คัมภีร์สำคัญเพื่อการศึกษาอายุรเวท
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายคัมภีร์สำ คัญสำ หรับการศึกษาอายุรเวทโดยเรียบเรียงเนื้อหาจากการทบทวนวรรณกรรม ศึกษาค้นคว้าข้อมูลจากหนังสือ บทความ เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า อายุรเวทเป็นการดูแลสุขภาพแบบองค์รวม เกี่ยวข้องกับการดำ เนินชีวิตของมนุษย์ การรักษาสุขภาพให้แข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ โดยคำนึงถึงร่างกายและจิตใจไปพร้อมกัน อายุรเวทเป็นศาสตร์การแพทย์อินเดียโบราณที่มีมาตั้งแต่สมัยพระเวท ทั้งยังพบแนวคิดเกี่ยวกับอายุรเวทในวรรณคดีสันสกฤตอื่นๆ อีกด้วย แต่เนื้อหานั้นไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ ทั้งนี้คัมภีร์สำ คัญที่มีเนื้อหาครบถ้วน ใช้เพื่อการศึกษาอายุรเวทเป็นหลักทั้งในเชิงทฤษฎีและปฏิบัติ ได้แก่“พฤหัตตรยี” ประกอบด้วย 1) จรกสังหิตา 2) สุศรุตสังหิตา 3) อัษฏางคหฤทยะ ถือเป็นยอดแห่งคัมภีร์อายุรเวท และ “ลฆุตรยี” ประกอบด้วย 1) มาธวนิทานะ 2) ศารังคธรสังหิตา 3) ภาวปรกาศะ เป็นคัมภีร์รองของอายุรเวท โดยคัมภีร์เหล่านี้ถือเป็นรากฐานขององค์ความรู้ด้านอายุรเวททั้งหมดที่จะทำ ให้ผู้ศึกษาเข้าใจหลักอายุรเวทได้อย่างลึกซึ้ง
Article Details
References
คณะอนุกรรมการจัดทำ พจนานุกรมศัพท์แพทย์และเภสัชกรรมแผนไทย. (2555). พจนานุกรมศัพท์แพทย์
และเภสัชกรรมแผนไทย (14). วารสารการแพทย์แผนไทยและแพทย์ทางเลือก, 10(2), 133.
ภริตา เพิ่มผล. (2558). การศึกษาประสิทธิผลและความปลอดภัยของยามุรเมหะ (สูตรอาจารย์นิรันดร์
พงศ์สร้อยเพ็ชร และมูลนิธิฟื้นฟูการแพทย์ไทยเดิมในพระราชูปถัมภ์ฯ) ในการรักษาผู้ป่วย
เบาหวานชนิดที่ 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์].
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิมลศิริ ร่วมสุข. (2522). ประวัติวรรณคดีสันสกฤตยุคพระเวท. สหสยามพัฒนา.
ศีขริน. (2550). อายุรเวท ศาสตร์แห่งชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 3). เรือนบุญ.
สถานเอกอัครราชทูตสาธารณรัฐอินเดียประจำ ประเทศไทย. (2566). ข้อปฏิบัติการจัดการทางคลินิก
แห่งชาติตามการแพทย์อายุรเวทและโยคะสำ หรับการจัดการโควิด-19. https://webmaster.
edu.cmu.ac.th/assets/upload/files/2020/10/20201030162755_63508.pdf
โสภณา ศรีจำ ปา. (2557). อายุรเวท ภูมิปัญญาโบราณในยุคโลกาภิวัตน์. ศูนย์ภารตะศึกษา สถาบัน
วิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย มหาวิทยาลัยมหิดล.
Badge, A. B. (2013). Charak Samhita-complete encyclopedia of Ayurvedic science. International
Journal of Ayurveda & Alternative Medicine, 1(1), 12-20.
Guruge, A. (1991). The society of the Ramayana. Abhinav Publications.
Frawley, D., & Ranade, S. (2000). Ayurveda nature’s medicine. Lotus Press.
Hanumanta, D., & Murthy, K. (2023). Valmiki Ramayana: Book VI: Yuddha kanda - book of war.
https://valmikiramayan.net/utf8/yuddha/sarga101/yuddha_101_frame.htm.
Hebbar, J. (2019). Tridosha made easy: The basic Ayurvedic principle. Notion Press.
Honwad, S., & Reena. (2017). Origin & development of Ayurveda. International Ayurvedic
Medical Journal, 5(7), 2620-2627.
Hume, R. (1921). The thirteen principal upanishads. Oxford University Press.
Joshi, S. (2012). Roga nidanam. Jagdish Sanskrit Pustakalaya.
Lochan, K. (2018). Madhava-Nidana of madhavakara with the commentary of madhukosa
(an ancient text on ayurvedic diagnosis). Chaukhamba Surbharati Pakashan.
Narayan, K., & Kulkarni, S. (2018). Practical applicability of yogaasutriyam adhyayam of sushruta
samhita. World Journal of Phamacy and Pharmaceutical Sciences, 7(12), 632-637.
Narayanaswamy, V. (1981). Origin and development of Ayurveda. Ancient Science of Life,
(1),1-7.
Sharma, P. (1998). Caraka samhita (text with English translation) (4th ed). Chaukhumbha
Orientalia.
Shastri, V. (2015). Bhavaprakash nighantu. Motilal Banarsidass Publishers Pvt. Ltd.
Rhyner, H. (1998). Ayurveda: The gentle health system. Motilal Banarsidass.
Rhyner, H. (2017). Llewellyn’s complete book of Ayurveda: A comprehensive resource for the
understanding & practice of traditional Indian medicine. Llewellyn Worldwide.
Sukh Dev. (2006). Prime Ayurvedic plant drugs. Anamaya Publishers.
Weis-Boheln, S. (2018). Ayurveda beginner’s guide. Althea Press.
Vidyanath, R., & Nishteswar, K. (2021). Sarngadhara samhita: Text with English commentary.
Chaukhamba Surbharati Pakashan.