มาตรการทางกฎหมายในการยับยั้งการชุมนุมทางการเมือง

สิทธิพัฒน์ เฉลิมยศ

บทคัดย่อ

ปัญหาการชุมนุมทางการเมืองมีสาเหตุสำคัญมาจากการเปลี่ยนแปลงทางการปกครอง และการเปลี่ยนแปลงผู้นำในระดับประเทศ เช่นการรัฐประหาร การต่อต้านการสืบทอดอำนาจของคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ (รสช.) การชุมนุมขับไล่ผู้นำรัฐบาล ปัญหาของการบังคับใช้กฎหมายกับการชุมนุมสาธารณะของประเทศไทยมีความเชื่อมโยงอยู่กับกฎหมายหลายฉบับตั้งแต่ระดับกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง, รัฐธรรมนูญปี 2560, พระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558, พ.ร.ก.ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548, ประมวลกฎหมายอาญา และ พ.ร.บ.จราจรฯ เป็นต้น ดังนั้น ผู้เขียนจึงได้เสนอมาตรการทางกฎหมายในการยับยั้งการชุมนุมทางการเมืองควรที่จะมีมาตรการ โดยไม่ใช้วิธีรุนแรงในการสลายการชุมนุมกับผู้ชุมนุมที่เป็นเด็กและเยาวชนอายุไม่เกิน 17 ปี ปฏิบัติต่อผู้ชุมนุมเหมือนกับผู้มาใช้บริการ โดยไม่กระทำการรุนแรง และไม่ใช้วิธีการสลายตัวด้วยอาวุธ หรือสิ่งที่ให้เกิดการบาดเจ็บต่อผู้ชุมนุม แต่ถ้าหากผู้ชุมนุมก่อความรุนแรงควรใช้มาตรการสลายการชุมนุมด้วยการทำที่กั้นไม่ให้เข้าถึงสถานที่และตัวเจ้าหน้าที่ ไม่ควรให้เจ้าหน้าที่และประชาชนปะทะหน้ากันโดยตรง ให้นำกฎหมายที่ รัฐธรรมนูญปี 2560 พระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 กฎหมายเกี่ยวกับสื่อมวลชนและการนำเสนอข่าวสาร ซึ่งควรมีการนำเสนอในรูปแบบที่เป็นกลาง โดยไม่ก่อให้เกิดการยั่วยุ และไม่ใส่เนื้อข่าวที่ก่อให้เกิดการเลือกข้างหรือเลือกฝ่าย และผลักดันให้กฎหมายการควบคุมการชุมนุมควรยกระดับให้เท่าเทียมกับมาตรฐานสากลอย่างแท้จริง และเจ้าหน้าที่ตำรวจในทุกพื้นที่จะต้องควบคุมเหตุการณ์ให้เสมอภาคและเท่าเทียมกันโดยไม่เลือกปฏิบัติ