ดนตรีบำบัดเพื่อพัฒนาทักษะสังคมในเด็กที่ถูกทอดทิ้ง : การวิจัยกรณีศึกษากรณีเดี่ยว
คำสำคัญ:
ดนตรี, ดนตรีบำบัด, ดนตรีบำบัดแบบกลุ่ม, ทักษะสังคม, เด็กที่ถูกทอดทิ้งบทคัดย่อ
จากการศึกษาหลักฐานงานวิจัยจำนวนไม่น้อยแสดงให้เห็นถึงประสิทธิผลของดนตรีบำบัดในการส่งเสริมทักษะสังคมในบุคคลทุกเพศทุกวัย ไม่เว้นแม้แต่ในเด็กที่ถูกทารุณกรรมและถูกทอดทิ้ง การวิจัยในครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยกรณีศึกษากรณีเดี่ยว (ABAB single-case design) ร่วมกับการวิจัยกรณีศึกษาแบบกรณีเดี่ยวในเชิงคุณภาพ (Qualitative single-case study) โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัดที่มีต่อทักษะสังคมในเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ซึ่งผู้เข้าร่วมการวิจัยมีอายุ 8 ปี การทดลองประกอบไปด้วย 2 ระยะ ได้แก่ 1) ระยะ Baseline ซึ่งเป็นระยะของการสังเกตทักษะสังคมที่ไม่มีการใช้ดนตรี และ 2) ระยะกิจกรรมดนตรีบำบัดเพื่อส่งเสริมทักษะสังคม ซึ่งมีการประเมินทักษะสังคมทั้ง 6 ด้าน โดยใช้ The Individualized Music Therapy Assessment Profile (IMTAP) และแบบสังเกตพฤติกรรมทางสังคม การวิเคราะห์ข้อมูลในงานวิจัยนี้ใช้การวิเคราะห์กราฟ และการวิเคราะห์กรณีศึกษาเชิงบรรยายเพื่อแสดงพัฒนาการทักษะสังคมของผู้เข้าร่วมการวิจัยตั้งแต่ระยะ Baseline จนถึงการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดครั้งสุดท้าย
ผลการวิจัยพบว่า ดนตรีบำบัดช่วยส่งเสริมทักษะสังคมของเด็กที่ถูกทอดทิ้งได้ สังเกตได้จากในระยะ Baseline ช่วงที่ 1 (A1) ผู้เข้าร่วมการวิจัยมีคะแนนทักษะสังคมที่ต่ำกว่าการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในช่วงที่ 1 (B1) หลังจากนั้นคะแนนทักษะสังคมกลับลดลงอีกครั้งอย่างเห็นได้ชัดในระยะ Baseline ช่วงที่ 2 (A2) อย่างไรก็ตามคะแนนทักษะสังคมกลับมาสูงอีกครั้งในการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในช่วงที่ 2 (B2)
Downloads
References
Baxter, H. T. (2007). The individualized music therapy assessment profile: IMTAP. Jessica Kin
Child Welfare Information Gateway. (2013). What is Child Abuse and Neglect? Recognizing The
Sign and Symptoms [Fact sheet]. Retrieved from https://www.childwelfare.gov/pubpdfs/
whatiscan.pdf
Darrow, A. A. (2008). Introductiontoapproaches in music therapy. Silver Spring, MD: American Music
Therapy Association.
Davis, W. B., Gfeller, K. E., & Thaut, M. H. (2008). An introduction to music therapy: Theory and
practice. Silver Spring, MD: American Music Therapy Association.
Donald, D. E., & Pinson, J. (2012). Music therapy in principle and practice. USA: Charles Thomas
Publisher.
Katawanich, T. (2546). General Psychology. Bangkok: SE-Education.
Kazdin, A. E. (2011). Single-case research designs: Methods for clinical and applied settings. Oxford
University Press.
King, B. (2004). Music therapy: Another path to learning and communication for children on the
autism spectrum. Future Horizons.
Koonkeaw, R. (2014). Cooperative learning inthe skills group workand studentachievement, music
and movement activities for early childhood stroke. (Research report). Bangkok: Phetchabun
Rajabhat University.
LaGasse, A. B. (2014). Effects of a music therapy group intervention on enhancing social skills in
children with autism. Journal of music therapy, 51(3), 250-275.
Layman, D., Hussey, D., & Laing, S. (2002). Foster care trends in the United States: Ramifications for
music therapists. Music Therapy Perspectives, 20(1), 38-46.
Madsen, C. H. (1998). Teaching/discipline: A positive approach for educational development.
Contemporary Publishing Company of Raleigh.
Pavlicevic, M. (2003). Groups in music:Strategies from musictherapy. USA: Jessica Kingsley Publishers.
Piyasilp, V., & Katetumarn, P. (2002). Child and Adolescent Psychiatry. Bangkok: Beyond Enterprise.
Plordpai, N. (2008). Effects of social skill training on social anxiety among female youths at Young
Girl Development Centre, Chiang Mai Province (Doctoral dissertation, Chiang Mai University).
Plub-rukarn, R., & Suphakunpinyo, C. (2011). Neglected child and Child abuse. in Hansakunachai, T.,
Roongpraiwan, R., Theeranate, C., Fuengfoo, A., Sutchritpongsa, S., & Noipayak, P. (Eds.), Child
developmental and behavior for general practitioner (435-451). Bangkok: Beyond Enterprise.
Poopunsri, V., & Damrongpol, S. (1991). Psychology of Development and Education. Bangkok:
Ramkhamhaeng University.
Rodmueang, S. (2013). Social skills development of early childhood by using creative art activities
(Research report). Chachoengsao: Rajabhat Rajanagarindra University.
Schulberg, C. H. (1981). The music therapy sourcebook. London: Human Sciences press.
Schwartz, E. K. (2012). You and Me Makes-We: A Growing Together Songbook. Center for Early
Childhood Music Therapy.
Staum, M. J. (1993). A music/nonmusic intervention with homeless children. Journal of Music
Therapy, 30(4), 236-262.
Wigram, T., Pederson, I. N., & Bonde, L.O. (2002). A comprehensive guide to music therapy: Theory,
clinical practice, research and training. USA: Jessica Kingsley Publishers.
World Federation of Music Therapy (2014). What is music therapy? Retrieved from http://www.
musictherapyworld.net/WFMT/About_WFMT.html
Yin, R. K. (2009). Case study research: Design and methods (4th ed). United States: Library of
Congress Cataloguing-in-Publication Data.
Zanders, M. L. (2015). Music Therapy Practices and Processes with Foster-Care Youth: Formulating
an Approach to Clinical Work. Music Therapy Perspectives, 33(2), 97-107.
Zitelli, B. J., McIntire, S. C., & Nowalk, A. J. (2012). Zitelli and Davis’ Atlas of Pediatric Physical
Diagnosis. Elsevier Health Sciences
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2019 วารสารวิทยาลัยราชสุดา เพื่อการวิจัยและพัฒนาคนพิการ
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสถาบันราชสุดาเพื่อการวิจัยและพัฒนาคนพิการ
