การพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

Main Article Content

ศุภกิจ ลิมปสถาพร
วลัยพร ชิณศรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ทั้งในเชิงปริมาณที่ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย และเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ (2) ศึกษาการจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่มีความสัมพันธ์เชิงเหตุ - ผล กับการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ (3) ศึกษาลักษณะส่วนบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ (4) ศึกษาแนวทางในการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ กลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรในสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตพื้นที่อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำนวน 130 คน  และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ แบ่งเป็นตัวแทน ระดับผู้บริหาร จำนวน 6 คน และระดับผู้ปฏิบัติ จำนวน 6 คน รวม 12 คน วิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงพรรณนา ใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ใช้ค่าไคสแควร์ การถดถอยพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า (1) การพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ ทั้งในภาพรวมและรายด้านมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก (2) การจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่มีความสัมพันธ์เชิงเหตุ – ผล  กับการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และ 0.05 (3) ลักษณะส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ ระดับการศึกษา ตำแหน่ง ประสบการณ์ในการทำงาน มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ (4) แนวทางในการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ ควรมีการปรับปรุงภารกิจงานให้มีความเหมาะสมสอดคล้องกับหน้าที่และความรับผิดชอบของบุคลากร โดยมีการวางแผนกรอบอัตรากำลังในการบริหารงานบุคลากรให้เหมาะสมกับภารกิจงานที่มี ส่งเสริมให้มีการพัฒนาทักษะตรงตามความต้องการของบุคลากร เสริมสร้างกระบวนการทำงานที่มีความทันสมัย มีสมรรถนะสูง มีประสิทธิภาพ และมีความเป็นมืออาชีพ โดยยึดมั่นตามหลักคุณธรรมจริยธรรม เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดในการให้บริการประชาชน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ลิมปสถาพร ศ. . . . ., & ชิณศรี ว. (2024). การพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นเชิงกลยุทธ์ภายใต้แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ . วารสาร มจร เพชรบุรีปริทรรศน์, 7(3), 221–236. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JPR/article/view/280245
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ภัทรวรรณ์ ทาขุลี. (2565). การพัฒนาบุคลากรที่ว่าการอำเภอชุมแพภายใต้บริบทการบริหารประเทศไทย4.0.วารสารการบริหารการศึกษา มมร.วิทยาเขตร้อยเอ็ด ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 (มกราคม–เมษายน 2565).

มานะชัย เทพสุรินทร์. สมปอง สุวรรณภูมาและณัฐดนัย แก้วโพนงาม. (2565). แนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของบุคลากรสังกัดเทศบาลในเขตอำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ.วารสารวิจยวิชาการ ปีที่ 5 ฉบับที่ 5 (กันยายน-ตุลาคม 2565).

รณิภา พงศ์พุทธชาด และเพ็ญศรี ฉิรินัง. (2562). การพัฒนาบุคลากรตามแนวทางการจัดการภาครัฐแนวใหม่ขององค์การบริหารส่วนตำบลจังหวัดราชบุรี. Journal of Administrative and Management. Vol.7 No.3 September-December 2019.

ศศิธร จันทร์ปลูก. (2566). แนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ภายใต้ระบบราชการ 4.0 ที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในองค์การบริหารส่วนตำบลเขตอำเภอหัวหิน จังหวัด ประจวบคีรีขันธ์. วารสารนิสิตวัง ปีที่ 25 ฉบับที่ 2กรกฎาคม–ธันวาคม 2566.

ศรีศักดิ์ สุวรรณธรรมา. (2564). แนวทางการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่น กรณีศึกษาเทศบาลนครนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี.รวมบทความวิจัยการศึกษาอิสระของนักศึกษาโครงการรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุพัฒตรา แสงมณี และวรธา มงคลสืบสกุล. (2566). การพัฒนาศักยภาพของบุคลากรเพื่อยกระดับการให้บริการสู่ ภาครัฐดิจิทัล: กรณีศึกษาเทศบาลเมืองเขารูปช้าง จังหวัดสงขลา. Vol. 1 No. 10 (2023): Procedia of Multidisciplinary Research (October 10/2023)”.

Samuel B. Green. (1991) “How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis?” Multivariate Behavioral Research, 26(3), 499-510.

Randy L. DeSimone, Jon M. Werner, David M. Harris. (2002). Human Resource Development. 3rd ed. Fort Worth, Texas. :Harcourt College Pub.