COMMUNITY-BASED CULTURAL GASTRONOMY TOURISM ROUTE IN KUDI CHIN COMMUNITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Local food and culture are linked to the tourism economy. Meanwhile, the community still faces problems with marketing and public relations. This research was qualitative research by means of phenomenology. The purposes of this research were to 1) study the cultural tourism route and food of the Kudi Chin community, and 2) study information about restaurants on the Kudi Chin community tour route. The informants were 21 government personnel, entrepreneurs, and local people. Tools used in the research was an Unstructured In - depth Interview. Data were collected through in-depth interviews and non-participant observation. Data were analyzed by using thematic analysis.
The results of the research found that 1) In the Kudi Chin community, there were five important places: Wat Kalayanamit Woramahaviharn, Baan Kudi Chin Museum, Santa Cruz Church, Jantanaphap Thai House, and Kian An Keng Shrine. There were tourist routes consisting of walking and cycling routes. 2) On the tour route, there were nine restaurants serving general food and local food, including Bann Sakuthong Restaurant, Window Coffee Shop, Waw-wup Kitchen Restaurant, Thanusingha, Halo NomSod Restaurant, Caf KuDeejeen Restaurant, Kanom Farang Lan Pa Pao, Pa Amporn's Bakery, Kanom Farang Kutti-Chin, Pa Lek's Bakery: Kanom Farang, and local food 20 items could be found. By this research, there are suggestions for relevant agencies to create road signs and signs showing directions and restaurant information in the community entrance area, improving routes to facilitate tourists especially tourists who are elderly.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กติกา กลิ่นจันทร์แดง และศิริเพ็ญ ดาบเพชร. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหารด้วยอัตลักษณ์ของอาหารท้องถิ่น. วารสารชุมชนวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 15(3), 144 157.
กรกนก หงษ์นวล. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบสร้างสรรค์ ในเขตเมืองเก่าเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2561-2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: กรมการท่องเที่ยว.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2567). ชุมชนกุฎีจีน. สืบค้น 24 มกราคม 2565. จาก https:/ /www.tourismthailand.org.
ขันทอง วัฒนะประดิษฐ์. (2561). ชุมชนสันติสุขในพุทธศตวรรษที่ 26 ถอดบทเรียนชุมชนสันติสุขในพื้นที่ที่มีความขัดแย้ง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 6(1), 13-24.
คณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรมและการทองเที่ยว สภานิติบัญญัติแหงชาติ. (2562). การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนย่านกะดีจีนสู่ความมั่นคงยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สภานิติบัญญัติแห่งชาติ.
ณัฐนิชา กรกิ่งมาลา และไตรรัตน์ จารุทัศน์. (2564). แนวทางการปรับสภาพแวดล้อมของชุมชนพหุวัฒนธรรมเพื่อผู้สูงอายุกรณีศึกษา ชุมชนรอบศาสนสถานย่านกุฎีจีน เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร. สาระศาสตร์, 4(3), 599-611.
มนัส สามารถกุล. (2564). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกรณีศึกษา ชุมชนกุฎีจีน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
มนชนก จุลสิกขี. (2565). การสร้างแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารชุมชนกุฎีจีน เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารทีทัศน์วัฒนธรรม สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 21(2), 186-207.
ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2560). การนำเสนอทิศทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวของ ททท. ปี 2561. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.).
วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์. (2565). การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์ บนฐานภูมิปัญญาช่างศิลป์จังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ. 4(3), 443-456.
ทีปกร สุจจิตรจูล. (2566). ขนมฝรั่งกุฎีจีน: มรดกแสนอร่อยจากโบราณ. สืบค้น 15 มกราคม 2566. จาก https://www.facebook.com/notes/2761315507416939/?paipv=0&eav=Afb huoNkMcO4X7pjHJ1tv-iC6t5AymAcEhyLf8ReluAIWB5ViltVyHrFuPFvikdwiU&_rdr.
ธนาคารกรุงเทพ. (2562). Food Tourism กินเพื่อเข้าใจวิถีพื้นเมือง. สืบค้น 20 มกราคม 2565. จาก https://www.bangkokbanksme.com/en/food-tourism-lifestyle.
บุษบา ทองอุปการ. (2561). อาหารท้องถิ่น: ความมั่นคงทางอาหารในมิติวัฒนธรรมกรณีศึกษาชมชนบ้านตลิ่งแดง จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสนครินทร์, 5(1), 107-119.
บุษกร เชี่ยวจินดากานต์. (2561). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา. วารสารศิลปะศาสตร์ปริทัศน์ คณะศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 13(25), 103-118.
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 29(2), 31-48.
ปัญจพร ธนาวชิรานันท์, สุจิรา เมนัช และณพงศ์ รุจิวรารัตน์. (2563). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวชุมชนสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม เป็นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(2), 97-112.
ปาจรีย์ สุขภิรมย์. (2564). บทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมอาหารพื้นถิ่นมอญในอำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังตมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 29(3), 54-75.
พัชรี ตั้งตระกูล (2561). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองสร้างสรรค์ด้านอาหารท้องถิ่นของจังหวัดภูเก็ต. ใน รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
ส.พลายน้อย. (2555). เล่าเรื่องเมืองบางกอกฉบับสมบูรณ์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
สหัทยา วิเศษ, รุ่งสุริญัณห์ สุนันต๊ะ และลชนา ชมตระกูล. (2562). การจัดทำแผนที่เส้นทางวัฒนธรรมเพื่อเสริมสร้างการเดินและการใช้จักรยานในการท่องเที่ยว อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 4(2), 151-164.
สริตา พันธ์เทียน, ทรงคุณ จันทจร และมาริสา โกเศยะโยธิน. (2561). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงอาหารไทย โดยใช้แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในเขตจังหวัดลุ่มแม่น้ำภาคกลาง. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 9(3), 190-198.
สิทธิศักดิ์ เตียงงา และกนกวรรณกรณ์ หลวงวังโพธิ์. (2565). การสร้างอัตลักษณ์อาหารท้องถิ่นและการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. วารสารวิชาการนอร์ทกรุงเทพ, 11(1), 184-199.
สำนักการวางผังและพัฒนาเมือง กรุงเทพมหานคร. (2566). โครงการปรับภูมิทัศน์ย่านกะดีจีน. สืบค้น 13 เมษายน 2565. จาก https://webportal.bangok.go.th/cpud/ page/sub/19152/การปรับปรุงภูมิทัศน์ย่านกะดีจีน.
อุทุมพร เรืองฤทธิ์ และผกามาศ ชัยรัตน์. (2565). รูปแบบเส้นทางท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนรากฐานภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมชาติพันธุ์ไทดำบ้านดอนมะนาว จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(1), 113-127.
CNN Travel. (2018). Which country has the best food?. Retrieved December 10, 2018. from https://edition.cnn.com/travel/article/world-best-foodcultures/index. html.
Danica G. Hays and Anneliese A. Singh. (2012). Qualitative Inquiry in Clinical and Educational Settings. International Statistical Review, 81(1), 167-168.
Langdridge, Darren (2007). Phenomenological Psychology: Theory, Research and Method. Harlow, UK: Pearson Education.
Nastasi, B. K., & Schensul, S. L. (2005). Contributions of qualitative research to the validity of intervention research. Journal of School Psychology, 43(3), 177–195.
Thompson, J. (2022). A Guide to Abductive Thematic Analysis. The Qualitative Report, 27(5), 1410-1421.
Shalini, D., and Duggal, S. (2015). A review on food tourism quality and its associated forms around the world. African Journal of Hospitality Tourism and leisure, 4(2), 1-12.
United Nation. (2000). Guidelines on integrated planning for sustainable tourism development. USA: United Nations Publication.