กลยุทธ์การสร้างวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ด้วยอิทธิบาท 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลยุทธ์การสร้างวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษา โดยมุ่งเน้นการประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 ซึ่งเป็นหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ประกอบด้วย ฉันทะ (ความพึงพอใจในการทำงาน) วิริยะ (ความพยายาม) จิตตะ (ความตั้งใจ) และวิมังสา (การพิจารณาไตร่ตรอง) การสร้างวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาเป็นกระบวนการที่ส่งเสริมให้บุคลากรพัฒนาตนเองผ่านการเรียนรู้ร่วมกันและการแลกเปลี่ยนความรู้ เพื่อให้สามารถปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผลจากการวิจัยแสดงให้เห็นว่า การนำหลักอิทธิบาท 4 มาใช้ในการพัฒนาบุคลากรในสถานศึกษาช่วยให้บุคลากรเกิดความรักในงาน มีความพยายามในการพัฒนาตนเอง มีความใส่ใจในการทำงานอย่างมีระบบ และสามารถทบทวนและปรับปรุงการทำงานของตนเองได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งทั้งหมดนี้ช่วยสร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ๆ และนำองค์กรไปสู่ความสำเร็จอย่างยั่งยืน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
กฤษณา พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2564). วัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์การศึกษา.
กฤษดา ขาวสะอาด. (2562). วัฒนธรรมองค์กรในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์การศึกษา.
จิตติ พงษ์รักษ์. (2564). การสร้างแรงจูงใจในสถานศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา, 15(2), 101-115.
จิตรา สมบูรณ์. (2562). การสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ในองค์กรยุคใหม่. วารสารการศึกษาบริหาร, 10(2), 25-45.
เจริญชัย ศรีวิจิตร. (2560). การสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บริหารการศึกษา.
ชัชชัย ทวีชัย. (2563). การเรียนรู้แบบร่วมมือในโรงเรียนสามเสนวิทยาลัย. วารสารวิจัยการศึกษา, 11(3), 105-118.
ณัฐพร รัตนมณี. (2565). การจัดการภาระงานครูในสถานศึกษา. วารสารการจัดการการศึกษา, 12(1), 80-95.
ณัฐวุฒิ นาคเจริญ. (2563). การเรียนรู้และพัฒนาทรัพยากรบุคคล. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยการศึกษา.
ทวีทรัพย์, มนูญ. (2564). การสร้างวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาผ่านการใช้เทคโนโลยี. วารสารเทคโนโลยีการศึกษา, 3(4), 90-110.
ธนบดี พินัย. (2560). วัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้: แนวคิดและการปฏิบัติในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนภัทร์ วิชัยบุตร. (2563). เทคโนโลยีสารสนเทศกับการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารการศึกษาไทย, 8(4), 150-165.
ธนวัฒน์ ศรีวิลัย. (2563). การประเมินผลและการวิเคราะห์ข้อมูลในสถานศึกษา. วารสารการวิจัยทางการศึกษา, 20(1), 50-65.
ธวัช สิทธิวุฒิ. (2561). ความสำคัญของวัฒนธรรมการเรียนรู้ในสถานศึกษา. วารสารนวัตกรรมการศึกษา, 19(3), 77-93.
ประเวศ วะสี. (2560). การพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรในยุคดิจิทัล. วารสารการจัดการการศึกษา, 8(1), 15-35.
ประสิทธิ์ วงศ์สมบัติ. (2561). แนวทางการพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์การจัดการ.
ประเสริฐ จันทร์ชู. (2563). การพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์การศึกษา.
ปรีชา คำลือ. (2563). การเรียนรู้และการพัฒนาศักยภาพบุคลากรในองค์กร. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียา กุลวิเศษ. (2565). ความเครียดจากการทำงานในสถานศึกษา. วารสารจิตวิทยาการทำงาน, 10(3), 95-110.
พรศักดิ์ จันทรเกษม. (2564). การพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษา. วารสารวิชาการทางการศึกษา, 20(3), 45-58.
พุทธทาส อินทปัญโญ. (2563). อิทธิบาท 4 กับการพัฒนาตนเอง. นครปฐม: มหาวิทยาลัยสงฆ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วราภรณ์ เตชะวรเวช. (2563). การจัดการองค์กรแห่งการเรียนรู้เพื่อพัฒนาสถานศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา, 25(1), 89-101.
วิชัย สุนทรากร. (2561). การส่งเสริมการพัฒนาครูในโรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วารสารการศึกษาร่วมสมัย, 5(2), 55-70.
วิชัย สุวรรณรักษ์. (2564). การจัดการวัฒนธรรมองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์การศึกษา.
ศรีสุดา จันทรากานต์. (2562). การจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ในโรงเรียนสตรีวิทยา: กรณีศึกษาความสำเร็จ. วารสารการศึกษาไทย, 9(1), 24-37.
ศิริชัย มงคลกิจ. (2564). การต่อต้านการเปลี่ยนแปลงในองค์กร. วารสารการจัดการการศึกษา, 18(3), 120-135.
สมศักดิ์ เกิดพงษ์. (2565). การประยุกต์ใช้หลักพุทธศาสนาในการบริหารองค์กร. เชียงใหม่: พุทธศาสตร์.
สายพิณ วงษ์สุวรรณ. (2562). วัฒนธรรมการเรียนรู้ในองค์กร: แนวคิดและการประยุกต์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
สุนทร ธำรงวัฒนา. (2562). หลักการสร้างทีมงานและวัฒนธรรมการเรียนรู้ในองค์กรการศึกษา. วารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, 15(2), 112-126.
สุนทร สุวรรณจันทร์. (2561). การสร้างวัฒนธรรมองค์กรและการนำหลักธรรมมาประยุกต์ใช้. วารสารการพัฒนามนุษย์, 12(3), 35-55.
สุภัทร จันทรกุล. (2560). การสร้างวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้ในองค์กรทางการศึกษา. วารสารวิจัยการศึกษา, 18(2), 33-48.
สุริยา สมบูรณ์. (2562). บทบาทของผู้นำในการสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ในสถานศึกษา. วารสารผู้นำและนวัตกรรมการศึกษา, 14(1), 21-35.
Senge P. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. New York: Doubleday/Currency.