THE DEVELOPMENT OF CRISIS LEADERSHIP INDICATORS FOR SECONDARY SCHOOL ADMINISTRATORS UNDER THE OFFICE OF THE BASIC EDUCATION COMMISSION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to (1) study of crisis leadership indicators for secondary school administrators under the Office of the Basic Education Commission, (2) examine the consistency of crisis leadership indicators of secondary school administrators under the Office of the Basic Education Commission with empirical data, and (3) present of an evaluation method for crisis leadership of secondary school administrators under the Office of the Basic Education Commission based on the developed indicators. The sample consisted of 400 school administrators under the Office of the Basic Education Commission, selected through purposive sampling. The instruments for collecting data were interviews, questionnaires, and suitability evaluation forms. Data were analyzed using descriptive statistics, including percentage, mean, standard deviation, and confirmatory factor analysis. The research results were as follows: 1) crisis leadership indicators for secondary school administrators under the Office of the Basic Education Commission comprised 7 components and 15 indicators as follows: (1) problem identification, consisting of 2 indicators, (2) communication, consisting of 2 indicators, (3) adaptation, consisting of 2 indicators, (4) crisis reversal, consisting of 2 indicators, (5) consultation, consisting of 3 indicators, (6) empowerment, consisting of 2 indicators, and (7) innovation development, consisting of 2 indicators. 2) The confirmatory factor analysis indicated that the crisis leadership indicator model of secondary school administrators under the Office of the Basic Education Commission was consistent with empirical data. 3) The proposed guidelines for evaluating indicators of leadership in crisis situations for secondary school administrators under the Office of the Basic Education Commission, based on the developed indicators, were found to be highly appropriate.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2566). แนวทางการดำเนินการเรื่องโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 สำหรับสถานประกอบการ. กรุงเทพฯ: อักษรกราฟฟิคแอนด์ดีไซน์
คมกริช บุญพรม และประยุทธ ชูสอน. (2562). ได้ศึกษาตัวชี้วัดทักษะภาวะผู้นำด้าน SOFT SKILLS ของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาของโรงเรียนชายขอบ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 25(1), 95-114.
ชัยธวัช เนียมศิริ. (2560). ประสิทธิภาพบทบาทภาวะผู้นำท้องถิ่นในยุคไทยแลนด์ 4.0 ของอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. ราชภัฏเพชรบูรณ์สาร, 23(2), 23-35.
ตรีนุช ไพชยนต์วิจิตร และสรัลชนา ธิติสวรรค์. (2565). ผลกระทบการแพร่ระบาดของโควิด-19 ต่อการศึกษา. สืบค้น 5 พฤศจิกายน 2567. จาก
http://www.eco.ru.ac.th/images/document/article/TreeNut/publish02-02.pdf.
ธีระพันธ์ พวงจำปี. (2559). ลักษณะของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาที่พึงมี. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลริสเรล : สถิติวิเคราะห์สาหรับการวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิริยา นิวาสานนท์ และจิรศักดิ์ สุรังคพิพรรธน์. (2565). ทักษะการบริหารสถานศึกษาในภาวะวิกฤติของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอ่างทอง. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 4(2), 141–150.
ยุทธพงษ์ จักรคม และวิยุทธ์ จำรัสพันธุ์. (2566). บทบาทภาวะผู้นำในการจัดการภาวะวิกฤตใน สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา. วารสารการเมืองการปกครอง, 13(2), 1-19. ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2554). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2541). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา.
ศุภมาส พันธ์เชย. (2564). วัคซีนโควิด คือ ความหวังของการยุติการระบาด. Krabi Medical Journal, 4(1), 63-81.
ศูนย์ความปลอดภัย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). แผนการบริหารความพร้อมต่อสภาวะวิกฤต. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). จำนวนผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีการศึกษา 2565. สืบค้น 5 พฤศจิกายน 2567. จาก http://www.bopp.go.th/?page_id=3860
Alkhawlani, Mohammed. A. S. (2016). The impact of the leadership styles on crisis management: A study at Yemen private and public institutions. International Journal of Business and Social Science, 7(9), 126-136.
Balasubramanian, S., & Fernandes, C. (2022). Confirmation of a crisis leadership model and its effectiveness: Lessons from the COVID-19 pandemic. Cogent Business & Management, 9(1), 2022824. https://doi.org/10.1080/23311975.2021.2022824
Bartsch et al. (2021). Expanding infrastructure and growing anthropogenic impacts along Arctic coasts. ENVIRONMENTAL RESEARCH, 16(2021) 115013. https://doi.org/10.1088/1748-9326/ac3176
Best. W. John. (1997). Research in Education. Boston MA.: Allyn and Bacon.
Carkhuff & Berenson. (1977). Beyond Counseling and Therapy. Canadian Journal of Counselling and Psychotherapy, 12(3), 25-51.
Chatzipanagiotou, P. and Katsarou, E. (2023). Crisis Management, School Leadership in Disruptive Times and the Recovery of Schools in the Post COVID-19 Era: A Systematic Literature Review. Education Sciences, 13(2), 118. DOI:10.3390/educsci13020118
Covello. (1995). Risk communication paper, Opening the black box risk conference.
Eisinga, Grotenhuis & Pelzer. (2012). The reliability of a two-item scale: Pearson, Cronbach, or Spearman-Brown?. National Library of Medicine, 58(4), 637-642. doi: 10.1007/s00038-012-0416-3.
Gomez-Trujillo and Gonzalez-Perez. (2022). Digital transformation as a strategy to reach sustainability. Smart and Sustainable Built Environment, 11(4), 1,137-1,162. DOI: 10.1108/SASBE-01-2021-0011.
Kellerman, K. (1999). Case and the ECP revisited: reply to Kellerman and Yoshioka (1999). Second Language Research, 16(3), 267-280.
Long. (2001). Seven Needless Sins of Crisis (Mis) management. New York: Harcourt, Brace and World.
Mills, Albert J. (2005). Reading Organization Theory: Critical Approaches to the Study of Behaviour and Structure in Organizations. Toronto: Garamond Press.
Odumeru, J.A. and Ogbonna, I.G. (2013). Exploring the Link between Organizational Learning and Transformational Leadership: A Review. Open Access Library Journal, 8(5), 100-120.
Richard K. Long. (2001). The role of technology in transforming leadership management practices. Multidisciplinary Reviews, 7(4), 155-170. https://doi.org/10.31893/ multirev.2024066
Striteska, M.K., & Prokop, V. (2020). Dynamic Innovation Strategy Model in Practice of Innovation Leaders and Followers in CEE Countries. A Prerequisite for Building Innovative Ecosystems. Sustainability, 12(3918), 1-12.