THE MODELS OF BUDDHIST EDUCATION AT GUANGXIAO TEMPLE AND SPECIALIZED BUDDHIST EDUCATION INSTITUTIONS IN CHINA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aimed to investigate the factors influencing the models of Buddhist education at Guangxiao Temple and specialized Buddhist education institutions in China, analyzing the role of Guangxiao Temple in promoting Buddhist education within the Chinese context, and comparing the educational management models between Guangxiao Temple and specialized institutions. Qualitative data were collected through interviews with 11 key informants. Data analysis was performed using content analysis.
The research findings revealed four main factors influencing Buddhist education models in this context: 1) institutional and curriculum factors, 2) personnel factors, 3) policy and socio-cultural context, and 4) technology and individual factors. Guangxiao Temple played a crucial role in promoting Buddhist education in China by serving as a center for Buddhist studies, a place for spiritual practice, and a hub for disseminating Buddhist teachings. The comparison between the Buddhist education models at Guangxiao Temple and specialized institutions highlighted several differences. These included their roles and management styles, curriculum content and structure, teaching methodologies, and learning environments.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์. (2545). พระพุทธศาสนาในจีน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระวัชระ เทวสิรินาโค, พระครูพรหมเขตคณารักษ์ และจรวยพร เหมรังสี. (2563). รูปแบบการจัดการศึกษาของศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 4(2), 1–11.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2556). การศึกษาพระพุทธศาสนาในระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.
ศุภลักษณ์ เศษธะพานิช. (2550). การพัฒนาระบบการบริหารที่มุ่งเน้นความเป็นเลิศของสถานศึกษาเอกชน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Azizan, F. Z. (2010). Blended learning in higher education institution in Malaysia. In Proceedings of regional conference on knowledge integration in ICT.
Goossaert, V. and Palmer, D. A. (2011). The religious question in modern China. Chicago: University of Chicago Press.
Harvey, P. (2013). An introduction to Buddhism: Teachings, history and practices. Cambridge: Cambridge University Press.
Jones, C. B. (2016). Buddhism in China: A historical overview. Honolulu: University of Hawai'i Press.
Nedostup, R. (2020). Superstitious regimes: Religion and the politics of Chinese modernity. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Asia Center.
Wan Fatimah Bt Wan Ahmad, Afza Bt Shafie and Josefina Barnachea Janier. (2008). Students Perceptions Towards Blended Learning in Teaching and Learning Mathematics: Application of Integration. Petronas University of Technology, Malaysia.
Wei, X. (2018). Buddhist revival in post-Mao China. Oxford: Oxford University Press.
