การจัดการกิจกรรมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ชุมชนบ้านถ้ำเสือ อำเภอแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษากิจกรรมท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านถ้ำเสือ 2) เพื่อศึกษาการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านถ้ำเสือ และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการจัดการกิจกรรมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ชุมชนบ้านถ้ำเสือ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research Method) ใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการค้นคว้าเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth interview) การสนทนากลุ่ม (Focus group) และการสังเกต (Observation) โดยกลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในด้านการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่ชุมชนบ้านถ้ำเสือ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการดำเนินงานการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่ชุมชนบ้านถ้ำเสือ และผู้ที่เคยไปท่องเที่ยวในพื้นที่ชุมชนบ้านถ้ำเสือ รวมทั้งสิ้น 24 คน โดยใช้วิธีการตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า (Methodology Triangulation) การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content Analysis)
ผลการศึกษาพบว่า กิจกรรมการท่องเที่ยวชุมชนบ้านถ้ำเสือ ประกอบด้วย 1) กิจกรรมการท่องเที่ยวธรรมชาติ ได้แก่ กิจกรรมการล่องเรือแม่น้ำเพชรบุรีกิจกรรมการแคมป์ปิ้ง 2) กิจกรรมการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิต กิจกรรมประกอบอาหาร เสือลุยสวนกิจกรรมการทำไข่เค็มใบเตย กิจกรรมทองม้วนเงินล้าน กิจกรรมเตาอิวาเตะ และ 3) กิจกรรมท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ กิจกรรมทายมูลค่าต้นไม้ กิจกรรมผสมดิน และปั้นกระสุนเมล็ดพันธุ์ ส่วนการจัดการกิจกรรมการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน พบว่า บทบาทของชุมชนในการจัดการกิจกรรมการท่องเที่ยว ประกอบด้วย ด้านการพัฒนาและด้านการควบคุม และแนวทางในการจัดการกิจกรรมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านถ้ำเสือ ได้ดังนี้ 1) ชุมชนต้องบริหารกิจกรรมการท่องเที่ยวให้ได้ตามการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน โดยควรมีการวางแผนและดำเนินการให้มีกิจกรรมที่มีคุณภาพ ปลอดภัย และการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม 2) ชุมชนควรหากิจกรรมการท่องเที่ยวที่หลากหลายมีการเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยว หรือกิจกรรมการท่องเที่ยวกับชุมชนใกล้เคียงเพื่อเป็นการขยายการท่องเที่ยวไปสู่ชุมชนอื่นๆ ด้วยกัน 3) ผู้นำชุมชนหรือคณะกรรมการจัดการท่องเที่ยวควรเพิ่มกิจกรรมที่สอดแทรกภูมิปัญญาท้องถิ่น วัฒนธรรม และประเพณี 4) ควรมีการบูรณาการการทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดระหว่างภาครัฐ ผู้นำชุมชน และคณะกรรมการการจัดการท่องเที่ยว ในลักษณะของการให้คำปรึกษาและสนับสนุนในด้านต่าง ๆ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ยังไม่เคยลงตีพิมพ์ในวารสารใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารอื่น
บทความที่ลงพิมพ์เป็นข้อคิดเห็น/แนวคิด/ทัศนคติของผู้เขียนเท่านั้น หากเกิดผลทางกฎหมายใดๆที่อาจ
เกิดขึ้นจากบทความนี้ ผู้เขียนจะเป็นผู้รับผิดชอบ และบทความนี้เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กระบวนทัศน์การส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวยุคใหม่. e-TAT Tourism Journal. 2552; ไตรมาสที่ 3/2552 [เข้าถึงเมื่อ 20 เม.ย. 2566]. เข้าถึงได้จาก: http://www.etatjournal.com/upload/282/6%20Sustainabli_tourism_new%20paradigm.pdf
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์; 2548.
สุดถนอม ตันเจริญ. การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนากการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา; 2560.
Goodwin H, Santilli R. Community-based tourism: A success. ICRT Occasional Paper No. 11 [อินเทอร์เน็ต]. 2009 [เข้าถึงเมื่อ 20 เม.ย. 2023]. เข้าถึงได้จาก: http://www.andamandiscoveries.com/press/press-harold-goodwin.pdf
Castro CB, Armario EM, Ruiz DM. The influence of market heterogeneity on the relationship between a destination’s image and tourists’ future behavior. Tourism Management. 2007;28(1):175-87.
กฤติกา คุณูปการ, เกศรา สุกเพชร. ปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวจีนมูลค่าสูงที่มีต่อภาคใต้ของประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 2565;42(3).
Village to the world. ชุมชนบ้านถ้ำเสือโฮมสเตย์ [อินเทอร์เน็ต]. 2016 [เข้าถึงเมื่อ 15 พ.ค. 2023]. เข้าถึงได้จาก: https://www.villagetotheworld.com/meetinthevillage/th/baan-tam-suea-homestay/2016/08/01/1723
ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร. ธนาคารต้นไม้ พอเพียง มั่งคั่ง ยั่งยืน [อินเทอร์เน็ต]. 2558 [เข้าถึงเมื่อ 21 พ.ค. 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://www.baac.or.th/treebank/baac-tree-bank-2015.pdf
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559 [อินเทอร์เน็ต]. 2554 [เข้าถึงเมื่อ 20 พ.ค. 2566]. เข้าถึงได้จาก: http://www.tica.or.th/images/plan_tourism2555-2559/2555-2559.pdf
สมลักษณา ไชยเสริฐ พ.ต.อ.หญิง. การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของประชาชนในคณะกรรมการตรวจสอบและติดตามการบริหารงานตำรวจสถานีตำรวจนครบาล. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. 2549;142-149.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). อพท. ร่วมผนึกกำลังจังหวัดเพชรบุรี และภาคีเครือข่ายขับเคลื่อนเพชรบุรีเมืองสร้างสรรค์ด้านอาหาร สู่สายตานานาชาติ [อินเทอร์เน็ต]. 2564 [เข้าถึงเมื่อ 1 พ.ค. 2566]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dasta.or.th/th/article/806
พิมพ์ระวี โรจน์รุ่งสัตย์. การท่องเที่ยวชุมชน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์; 2556.Lo, Y.-C., & Janta, P. (2020). Resident’s perspective on developing community-based tourism – a qualitative study of Muen Ngoen Kong community, Chiang Mai, Thailand. Frontiers in Psychology, 11. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2020.01493
