การศึกษาคุณลักษณะผู้ประกอบการเกษตรรุ่นเยาว์ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
คำสำคัญ:
คุณลักษณะ, ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง , ผู้ประกอบการเกษตรรุ่นเยาว์ , เกษตรศาสตร์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณลักษณะของผู้ประกอบการเกษตรรุ่นเยาว์ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และศึกษาสภาพคุณลักษณะผู้ประกอบการเกษตรรุ่นเยาว์ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษาสาขาเกษตรศาสตร์ เก็บรวบรวมข้อมูลแบบผสมผสาน โดยเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสังเคราะห์เอกสารและสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 คน และตรวจสอบยืนยันผ่านการสนทนากลุ่มของผู้เชี่ยวชาญจำนวน 10 คน จากนั้นจึงเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากกลุ่มตัวอย่างนักศึกษาสาขาเกษตรศาสตร์ จำนวน 308 คน โดยใช้แบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพหาค่าความสอดคล้องและค่าสัมประสิทธิ์ ครอนบัคอัลฟ่า วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า คุณลักษณะผู้ประกอบการเกษตรรุ่นเยาว์ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงประกอบด้วย 4 คุณลักษณะ ได้แก่ คุณลักษณะที่ 1 การแสวงหาโอกาสทางธุรกิจจากฐานความสามารถของตนเอง คุณลักษณะที่ 2 ความเป็นนักบริหารจัดการเกษตรกรรม คุณลักษณะที่ 3 ความคิดสร้างสรรค์และนำนวัตกรรมสมัยใหม่มาประยุกต์ใช้พัฒนาเกษตรกรรม และคุณลักษณะที่ 4 การบริหารความเสี่ยงและความยืดหยุ่นตามสถานการณ์ของตลาด โดยผลการศึกษาสภาพคุณลักษณะผู้ประการเกษตรรุ่นเยาว์ของนักศึกษาสาขาเกษตรศาสตร์ พบว่าในภาพรวมนักศึกษามีคุณลักษณะด้านการแสวงหาโอกาสทางธุรกิจจากฐานความสามารถของตนเองอยู่ในระดับมาก ( = 4.028 S.D. = 0.785) คุณลักษณะด้านความเป็นนักบริหารจัดการเกษตรกรรม อยู่ในระดับปานกลาง (
= 2.834 S.D. = 0.774) คุณลักษณะด้านความคิดสร้างสรรค์และนำนวัตกรรมสมัยใหม่มาประยุกต์ใช้พัฒนาเกษตรกรรม อยู่ในระดับปานกลาง (
= 2.964 S.D. = 0.752) และด้านการบริหารความเสี่ยงและความยืดหยุ่นตามสถานการณ์ของตลาด อยู่ในระดับปานกลาง (
= 2.988 S.D. = 0.744) ข้อมูลเหล่านี้เป็นประโยชน์สำหรับสถาบันอุดมศึกษาในการออกแบบการจัดการเรียนรู้และกิจกรรมเสริมทักษะต่าง ๆ ประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาของท้องถิ่น พัฒนานักศึกษาให้มีคุณลักษณะการเป็นผู้ประกอบการเกษตรที่สอดคล้องกับความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย
References
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2563). รายงานสรุปข้อมูลสำคัญของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. https://data.moac.go.th/
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2558). สถิติสำหรับงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชาย โพธิสิตา. (2556). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดนุลดา จามจุรี. (2563). การออกแบบการเรียนรู้สำหรับผู้เรียน Gen Z. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระประพันธ์ พลวุฑฺโฒ และ สมคิด พุ่มทุเรียน. (2563). การพัฒนาเกษตรกรตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัดกำแพงเพชรในเขตปฏิรูปที่ดินทุ่งคอกวัว ตำบลนครชุม อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารวิจัยวิชาการ, 3(1), 57-68.
มรกต กำแพงเพชร สวรรยา ธรรมอภิพล และ นรินทร์ สังข์รักษา. (2562). คุณลักษณะผู้ประกอบการเกษตรกรที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจเกษตรสีเขียว. Business Review Journal, 11(1), 262-275.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2559). แนวคิดการพัฒนาเพื่อพึ่งตนเองของเกษตรกรอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. https://www.chaipat.or.th/site_content/item/283-self-reliance.html
ยิ่งศักดิ์ ไกรพินิจ. (2561). โปรแกรมการพัฒนาทักษะความเป็นผู้ประกอบการเกษตรปราดเปรื่องของนักศึกษาอาชีวเกษตร. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2562). การพัฒนาทักษะสร้างสรรค์นวัตกรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2560). ไทยพร้อมศักยภาพ ครัวของโลก เจาะดัชนีความมั่นคงอาหารไทย ยืนแท่นอันดับ 3 ในอาเซียน. สืบค้นจาก http://oaezone.oae.go.th/view/1/รายละเอียดข่าว/ข่าว%20สศก./25343/TH-TH
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2562). ตัวชี้วัด เศรษฐกิจการเกษตรของประเทศไทย ปี 2562. สืบค้นจาก http://www.oae.go.th/assets/portals/1/ebookcategory/52_indicator-edit1-2562/#page=1
Adhikari, R. P., Bonney, L., & Miles, M. P. (2017). When can a farmer be an entrepreneur? Taking entrepreneurship back to the future. International Journal of the Nepalese Academy of Management, 5, 117-129.
Anthony, O.-I., Ifeanyi Ndubuto, N., Ogbonnaya, O. U., & Maria Etomchi, N. (2014). Analysis of Entrepreneurial Behavior among Cassava Farmers in Ebonyi State, Nigeria. International Journal of Agricultural Science, Research and Technology in Extension and Education Systems, 4(2), 69-74.
Chengot, R., Knox, J. W., & Holman, I. P. (2021). Evaluating the Feasibility of Water Sharing as a Drought Risk Management Tool for Irrigated Agriculture. Sustainability, 13(3), 1456.
De Wolf, P., McElwee, G., & Schoorlemmer, H. (2007). The European farm entrepreneur: a comparative perspective. International Journal of Entrepreneurship and Small Business, 4(6), 679-692.
Eze, S. C., & Chinedu-Eze, V. C. (2016). AGRIPRENEURSHIP CURRICULUM DEVELOPMENT IN NIGERIAN HIGHER INSTITUTIONS. International Journal of Small Business and Entrepreneurship Research, 4(6), 53-66.
Food and Agriculture Orgaization of The United Nations. (2014). Youth and agriculture: key challenges and concrete solutions. Retrieved from http://www.fao.org/3/a-i3947e.pdf
Food and Agriculture Organization of The United Nations. (2018). Transforming food and agriculture to achieve the SDGs: 20 interconnected actions to guide decision-makers. Retrieved from http://www.fao.org/3/I9900EN/i9900en.pdf
Garry, F. K., Bernie, D. J., Davie, J. C., & Pope, E. C. (2021). Future climate risk to UK agriculture from compound events. Climate Risk Management, 32, 100282. https://doi.org/10.1016/j.crm.2021.100282
Handayani, E., Haryono, S., & Darmawan, A. (2021). Transformation of entrepreneur education programs (EEPS) of Indonesia’s higher education. International Journal of Research in Business and Social Science (2147-4478), 10(1), 180-188.
Huq, A. and Gilbert, D. (2017). All the world’s a stage: transforming entrepreneurship education through design thinking. Education + Training, 59(2), 155-170. https://doi.org/10.1108/ET-12-2015-0111
Karimi, S., Chizari, M., Biemans, H. J., & Mulder, M. (2010). Entrepreneurship education in Iranian higher education: The current state and challenges. European Journal of Scientific Research, 48(1), 35-50.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and psychological measurement, 30(3), 607-610.
Mahmood, R., Zahari, A. S. M., Ibrahim, N., Jaafar, N. F. H. N., & Yaacob, N. M. (2021). The Impact of Entrepreneur Education on Business Performance. Asian Journal of University Education, 16(4), 171-180.
Mastroeni, M., Mittra, J., & Tait, J. (2021). Political influences on biotechnology-based innovation for European agriculture: risk-assessment and risk management. Technology analysis & strategic management, 33(3), 271-282.
McElwee, G. (2006). The enterprising farmer: a review of entrepreneurship in agriculture. Journal of the Royal Agricultural Society of England, 167(9). 1-8.
McElwee, G. (2008). A taxonomy of entrepreneurial farmers. International Journal of Entrepreneurship and Small Business, 6(3), 465-478.
Mukembo, S. C. (2017). Equipping youth with agripreneurship and other valuable life skills by linking secondary agricultural education to communities for improved livelihoods: a comparative analysis of project-based learning in Uganda. (Doctoral Dissertation, Oklahoma State University, United States).
Niewoudt, S., Henning, J. I. F., & Jordan, H. (2017). Entrepreneurial characteristics and financial performance of farmers in South Africa. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/321136821_Entrepreneurial_competencies_and_financial_performance_of_farmers_in_South_Africa
Rathi, M. J. (2020). Agripreneurship: A Sustainable Growth. Studies in Indian Place Names, 40(55), 54-60.
Rauch, A., & Frese, M. (2007). Born to be an entrepreneur? Revisiting the personality approach to entrepreneurship. The psychology of entrepreneurship, 41-65.
Soonthorndhada, A., Kittisuksathit, S., SureepornPunpuig, Varangrat, A., Malhotra, A., Curran, S. R., & Martin, S. B. (2005). YOUTH AT ODDS: Thai Youth's Precarious Futures in a Globalized World. Nakhon Pathom: Institute for Population and Social Research Mahidol University.
Thailand Board of Investment. (2020). Thailand in Brief. Retrieved from https://www.sme.go.th/en/page.php?modulekey=370
Umar, S. (2019). Developing a research framework for youth engagement in agripreneurship: application of the theory of planned behaviour. Nigerian Journal of Rural Sociology, 19(1), 24-33.
Uneze, C. (2013). Adopting agripreneurship education for Nigeria’s quest for food security in vision 20: 2020. Greener Journal of Educational Research, 3(9), 411-415.
United Nations. (2020). Population. https://www.un.org/en/sections/issues-depth/population
Waguey, D. A. (2014). Entrepreneurial career of students in agriculture: An analysis. American Journal of Educational Research, 2(1), 35-43.
Worldometer. (2019). Thailand Population. Retrieved from https://www.worldometers.info/world-population/thailand-population/
Xaba, G. G. (2014). Identifying entrepreneurial skills required by South African black farmers: an entrepreneurial model. South Africa: University of the Witwatersrand. Retrieved from https://core.ac.uk/reader/39675540
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 สักก์เสก พัชรดิฐ, มารุต พัฒผล, ดนุลดา จามจุรี
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้นิพนธ์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
