CULINARY WISDOM OF THE KUDI CHIN COMMUNITY

Main Article Content

Sasithon Srithongphong
Chutamas Peeraphatchara

Abstract

          This research is a  qualitative study. The objectives are to examine the information on the culinary wisdom classified according to the lineages of the Kudi Chin community and to study the food consumption culture of the Kudi Chin. The informants included six people of Portuguese Vietnamese and Thai descent, totaling 18 people. The data collection tools were unstructured in-depth interviews and non-participant observation. Data analysis was conducted using essence analysis.


          The results indicated that the culinary wisdom of the Kudi Chin community consists of information on food wisdom from three lineages with 53 recipes, including 20 recipes from Portuguese cultural heritage, eight recipes from Vietnamese cultural heritage, and 25 recipes from Thai cultural heritage. The food consumption culture of the Kudi Chin community is divided into three areas: 1) Culinary culture - In the past, most people cooked food for themselves to eat every meal because it was a specific food of the lineage; however, nowadays, it is popular to purchase meals due to the busy pace of daily life. 2) Eating culture - It is popular to have tea or coffee with bread for breakfast and eat a single dish for lunch. In the afternoon, snacks and tea and coffee are consumed. Dinner is usually arranged as a set of dishes on a table. 3) Culture involving use of equipment and utensils - In the past, cooking utensils were commonly made of brass and wood, and utensils were commonly brass, cut glass, glazed tiles, and zinc coated. Nowadays, they are used in accordance with the current fashion and are conveniently bought. Based on this research, recommendations include organizing activities to promote knowledge about traditional local culinary wisdom and creating awareness to allow new generations see the importance of local food wisdom.

Article Details

How to Cite
Srithongphong, S., & Peeraphatchara, C. . (2024). CULINARY WISDOM OF THE KUDI CHIN COMMUNITY. Journal of Liberal Art of Rajamangala University of Technology Suvarnabhumi, 6(1), 134–148. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/art/article/view/274963
Section
Research Articles

References

กติกา กลิ่นจันทร์แดง และศิริเพ็ญ ดาบเพชร. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหารด้วยอัตลักษณ์ของอาหารท้องถิ่น. วารสารชุมชนวิจัย, 15(3). 145-157.

คณะกรรมาธิการศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรมและการท่องเที่ยว สภานิติบัญญัติแห่งชาติ. (2562). รายงานการจัดมหกรรม 6 ชุมชนย่านกะดีจีน 3 ศาสนา 4 ความเชื่อ เกื้อหนุนกันสู่สันติสุข. กรุงเทพมหานคร: สภานิติบัญญัติแห่งชาติ.

จริยา สุพรรณ, นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย และรัตนพล ชื่นค้า. (2565). การจัดการความรู้เพื่อพัฒนาเรื่องเล่าและกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดชัยนาท จังหวัดสิงห์บุรี และจังหวัดลพบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(3), 560-574.

จุฬาลักษณ์ จารุจุฑารัตน์ และวงศ์ทอง เขียนวงศ์. (2560). การพัฒนารูปแบบบรรจุภัณฑ์ขนมฝรั่งกุฎีจีนด้วยการประยุกต์เอกลักษณ์ของชุมชนแขวงกัลยาณ์ เขตธนบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสารสนเทศ, 16(1), 77-85.

ชินีเพ็ญ มะลิสุวรรณ และมีนา ระเด่นอาหมัด. (2564). การสื่อสารวัฒนธรรมอาหารพื้นบ้านชายแดนใต้ของไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(2). 177-189.

ณิชมน ภมร และพัชรี ตันติวิภาวิน. (2563). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านวัฒนธรรมอาหารพื้นบ้านภาคเหนือตอนบนของไทย. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 6(2). 28-44.

บุษกร เชี่ยวจินดากานต์. (2561). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์ คณะศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 13(25), 103-118.

ประไพพิมพ์ สุธีวสินนนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาติ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 29(2). 32-48.

ปาจรีย์ กิจกาญจนกุล. (2566). องค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านอาหารพื้นถิ่นมอญลุ่มน้ำแม่กลอง จังหวัดราชบุรี. วารสารศิลปะศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 23(1), 204-233.

ปรีชา ตั้งสุขขีย์ศิริ, ณภัทร สำราญราษฎร และหงสกุล เมสนุกูล. (2565). แนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยวบนพื้นฐานของซอฟต์พาวเวอร์ ด้านอาหารพื้นถิ่นจังหวัดสุโขทัย. Journal of Management Science Pibulsongkram Rajabhat University, 4(2). 77-89.

ฝ่ายพัฒนาชุมชนและสวัสดิการสังคม. (2566). ค่าใช้จ่ายในการสนับสนุนการดำเนินงานของคณะกรรมการชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเขตธนบุรี.

รณภพ นพสุวรรณ, จันทิมา เขียวแก้ว และสุจิตรา เปลี่ยนรุ่ง. (2566). การสืบสานภูมิปัญญามรดกวัฒนธรรมอาหารท้องถิ่นลังกาสุกะบนแผ่นดินปลายด้ามขวานทองของไทย. วารสารปราชญ์ประชาคม, 1(1). 72-82.

วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์. (2565) การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์บนฐานภูมิปัญญาช่างศิลป์จังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(3). 443-456.

วงศ์วิภา โถสุวรรณจินดา, ณัฐกานต์ รองทอง และสุวรีย์ ยอดฉิม. (2564). การตลาดเพื่อการท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์ตามฐานอัตลักษณ์ชุมชน ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 8(1), 414-431.

วิฆเนศวร ทะกอง, สุทธินันท์ โสตวิถี และพิศิษฐ์ชัย สุวรรณถาวร. (2566). ภูมิปัญญาอาหารพื้นถิ่น จันทบูร : การสร้างสรรค์ภาพถ่ายดิจิทัลจากเรื่องเล่าเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชน. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 6(2), 92-102.

สโรชา ทรงสถาพร และธีระวัฒน์ จันทึก. (2560). แนวทางการสืบทอดการทําขนมฝรั่งกุฎีจีนจากผู้สูงอายุในชุมชนกุฎีจีน จังหวัดกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุพจน์ สุนา, ไพเลิศ โมฮัมหมัด, อาษา โมฮัมหมัด และชิตพล คุ้มสุพรรณ. (2566). แนวทางในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นการทำน้ำตาลโตนด ตำบลเกยไชย อำเภอชุมแสง จังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์, 1(1). 1-12.

แสนชัย และลิขิต ธีรวุฒิ. (2016). การออกแบบเรขศิลป์สำหรับการสร้างอัตลักษณ์ และส่งเสริม ภาพลักษณ์ชุมชนกุฎีจีน. ใน รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล กรุงเทพมหานคร. (2561). แผนพัฒนากรุงเทพมหานครระยะ 20 ปี (พ.ศ.2561-2580) ฉบับปรับปรุง. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกรุงเทพมหานคร.

Bhoophala, S., & Daengbuppha, J. (2022). THE DEVELOPMENT OF COMMUNITY-BASED CULINARY TOURISM IN THAILAND. Journal of Suvarnabhumi Institute of Technogy (Humanities and Social Sciences), 8(1), 286-304.

Jamie, T. (2022). A Guide to ,Abductive Thematic Analysis. The Qualitative Report, 27(5), 1410-1421.

Langdridge, D. (2007). Phenomenological Psychology: Theory, Research and Method. Pearson Education.

Ministry of Tourism & Sports. (2019). Tourism Situation in 2019. Retrieved June 25, 2023. from https://www.mots.go.th/download/article_20201104090605.pdf.

Serisakul, N., & Ovatvoravarunyou, T. (2022). An Analysis of Social Networks for Driving Bangkok’s Learning City Concept A Case Study of Kadeejeen-Khlongsan Neighborhood. King Prajadhipok’s Institute Journal, 20(2).

Thompson, J. (2022). A Guide to Abductive Thematic Analysis. The Qualitative Report, 27(5), 1410-1421

UNESCO. (2023). Creative Cities Network. Retrieved 1 August, 2023. from https://www. unesco.org/en/articles/preserving-heritage.