แนวทางการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของกลุ่มโรงเรียนนวพัฒน์ จังหวัดระยอง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัล 2) เพื่อศึกษาวิธีการพัฒนาการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของกลุ่มโรงเรียนนวพัฒน์ จังหวัดระยอง เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี โดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามประชากในการวิจัยทั้งหมดที่เป็นผู้บริหารและครูกลุ่มโรงเรียนนวพัฒน์ จังหวัดระยอง จำนวน 92 คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติการวิจัย ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 11 รูป/คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการจำเป็นการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัล มีค่าดัชนี PNImodified คือ 0.519 ด้านที่มีความต้องการจำเป็นอันดับที่ 1 คือ ด้านการวางแผนอัตรากำลังและกำหนดตำแหน่ง รองลงมา คือ ด้านการสรรหาและบรรจุแต่งตั้ง ด้านการออกจากราชการ ด้านวินัยและการรักษาวินัย และด้านการเสริมสร้างประสิทธิภาพในการปฏิบัติราชการ 2) วิธีการพัฒนาการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 เป็นแนวทางการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัล ประกอบด้วยการกำหนดเกณฑ์อัตรากำลังในสถานศึกษา ควรพิจารณาปัจจัยหลายด้านเพื่อให้เกิดความเหมาะสมและสอดคล้องกับเป้าหมายของสถานศึกษา การกำหนดเกณฑ์ดังกล่าวสามารถอ้างอิงแนวทางตามเกณฑ์การวางแผนอัตรากำลังและกำหนดตำแหน่ง การวางแผนอัตรากำลังและกำหนดตำแหน่งตามหลักสัปปุริสธรรม 7 เพื่อให้สอดคล้องกับบริบทของการศึกษาในยุคใหม่ และ 3) แนวทางการบริหารงานบุคคลในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ดังนี้ (1) ความรู้ในหลักการและเหตุผล (ธัมมัญญุตา) ใช้ข้อมูลจากระบบสารสนเทศ (HRIS) เพื่อวิเคราะห์และวางแผนการบริหารงานบุคคล กำหนดนโยบายโดยใช้ข้อมูลและเหตุผลสนับสนุน(2) ความรู้ในเป้าหมาย (อัตถัญญุตา) กำหนดเป้าหมายการพัฒนาบุคลากรในยุคดิจิทัล เช่น การยกระดับทักษะเทคโนโลยี พัฒนาสมรรถนะบุคลากรให้พร้อมใช้เทคโนโลยีดิจิทัล (3) ความรู้ในตนเอง (อัตตัญญุตา) ใช้เครื่องมือดิจิทัลในการประเมินตนเองและบุคลากร ส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาตนเองผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ (4) ความรู้ในความพอดี (มัตตัญญุตา) จัดสรรทรัพยากรบุคคลอย่างเหมาะสมโดยใช้ข้อมูลจากระบบ HRIS รักษาสมดุลระหว่างงานและชีวิตส่วนตัวโดยใช้เครื่องมือดิจิทัล (5) ความรู้ในกาลเวลา (กาลัญญุตา) วางแผนพัฒนาบุคลากรระยะยาวด้านทักษะดิจิทัล ใช้เทคโนโลยีเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานและตรงต่อเวลา (6) ความรู้ในชุมชน (ปริสัญญุตา) ส่งเสริมการมีส่วนร่วมผ่านแพลตฟอร์มดิจิทัลเพื่อรับฟังความคิดเห็น พัฒนาเครือข่ายบุคลากรโดยใช้เครื่องมือสื่อสารออนไลน์ และ (7) ความรู้ในบุคคล (ปุคคลัญญุตา) คัดเลือกบุคลากรผ่านระบบดิจิทัล สร้างแรงจูงใจด้วยเทคโนโลยีและการประเมินผลที่โปร่งใส
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2562. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา
กาญจน์เกล้า ถูประกัน. (2565). การบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2555). การบริหารทรัพยากรบุคคล. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็นยูเคชั่น.
นีรมล ดาบเงิน. (2565). แนวทางการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารสถานศึกษาในเครือข่ายบางกุ้ง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูพิศาลปริยัตยานุกูล (อนันต์ วฑฺฒโน). (2555). แนวทางการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษาเขตบางขุนเทียน สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2545). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสภา.
พระธรรมปิฏก (ป. อ. ปยุตโต). (2535). ทศวรรษธรรมทัศน์พระธรรมปิฏก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสภา.
พระมหาชรินทร์ ชุติฏฺฐายี (อรรคบุตร). (2565). แนวทางการพัฒนาการบริหารงานบุคคลในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ของผู้บริหาร โรงเรียนประถมศึกษา เขตบางพลัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาปริญญา เตชปญโญ (ปราบชมพู). (2564). การบริหารงานบุคคลยุคดิจิทัล. วารสารการสอนสังคม, 3(2), 185.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิโรจน์ สำรรัตนะ. (2548). การบริหาร หลักการ ทฤษฎี และประเด็นทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ทิพย์วิสุทธิ์.
ศักดิ์ชัย อนันต์ชัยลิขิต. (2565). การพัฒนาทักษะการบริหารงานบุคคลยุคดิจิทัลตามหลักวุฒิธรรมของผู้บริหารโรงเรียนวิถีพุทธระดับประถมศึกษา จังหวัดเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมบัติ บุตรแสนคม. (2565). การบริหารงานบุคคลในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Cronbach, Lee J. (1971). Essentials of psychological testing. 4 th ed. New York: Harper & Row.
Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale in Reading in Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.