การศึกษาการรับรู้ของเยาวชนต่อปัญหาการทุจริตคอร์รัปชัน กรณีศึกษา นักศึกษามหาวิทยาลัยสวนดุสิต
คำสำคัญ:
การรับรู้, เยาวชน, คอร์รัปชันบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ของเยาวชนต่อปัญหาการทุจริตคอร์รัปชัน และศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการรับรู้ของเยาวชนด้านการทุจริตคอร์รัปชัน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยเยาวชนที่มีอายุ 18 – 20 ปี เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1 และ 2 ของมหาวิทยาลัยสวนดุสิต โดยใช้การสุ่มอย่างง่ายด้วยสูตรของ Cochran ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 385 คน ทำการเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม และตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาได้ค่า IOC อยู่ระว่าง 0.67 - 1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นเมื่อตรวจสอบด้วยค่าอัลฟ่าของครอนบาคมีค่าอยู่ระหว่าง 0.87 - 9.95 ข้อมูลที่ได้นำมาวิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนา และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า การรับรู้ของเยาวชนต่อปัญหาการทุจริตคอร์รัปชันอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.79 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.99 และเมื่อนำปัจจัยที่ส่งผลต่อการรับรู้ของเยาวชนต่อปัญหาการทุจริตคอร์รัปชันทั้ง 4 ปัจจัยได้แก่ 1) ปัจจัยด้านการศึกษาและความรู้ 2) ปัจจัยด้านค่านิยมทางศีลธรรมและจริยธรรม 3) ปัจจัยด้านบรรทัดฐานของสังคมหรือกลุ่มอ้างอิง และ 4) ปัจจัยด้านสื่อมวลชนและสื่อสังคมออนไลน์ (Med) มาวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ พบว่าทุกปัจจัยส่งผลต่อการรับรู้ของเยาวชนต่อปัญหาการทุจริตคอร์รัปชันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
เอกสารอ้างอิง
เกตุม สระบุรินทร์. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมความซื่อสัตย์ของนักเรียนมัธยมต้นในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล: วิเคราะห์พหุกลุ่ม. ดุษฎีนิพนธ์สาขาวิจัย วัดผลและสถิติการศึกษา มหาวิทยาลัยบูพา: ชลบุรี
ทิวากร แสร์สุวรรณ และ ธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้กับการมีส่วนร่วมของประชาชน
ในการป้องกันและปราบปรามการทุจริตคอร์รัปชัน: กรณีศึกษาเขตเทศบาลนครพิษณุโลก. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(9): 349-364. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/ view/255713/173627
นวิยา สามนปาล และ ฐิติ วิทยสรณะ. (2564). การรับรู้ข่าวสารการทุจริตคอร์รัปชันกับทัศนคติและพฤติกรรมการต่อต้านการทุจริตคอร์รัปชันของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 25(3): 79-90.
เพ็ชรัตน์ ไสยสมบัติ. (2558). การศึกษาทัศนคติของนิสิตนักศึกษาที่มีต่อปัญหาคอร์รัปชัน. การประชุมวิชาการระดับชาติ SMARTS ครั้งที่ 5 วันที่ 3 กรกฎาคม 2558 ณ คณะสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร กรุงเทพฯ. http://www.smartssociety.com/proceedings/smarts5/PDF2015/0.รายละเอียดโครงการ.pdf
วัชระ จิรฐิติกาลกิจ. (2563). ความสัมพันธ์ของเสรีภาพสื่อมวลชนกับการคอร์รัปชันในสังคมไทย. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 24(1): 121-132. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jca/article/view/245417/166316
สำนักงานป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ. (2567). โครงการ STRONG CAMP เยาวชนไทยต้านโกง. https://www.nacc.go.th/categorydetail/2019111910162091/20240818151504?
สำนักงานป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ. (2567). ดัชนีการรับรู้การทุจริต. https://www.nacc.go.th/ categorydetail/2018083118464105/20240130143633?
สุธิดา พัฒนศรีวิเชียร. (2566). บทบาทหน้าที่ อุปสรรค และแนวทางในการใช้สื่อเพื่อต่อต้านการทุจริต. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 21(1): 150-176.
สุปรีญา นุ่นเกลี้ยง และ ศิริลักษณ์ คัมภิรานนท์. (2562). การรับรู้การทุจริตคอร์รัปชันและการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมในความเป็นพลเมืองของนักศึกษา: ศึกษากรณี มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. วารสารวิทยบริการ, 30(3): 138-152.
สุวรรณ ไตรมาลัย. (2560). บทบาทของสื่อมวลชนต่อการป้องกันและแก้ไขการทุจริตคอร์รัปชัน. การประชุมวิชาการระดับชาติ ด้านการบริหารกิจการสาธารณะ ครั้งที่ 4 “การบริหารกจการสาธารณะภายใต้ประเทศไทย 4.0”. วันที่ 4 สิงหาคม 2560 ณ วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อนุวัตร จุลินทร, ดุษฎี โยเหลา และ เพ็ชรัตน์ ไสยสมบัติ. (2562). ทฤษฎีการกระทำด้วยเหตุผลและทฤษฎีพฤติกรรมตามแผนการนำไปประยุกตฺใช้ด้านธุรกิจ. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 12(5): 128-145. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/ Veridian-E-Journal/article/view/182000/149954
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารกฎหมายและการเมืองการปกครอง

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารกฎหมายและการเมืองการปกครอง ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของโรงเรียนกฎหมายและการเมือง มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ห้ามผู้ใดนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรจากโรงเรียนกฎหมายและการเมือง มหาวิทยาลัยสวนดุสิต นอกจากนี้ เนื้อหาที่ปรากฎในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์

