Darngnapasorn Na Pombejra NETWORK MODEL AND DRIVING OF ELDER NETWORK TO DEVELOPING QUALITY OF LIFE OF ELDER IN NONG SAENG SUBDISTRICT, PAK PHLI DISTRICT, NAKHON NAYOK RPOVINCE.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the situation and the pattern of the elderly network that has the potential to continue to improve the quality of life in a sustainable manner and analysis of guidelines for driving the elderly network. Quantitative data collection was done by questionnaires from 288 elderly people and qualitative data can be obtained from interviews with 13 people involved. Data were analyzed for percentage, mean and confirmatory factor analysis. Qualitative data will be analyzed by Content Analysis. Research results are as follows:
1) The elderly in the sample group had a high quality of life of the elderly. The demand for the improvement of quality of life and participation in networking of the elderly were at a moderate level.
2) The network model has a mentor model under the operation of the elderly school with 3 important elements, Human capital, knowledge capital and social capital that are advantage in driving the network.
3) The appropriate activities for driving the network should include both horizontal activities, seeking agencies and networks outside the community and formally cooperate, and vertical activities and vertical activities are activities that meet the needs of the elderly and have continuity in activities to achieve sustainable driving.
Key Word: Elderly, Quality of life, Network and Driving of Network.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารกฎหมายและการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ห้ามผู้ใดนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรจากโรงเรียนกฎหมายและการเมือง มหาวิทยาลัยสวนดุสิต นอกจากนี้ เนื้อหาที่ปรากฎในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สู่ความสำเร็จ. กรุงเทพฯ : ซัคเซส มีเดีย.
เจริญ นุชนิยม. (2561). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุด้วยวิธีพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์. 6(2): 619-631.
เจษฎา นกน้อย และวรรณภรณ์ บริพันธ์. (2560). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดสงขลา. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. 9 (3), 94-105.
ดวงใจ คำคง. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ตำบลลำสินธุ์ อำเภอศรีนครินทร์ จังหวัดพัทลุง. วิทยานิพนธ์ ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการระบบสุขภาพบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ธาริน สุขอนันต์, สุภาวัลย์ จาริยะศิลป์, ทัศนันท์ ทุมมานนท์. และปิยรัตน์ จิตรภักดี. (2554). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบ้านสวน จังหวัดชลบุรี. วารสารสาธารณสุขศาสตร์. 41(3): 229-239.
ธิติรัตน์ ราศิริ และ อาจินต์ สงทับ. (2561). แนวทางการมีส่วนร่วมภาคีเครือข่ายในการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุเพื่อก้าวสู่ “ศตวรรษที่ 21”. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้. 5(1): 315-328.
นิภาภรณ์ จงวุฒิเวศย์, รังสรรค์ สิงหเลิศ และสมสงวน ปัสสาโก. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของธุรกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 4(2): 103-112.
บัวพา บัวระภา, ชัยยง ขามรัตน์ และอัจฉรา จินวงษ์ (2559: 67). รูปแบบการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุโดยชุมชน ตำบลสร้างก่อ อำเภอกุดจับ จังหวัดอุดรธานี. วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา. 17(2): 57-70.
ประภาพรรณ อุ่นอบ. (2552). เครือข่าย: กลไกสำคัญในการขับเคลื่อนงานพัฒนาอย่างบูรณาการ. กรุงเทพฯ : เอสพีกราฟฟิค พรีเพส พริ้นติ้ง.
ปลื้มใจ ไพจิตร. (2558). คุณภาพในการดำรงชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิทยาการจัดการ ปีที่ 2 ฉบับที่ 2 (2558). หน้า 157-179.
ยุพา อภิโกมลกร และพวงน้อย แสงแก้ว. (2557). การจัดการความรู้ : การจัดการสุขภาพชุมชนเพื่อผู้สูงอายุบ้านศรีหมวดเกล้า อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม. 37(1): 89-98.
วิไลพร ขำวงษ์ จตุพร หนูสวัสดิ์ วรารัตน์ ประทานวรปัญญา และจิดาภา ศิริปัญญา. (2554). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ. 5 (2), 32-40.
ศศิภา พิทักษ์ศานต์. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการนำนโยบายส่งเสริมวิสาหกิจชุมชนไปปฏิบัติ กรณีศึกษาอำเภอเมืองกระบี่ จังหวัดกระบี่. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 24 (3): 33-46.
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). ข้อมูลสถิติจำนวนผู้สูงอายุประเทศไทย ปี 2559. เข้าถึงเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2561 จากhttp://www.dop.go.th/download/knowledge/knowledge_th_20170707092742_1.pdf
สมพร โพธินาม และคณะ. (2552). ผู้สูงอายุไทยบริบทของจังหวัดมหาสารคาม. ศรีนครินทร์เวชสาร, 24(3), 197-205.
สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล และคณะ. (2541). เปรียบเทียบแบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกชุด 100 ตัวชี้วัด และ 26 ตัวชี้วัด. วารสารกรมสุขภาพจิต. ปีที่ 5 (2541, มิถุนายน-กันยายน). : 4-15.
สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล และคณะ. (2545). เครื่องชี้วัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกชุดย่อ ฉบับภาษาไทย (WHOQOL-BREF-THAI). โครงการจัดทําโปรแกรมสําเร็จรูปในการสํารวจสุขภาพจิตในพื้นที่ ปีพ.ศ.2545. กรุงเทพฯ.
อภินันท์ สนน้อย ปิยาภรณ์ ศิริภานุมาศ และสุรชัย ปิยานุกูล. (2559). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. 8 (2), 153-169.
อนุชา พิมายนอก และ ภควรรณ ลุนสำโรง. (2558). ปัจจัยที่เอื้อตอความสำเร็จในการพัฒนาชุมชนตามแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของชุมชน บ้านน้ำซับ ตำบลวังน้ำเขียว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา. การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ประจำปี 2558: 579-590.
Arnstein, S. R., (1969). A Ladder of Citizen Participation. Journal of the American Planning Association. 35(4): 216-224.
WHO. (1995) The World Health Organization quality of life assessment (WHOQOL): Position paper from the World Health Organization. Social Science and Medicine 1995; 41: 1403-9.