การใช้เศรษฐกิจพอเพียง เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตเพื่อยกระดับรายได้ และความผาสุกของครอบครัวผู้สูงอายุ ในจังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะคุณภาพชีวิตและความผาสุกของครอบครัวผู้สูงอายุในจังหวัดเพชรบุรี 2) ส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตในการยกระดับรายได้ และความผาสุกของครอบครัวผู้สูงอายุในจังหวัดเพชรบุรี 3) ทดลองรูปแบบกิจกรรมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตเพื่อยกระดับรายได้ และความผาสุกของครอบครัวผู้สูงอายุในจังหวัดเพชรบุรี ใช้วิธีดำเนินการวิจัยแบบผสมผสานวิธี กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุ จำนวน 60 คน เครื่องมือที่ใช้ในวิจัยได้แก่ แบบสำรวจข้อมูลเบื้องต้น แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่มเกี่ยวกับการจัดกิจกรรมยกระดับรายได้ สถิติที่ใช้คือ ค่าร้อยละ และอภิปรายเนื้อหาเป็นความเรียง ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตและความผาสุกในด้านสุขภาพร่างกาย จิตใจ เศรษฐกิจ สังคม การเมือง การศึกษา และสิ่งแวดล้อม ภายใต้การดำรงชีวิตตามแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง อยู่ในระดับสูง หลังการจัดกิจกรรม คือ 1) การประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ในครัวเรือนจากวัสดุท้องถิ่น บ้านระหารน้อย ต.ตำหรุ อ.บ้านลาด 2) การทำผักสวนครัวริมรั้วริมทางเดินปลอดสาร บ้านหัวทุ่ง-ทุ่งพร้าวพัฒนา ต.ท่ายาง อ.ท่ายาง และการปลูกผักสวนครัวรายครัวเรือน บ้านคลองลัด ต.บางตะบูน อ.บ้านแหลม 3) การทำถังขยะแบบคัดแยกขยะในครัวเรือน บ้านสามเรือน ต.ท่าตะคร้อ อ.หนองหญ้าปล้อง ซึ่งทั้ง 4 กิจกรรม อยู่ภายใต้หลักการแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง สามารถลดรายจ่ายและเพิ่มรายได้มีผลดีตามความต้องการของกลุ่ม ข้อค้นพบ ผู้สูงอายุมีการดำเนินชีวิตเศรษฐกิจพอเพียงเป็นหลัก มีความสามารถในการบริหารจัดการกิจกรรมยกระดับรายได้ โดยการลดรายจ่าย เพิ่มรายได้ ส่งผลให้เกิดการพัฒนาคุณภาพชีวิตและความผาสุก ภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงในสถานการณ์ปกติและสถานการณ์วิกฤตได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โชติกา สิงหาเทพและคณะ .(2561). บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ตำบลโคกมั่งงอย อำเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ. กรุงเทพฯ : สำนักวิจัยและพัฒนาสถาบันพระปกเกล้า.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้อายุ .(2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2561.กรุงเทพฯ: พริ้นเทอรี่.
ยุพา ทองสุข ดวงใจ วัฒนสินธุ์ และภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์ .(2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความ
ผาสุกทางใจของผู้สูงอายุ.วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 33(1), 95-110.
สมนึก ภัททิยธนี .(2551). การวัดผลการศึกษา.(พิมพ์ครั้งที่ 3). กาฬสินธุ์ : ประสานมิตรการพิมพ์.
สมาคมสภาผู้สูงอายุแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์ 9 ประจำจังหวัดเพชรบุรี. (2559). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุปี 2558. เพชรบุรี : สมาคมสภาผู้สูงอายุแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์ 9 ประจำจังหวัดเพชรบุรี.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างส่งเสริมสุขภาพ. (2560) .ศูนย์เรียนรู้สุขภาวะสำนักงานกองทุนสนับสนุนสร้างเสริมสุขภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สิริวัลลิ์ พฤกษาอุดมชัย และ สวรรยา ธรรมอภิพล. (2560). ปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินงานของชมรมผู้สูงอายุตำบลดอนแฝก จังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10 (1), 1439- 1453.
เสนาะจิต ชลายน. (2564). แนวทางการปลูกผักแบบผสมผสานของกลุ่มผู้สูงอายุบ้านเกษตรพัฒนา ตำบลป่าไผ่ อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาภูมิสังคมอย่างยั่งยืน มหาวิทยาลัยแม่โจ้
อรรถกร เฉยทิม .(2560). ความสุขของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน แผน ก แบบ ก 2 ระดับปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Dupuy, H. J. (1977). The General Well-being Schedule. In McDowell, I. & Newell, C. (Eds.), Measuring health: a guide to rating scales and questionnaire (2nded) (pp. 206-213). USA: Oxford University Press.
Lawton, M. P. (1983). Environment and other determinants of well-being in older people. The Gerontologist, 23(4), 349-357.
