FACTORS AFFECTING THE DESIRE OF THE PUBLIC SECTOR TO BECOME A PUBLIC-PRIVATE-PEOPLES NETWORK MANANAGEMENT IN REDUCING NEGATIVE IMPACTS ON SATELLITE HERITAGE SITES IN THE SURROUNDING PHAR NAKHON SI AYUTTHAYA WORD HERITAGE CITY PHAR NAKHON SI AYUTTHAYA PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the needs and test factors that affect the needs of the public sector to become a public-private-peoples network management in reducing negative impacts on satellite heritage sites in the surrounding world heritage city of the historical city of Phra Nakhon Si Ayutthaya. The sample was 400 people living in the 12 communities surrounding satellite heritage sites. They were selected by accidental sampling. The instrument for collecting data was questionnaires. Analysis of data was done by descriptive statistics and inferential statistics.
The research results were found as follows; 1) Most of the respondents were female accounting for 53.3 percent, aged 18-35 years accounting for 60.3 percent, working as a trader accounting for 49.0 percent, the period of residence was 11-20 years accounting for 40.3 percent. The communities have overall desire for participation of the public sector in becoming a public-private-peoples network management in order to have a negative impact on the surrounding satellite heritage sites at a high level with a total mean of 4.19 And 2) People with different ages and length of stay have different effects on the desire for participation of the public sector in becoming satellite heritage sites has a negative impact on the surrounding satellite heritage sites which is significantly different at the 0.05 level. Government should continually create awareness of the value of being a World Heritage area and provide opportunities for the community to participate in tourism activities, which will lead to raising the level of participation as a sustainable tourism
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤษฏิวัชร ชวลิตานนท์ และ เพ็ชราภรณ์ ชัชวาลชาญชนกิจ. (2565). ความสัมพันธ์ขององค์ประกอบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์และปัจจัยการมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีการจัดการท่องเที่ยวในจังหวัดชุมพร. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 11(2), 82-90.
จรัญญา คงเพชร. (2563). ความสําเร็จการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษา ตลาดน้ำท่าคา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารพัฒนาสังคม คณะพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร, 23(2), 42-51.
ชนิดาภา กระแจะจันทร์. (2564). การศึกษาผลกระทบทางสังคมของประชาชนจากการจัดการท่องเที่ยวสมัยใหม่กรณีศึกษา อุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 2(3), 515–528.
ชีวรรณ เจริญสุข. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อคุณค่าที่รับรู้ศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยว และความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ (มรดกโลก) ในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์). กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
เชียง เภาชิต, วิทูร แจ่มจำรัส, และสุพรรษา เทียมประสิทธิ์. (2564). ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและ ผลกระทบการท่องเที่ยวที่มีต่อชุมชนตลาดน้ำคลองบางหลวงธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารสุทธิปริทัศน์, 35(4), 159-176.
ธนบูรณ์ ตรีวารี. (2561). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมประเพณีแบบมีส่วนร่วมของชุมชนในพื้นที่อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรลภัส อุณาพรหม. (2560). การสื่อความหมายเนื้อหาแหล่งมรดกโลก นครประวัติศาสตร์อยุธยา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต การบริหารงานวัฒนธรรม). กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาศตร์.
ภาวินี ชุ่มใจ. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนกับการท่องเที่ยวเชิงกีฬาในจังหวัดเชียงราย. วารสารนานาชาติมหาวิทยาลัยขอนแก่น สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 52-71.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2565). แนวโน้มการท่องเที่ยวกับแนวโน้มทางธุรกิจ. สืบค้น 22 กันยายน 2665. จาก ttps://www.kasikornbank.com/th/business/sme/KSMEKnowledge/article/ KSMEAnalysis/Documents/HotelTourGrowthTourismTrend.pdf.
สถาพร แก้วพิลารมย์ และสุวันชัย หวนนากลาง. (2560). การรับรู้และการมีส่วนร่วมของชาวบ้านเกี่ยว กับผลกระทบจากการท่องเที่ยวที่มีต่อวิถีชีวิตชุมชนในแหล่งท่องเที่ยวอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. การประชุมนําเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 12. หน้า 1006-1016.
สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา พ.ศ.2561-2565. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.
ส่ำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). คู่มือการนำเสนอและมรดก ทางวัฒนธรรมและแหล่งมรดกทางธรรมชาติเป็นแหล่งมรดกโลก. กรุงเทพมหานคร: อี.ที.พับลิซซิ ง.
อิสระพงษ์ พลธานี และคณะ. (2564). การศึกษาผลกระทบจากการท่องเที่ยวทางทะเลตามองค์ประกอบของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะล้าน อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 16(2), 98-110.
อรพิน ปิยะสกุลเกียรติ. (2561). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในตําบลท่าแค จังหวัดลพบุรี. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(3), 46-65.
องอาจ เกิดจันทร์. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศป่าชายเลนคลองโคน จังหวัดสมทุรปรากร. ใน รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
Thaothampitak, W., & Choibamroong, T. (2019). The Potential of Cultural World Heritage Tourism Site In Thailand: A CaseStudy Of The Historic City Of Ayutthaya. Academic Journal of Social Communication Innovation. 7(1). 35–45.
Yamane, T. (1967). Statistics, An Introductory Analysis (2nd Ed). New York: Harper and Row.