STRATEGIC LOCAL PERSONNEL DEVELOPMENT UNDER THE NEW PUBLIC MANAGEMANT CONCEPT OF LOCAL ADMINISTRATIVE ORGANIZATIONS IN BANG SAPHAN DISTRICT, PRACHUAP KHIRI KHAN PROVINCE.

Main Article Content

suppakit limpasathaporn
Walaiporn Chinnasri

Abstract

This research was mixed-method research, both in quantitative method using questionnaires as a research tool and qualitative method using in-depth interviews. The objectives were to (1) study the level of strategic local personnel development under the new public management concept. (2) study the cause-and-effect relationship of new public management with strategic local personnel development under the new public management concept. (3) study the personal characteristics related to the strategic local personnel development under the new public management concept. (4) study the guidelines for strategic local personnel development under the new public management concept. The sample consisted of 130 personnel in local administrative organizations in Bang Saphan District, Prachuap Khiri Khan Province and 12 key informants, divided into 6 executives and 6 practitioners. The data were analyzed by descriptive statistics using percentages, means, standard deviations, and inferential statistics using Chi-square and multiple regression. The results of the study found that (1) Strategic local personnel development under the new public management concept Both overall and in each aspect, there is a high level of implementation. (2) The new public administration has a cause-and-effect relationship with the strategic development of local personnel under the new public management concept with statistical significance at the 0.001 and 0.05 levels. (3) Personal characteristics, including gender, education level, position, and work experience, are related to the strategic development of local personnel under the new public management concept. (4) The guidelines for the strategic development of local personnel under the new public management concept should be to adjust the tasks to be appropriate and consistent with the responsibilities of the personnel. There should be a planning framework for personnel and personnel management that is appropriate for the existing tasks. It should promote the development of skills that meet the needs of the personnel. It should enhance the work process to be modern, highly capable, efficient, and professional, while adhering to the principles of morality and ethics to maximize the benefits of providing services to the public.

Article Details

How to Cite
limpasathaporn, suppakit, & Chinnasri, W. (2024). STRATEGIC LOCAL PERSONNEL DEVELOPMENT UNDER THE NEW PUBLIC MANAGEMANT CONCEPT OF LOCAL ADMINISTRATIVE ORGANIZATIONS IN BANG SAPHAN DISTRICT, PRACHUAP KHIRI KHAN PROVINCE. Journal of MCU Phetchaburi Review, 7(3), 221–236. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JPR/article/view/280245
Section
Research Articles

References

ภัทรวรรณ์ ทาขุลี. (2565). การพัฒนาบุคลากรที่ว่าการอำเภอชุมแพภายใต้บริบทการบริหารประเทศไทย4.0.วารสารการบริหารการศึกษา มมร.วิทยาเขตร้อยเอ็ด ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 (มกราคม–เมษายน 2565).

มานะชัย เทพสุรินทร์. สมปอง สุวรรณภูมาและณัฐดนัย แก้วโพนงาม. (2565). แนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของบุคลากรสังกัดเทศบาลในเขตอำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ.วารสารวิจยวิชาการ ปีที่ 5 ฉบับที่ 5 (กันยายน-ตุลาคม 2565).

รณิภา พงศ์พุทธชาด และเพ็ญศรี ฉิรินัง. (2562). การพัฒนาบุคลากรตามแนวทางการจัดการภาครัฐแนวใหม่ขององค์การบริหารส่วนตำบลจังหวัดราชบุรี. Journal of Administrative and Management. Vol.7 No.3 September-December 2019.

ศศิธร จันทร์ปลูก. (2566). แนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ภายใต้ระบบราชการ 4.0 ที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในองค์การบริหารส่วนตำบลเขตอำเภอหัวหิน จังหวัด ประจวบคีรีขันธ์. วารสารนิสิตวัง ปีที่ 25 ฉบับที่ 2กรกฎาคม–ธันวาคม 2566.

ศรีศักดิ์ สุวรรณธรรมา. (2564). แนวทางการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่น กรณีศึกษาเทศบาลนครนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี.รวมบทความวิจัยการศึกษาอิสระของนักศึกษาโครงการรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุพัฒตรา แสงมณี และวรธา มงคลสืบสกุล. (2566). การพัฒนาศักยภาพของบุคลากรเพื่อยกระดับการให้บริการสู่ ภาครัฐดิจิทัล: กรณีศึกษาเทศบาลเมืองเขารูปช้าง จังหวัดสงขลา. Vol. 1 No. 10 (2023): Procedia of Multidisciplinary Research (October 10/2023)”.

Samuel B. Green. (1991) “How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis?” Multivariate Behavioral Research, 26(3), 499-510.

Randy L. DeSimone, Jon M. Werner, David M. Harris. (2002). Human Resource Development. 3rd ed. Fort Worth, Texas. :Harcourt College Pub.