ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ภาระการดูแลในผู้ดูแลหลักของเด็กวัยเรียน ที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้

บทคัดย่อ

ความบกพร่องทางการเรียนรู้ เป็นความผิดปกติทางการเรียนรู้ในทักษะที่เฉพาะด้านการอ่าน การเขียน และการคิดคำนวณของแต่ละบุคคล ซึ่งนอกจากจะส่งผลให้เด็กมีปัญหาทางการเรียนแล้ว เด็กบางคนอาจมีปัญหาในการเข้าสังคม หรือการทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนในชั้นเรียน และปัญหาที่อาจพบร่วมกับความบกพร่องนี้ เช่น การอยู่ไม่นิ่ง ซุกซน สมาธิสั้น อารมณ์แปรปรวนง่าย และมีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง เป็นต้น ดังนั้น การดูแลเด็ก  ที่มีความบกพร่องทางการเรียนของผู้ดูแลหลัก เช่น บิดา มารดา ปู ย่า ตา ยาย เป็นต้น จึงมีความยากลำบากและเกิดความรู้สึกเป็นภาระในการดูแล การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ภาระการดูแลในผู้ดูแลหลักของเด็กวัยเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกด้วยวิธีการสุ่มผู้ดูแลหลักของเด็กวัยเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ ที่กำลังศึกษาในระดับประถมศึกษาปีที่ 1-6 ของโรงเรียนเรียนรวม เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ จำนวน 280 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ดูแลหลักและเด็กวัยเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ 2) แบบสอบถามการรับรู้ภาระการดูแลในผู้ดูแลหลัก 3) แบบสอบถามการรับรู้การถูกตีตรา และ 4) แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ มีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.98 และมีค่าความเชื่อมั่นจากการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์อัลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ 0.94 0.91 และ 0.86 ตามลำดับ ดำเนินเก็บรวมรวมข้อมูลระหว่างเดือนธันวาคม 2565 ถึงเดือนมีนาคม 2566 รวมระยะเวลา 4 เดือน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา และสถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน โดยผลการวิจัย พบว่า การรับรู้ภาระการดูแลในผู้ดูแลแลหลักอยู่ในระดับปานกลางถึงรุนแรง ร้อยละ 55.85 (= 26.81, SD.= 6.65) และปัจจัยด้านการรับรู้การถูกตีตรามีความสัมพันธ์กับ การรับรู้ภาระการดูแลในผู้ดูแลหลักมากที่สุด (r = .384, p < .01) รองลงมาคือ การสนับสนุนทางสังคม (r = -.330, p < .01) ผลการเรียน (r = -.199, p < .01) อายุของเด็ก (r = -.192, p < .01) และโครงสร้างครอบครัว (r = -.166, p < .01)