องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมในนวนิยายของมาลา คำจันทร์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมในนวนิยายของมาลา คำจันทร์ โดยศึกษาจากนวนิยาย จำนวน 13 เรื่อง แนวคิดที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ แนวคิดการวิจารณ์เชิงนิเวศ แนวคิดองค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิม และแนวคิดสัตวศึกษา ผลการศึกษาพบว่า นวนิยายของมาลา คำจันทร์ ปรากฏองค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมที่แสดงให้เห็นว่า ชาวล้านนามีวิธีการมองโลกและธรรมชาติอย่างเป็นองค์รวม โดยนักเขียนนำเสนอผ่าน 3 ประเด็น ได้แก่ ประเด็นแรก องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมคือ องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมเกี่ยวกับป่าไม้ และองค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมเกี่ยวกับมนุษย์และสัตว์ ประเด็นที่สอง องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมที่เกี่ยวกับวิถีชีวิตคนล้านนา เช่น องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมเกี่ยวกับมนุษย์ ข้าว ดิน น้ำ และป่า และประเด็นที่สาม องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ เป็นการสะท้อนวิธีคิดของชาวล้านนาที่ให้ความสำคัญกับธรรมชาติภายใต้ระบบทุนนิยม โดยสรุปแล้วบทความนี้เป็นการแสดงให้เห็นวิธีคิดของชาวล้านนาที่ให้ความสำคัญต่อธรรมชาติ และมองว่ามนุษย์คือส่วนหนึ่งของระบบนิเวศที่ต้องพึ่งพาอาศัยธรรมชาติ
Article Details
References
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2547). นวนิยายกับสังคมไทย .กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ทองแถม นาถจำนง. (2561). “วัฒนธรรมแถน” ใน ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2561). ใน ด้ำ แถน กำเนิดรัฐไท
สาวรกรากต้นตอ คนไท ชุมชนไท-ลาว และความเป็นไท/ไต/ไทย/สยาม. (หน้า 476-298). กรุงเทพฯ : ชนนิยม.
ภารดี มหาขันธ์ และนันท์ชญา มหาขันธ์. (2557). พรรณไม้ในวิถีชีวิตของคนไทย: พรรณไม้ในประเพณีชีวิต
(ปลูกเรือน แต่งงาน การเกิด โกนจุก บรรพชาสามเณร อุปสมบท และการตาย). วารสาร
มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 22(38), 1-23.
มาลา คำจันทร์. (2523). หมู่บ้านอาบจันทร์. กรุงเทพฯ : ต้นอ้อ.
มาลา คำจันทร์. (2534). เมืองลับแล. กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2544ก). ไอ้ค่อม (พิมพ์ครั้งที่หก). กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2544ข). ไพรอำพราง. กรุงเทพฯ : มติชน.
มาลา คำจันทร์. (2546). ใต้หล้าฟ้าหลั่ง (พิมพ์ครั้งที่สอง). กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2547ก). ดาบอุปราช (พิมพ์ครั้งที่สอง). กรุงเทพฯ : มติชน.
มาลา คำจันทร์. (2547ข). บ้านไร่ชายดง (พิมพ์ครั้งที่สาม). กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2548). นางถ้ำ (พิมพ์ครั้งที่สอง). กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2552). สร้อยสุคันธา (พิมพ์ครั้งที่สอง). กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2554). ลูกข้าวนึ่ง. กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
มาลา คำจันทร์. (2557). เด็กบ้านดอย (พิมพ์ครั้งที่หก). กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์.
มาลา คำจันทร์. (2558). แสงออน. กรุงเทพฯ : ฅนวรรณกรรม.
มาลา คำจันทร์. (2560). เขี้ยวเสือไฟ ฉบับสองภาษา (พิมพ์ครั้งแรก). กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์.
รัชชานนท์ สมบูรณ์ชัย ผานิตย์ นาขยัน และปรมินทร์ นาระทะ. (2564). ความแตกต่างทางชาติพันธุ์กับ
ภูมิปัญญาท้องถิ่นในอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้. มนุษยสังคมสาร, 19(2), 91-107.
รุ้งนภา ยรรยงเกษมสุข. (2557). โลกาภิวัตน์ ท้องถิ่นนิยม กับการโหยหาอดีต. วารสารเศรษฐศาสตร์
การเมืองบูรพา มหาวิทยาลัยบูรพา. ปีที่ 2(2), 1-15.
วิถี พานิชพันธ์. (2548). วิถีล้านนา. เชียงใหม่ : ซิลค์เวอร์ม.
วิทย์ ศิวะยานนท์. (2531). วรรณคดีและวรรณคดีวิจารณ์. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
สามารถ ใจเตี้ย. (2560). นิเวศวัฒนธรรมชุมชนล้านนากับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ. วารสารมนุษย
สังคมสาร (มสส) มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 15(2), 59-65.
สำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมและล้านนาสร้างสรรค์. (2565). สวยดอก. (29 เมษายน 2566) : ได้มาจาก
https://art-culture.cmu.ac.th/Lanna/articleDetail/2683
สุกัญญา เชาว์น้ำทิพย์. (2549). อัตลักษณ์ของชาวล้านนาที่ปรากฏในนวนิยายของมาลา คําจันทร์.
(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ,
สุนทร คำยอด. (2558). ภาพเสนอและอุดมการณ์สิ่งแวดล้อมของชาติพันธุ์ปกาเกอะญอในวรรณกรรมเยาวชน
ของมาลา คำจันทร์. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 3(1), 73-94.
สุนทร คำยอด. (2562). อุดมการณ์สิ่งแวดล้อมในนวนิยายเรื่องไพรพิสดารของมาลา คำจันทร์. วารสารศิลป
ศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 7(1), 138-151.
สุพจน์ ใหม่กันทะ. (2560). เครื่องง้า เครื่องประดับอลังการ. วารสารข่วงผญา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่,
(2017), 63-78.
สุรธัชนุกูล นุ่นภูบาล. (2560). องค์ความรู้เชิงนิเวศแบบดั้งเดิมในวรรณกรรมพื้นบ้านอีสาน. (วิทยานิพนธ์
ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาสารคาม : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม,.
หทัยวรรณ ไชยะกุล. (2556). วรรณกรรมล้านนาร่วมสมัย (พ.ศ.2413-2550): การสืบทอด ภูมิปัญญาและการ
สร้างสรรค์. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2547). พจนานุกรมล้านนา-ไทย ฉบับแม่ฟ้าหลวง. ปรับปรุงครั้งที่ 1. เชียงใหม่ : มิ่งเมือง.
Berkes F. (1993). “Traditional Ecological Knowledge in Perspective” In Julian T.
Inglis. (Ed.). (1993). Traditional Ecological Knowledge Concepts and Cases. Canada : Ottawa, pp. 1-12.
Cokinos C. (1994). “What Is Ecocriticism?”. In Defining Ecocritical Theory and Practice. from Sixteen
Position Papers from the 1994 Western Literature Association Meeting Salt Lake City, Utah-
-6 October 1994, p. 3.