนการตั้งครรภ์ไม่พร้อม (1663) โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัย
เชิงคุณภาพ ผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสัมภาษณ์กลุ่ม มีผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้บริหาร บุคลากรทางการแพทย์ที่ให้บริการยุติการตั้งครรภ์ในสถานพยาบาลเครือข่ายที่เป็นพื้นที่กลุ่มตัวอย่าง และเจ้าหน้าที่/อาสาสมัครให้บริการของสายด่วนการตั้งครรภ์ไม่พร้อม (1663) รวมทั้งสิ้น 42 คน ผลการศึกษาวิจัย พบว่า ในปัจจุบันการสื่อสารประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างการรับรู้และเข้าถึงช่องทางการยุติการตั้งครรภ์ที่ปลอดภัย มีผู้ส่งสาร แบ่งเป็น 2 กลุ่มใหญ่ คือ 1) สายด่วนการตั้งครรภ์ไม่พร้อม (1663) มีการส่งข้อมูลข่าวสารผ่านสื่อที่หลากหลาย เพื่อให้เข้าถึงกลุ่มผู้รับสารที่มีความแตกต่างกัน และยังได้รับความร่วมมือจากภาคีเครือข่ายในการประชาสัมพันธ์ผ่านช่องทางต่าง ๆ
2) สถานพยาบาล ภาครัฐจะไม่มีการใช้สื่อประชาสัมพันธ์ในทุกรูปแบบ ผู้รับบริการส่วนใหญ่จะได้รับการส่งต่อจากภาคีเครือข่าย ส่วนสถานพยาบาลภาคเอกชนบางแห่ง มีการใช้สื่อทุกรูปแบบ และ
มีการพัฒนาเนื้อหาให้ทันสมัย เพื่อสร้างการรับรู้ไปยังกลุ่มเป้าหมาย โดยข้อเสนอแนะเชิงนโยบายต่อสายด่วนการตั้งครรภ์ไม่พร้อม (1663) คือ การพัฒนาระบบการให้บริการเพื่อรองรับผู้รับบริการที่เพิ่มขึ้น รวมทั้งการเพิ่มช่องทางการสื่อสาร และกลวิธีการสื่อสารให้มีความทันสมัยมากขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กำแหง จาตุรจินดา และนงลักษณ์ บุญไทย. (2556). การแท้งที่ไม่ปลอดภัย : หนามยอกที่บั่นทอนสุขภาพและชีวิตหญิงไทย. รามาธิบดีเวชสาร, 36(2), 171 – 176.
พนม คลี่ฉายา. (2561). หลัก เทคนิค และวิธีการประเมินผลการประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 28) พ.ศ. 2564. (2564). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 138 ตอนที่ 10 ก.
พัชรีวรรณ เจนสาริกรณ์ และคณะ. (2564). คู่มือมาตรฐานการปฏิบัติงาน เพื่อการยุติการตั้งครรภ์ที่ปลอดภัยแบบองค์รวม (Standard of Practice for Comprehensive Safe Abortion Care) ฉบับปรับปรุง. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา)
มิ่งสรรพ ขาวสะอาด และคณะ. (2565). อนาคตประเทศไทยพุทธศักราช 2585. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ.
รัฐพงศ์ ภิญโญโสภณ. (2560). การสร้างมายาคติเรื่อง “การทำแท้ง” ผ่านละครชุดเรื่อง ฮอร์โมนวัยว้าวุ่น. วารสารศิลปกรรมสาร, 12(1), 23 – 39.
ศนีกานต์ รศมนตรี และคณะ. (2565). รายงานผลการศึกษาความรู้ การรับรู้ ทัศนคติ และความคาดหวังต่อบริการยุติการตั้งครรภ์ในกลุ่มผู้รับบริการจากสมาคมวางแผนครอบครัวแห่งประเทศไทยฯ. เข้าถึงได้จาก https://ppat.or.th/wp-content/uploads/2022/05/Research_
Report_PPAT_TH.pdf
ศิวาพร ฟองทองและคณะ. (2564). หมอลำกับเศรษฐกิจ สังคมและสุขภาพของคนอีสาน. กรุงเทพฯ: สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
สำนักอนามัยการเจริญพันธุ์ กรมอนามัย. (2562). รายงานเฝ้าระวังการแท้งประเทศไทย พ.ศ. 2562. นนทบุรี: สำนักอนามัยการเจริญพันธุ์ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
อนุชา ดีสวัสดิ์. (2564). พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 28) พ.ศ. 2564 (ความผิดฐานทำให้แท้งลูก). เข้าถึงได้จาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/ewt_dl_link.php?nid
=80660&filename=house2558
อภิวัฒน์ รัตนวราหะ. (2563). คนเมือง 4.0 อนาคตชีวิตเมืองในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานการวิจัยแห่งประเทศไทย.
Henderson, J. T., Puri, M., Blum, M., Harper, C. C., Rana, A., Gurung, G., Pradhan, N., Regmi, K., Malla, K., Sharma, S., Grossman, D., Bajracharya, L., Satyal, I., Acharya, S., Lamichhane, P., & Darney, P. D. (2013). Effects of abortion legalization in Nepal, 2001-2010. PloS one, 8(5), e64775.
Low, S. T., Chen, Z. E., & Cameron, S. (2021). Women's experiences of self-referral to an abortion service: qualitative study. BMJ sexual & reproductive health, 47(1), 37–42.
World Health Organization. (2021). Abortion. World Health Organization. Available from: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/abortion.
