PROMATION OF NON-FORMAL EDUCATION CENTERS IN BANG BON DISTRICT OF MONKS IN NINSUKHARAM TEMPLE, BANGKOK
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) study the promotion of non-formal education centers, 2) compare the promotion of non-formal education centers classified by personal status, and 3) study the problems, obstacles, and suggestions for promoting non-formal education centers. The research is a mixed-methods study. In part of the quantitative research, using a questionnaire with a sample of 164 people. The obtained data were analyzed by finding the frequency, percentage, mean, and standard deviation. The qualitative research was conducted by interviewing 9 key informants. The data were analyzed by content analysis. The research results found that 1) Overall, the monks' opinions on the promotion of non-formal education centers in Bang Bon District were at a high level. When considering each aspect, the opinions were at a high level in all 5 aspects: promoting and developing teachers and personnel to develop quality; promoting, supporting, and coordinating networks to jointly organize non-formal and informal education; organizing and promoting and supporting the development of learning resources and local wisdom; organizing and developing quality non-formal and informal education so that learners had knowledge and ideas and could live according to the philosophy of sufficiency economy. 2) The results of the comparison of opinions on the promotion of non-formal education centers classified by gender, age, education level, and place of residence found that they were not different in all aspects, which rejected the hypothesis. 3) Problems, obstacles, and suggestions for promoting non-formal education centers (1) Problems, obstacles were: Network partners did not cooperate in participating in religious activities in terms of budget and equipment. The committee or related persons did not receive continuous development. The teaching and learning management could not fully develop the quality and standards of education. The provision of textbooks was not worthwhile and of poor quality. Students did not apply their knowledge to their careers or continue their original careers after completing the course. (2) Suggestions were: Promoting activities to promote lifelong learning that were proactive, diverse, modern, and creative, and respond to the needs of the public and community. There was vocational training to promote learning and strengthen the democratic process. There was a coordination system to support students to access sources of funds and instill thriftiness in people in the community.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้า และพัสดุภัณฑ์.
ธิติ พึ่งเพียร. (2559). ความต้องการการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยของประชาชนเทศบาลตำบลโพสะ อำเภอเมือง จังหวัดอ่างทอง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
นรินทร์ พูลสวัสดิ์. (2557). บทบาทของพระสงฆ์ในการส่งเสริมจริยธรรมของนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต.
พระใบฎีกามานะ สุเมธโส (มากมูล). (2556). การบริหารจัดการด้านการศึกษาสงเคราะห์ของพระสังฆาธิการจังหวัดเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาพรประสงค์ พุทธจันทร์. (2556). การส่งเสริมพระสงฆ์ในการพัฒนาวัดให้เป็นศูนย์กลางชุมชน. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมุห์อนุรักษ์ ธีรสกฺโก. (2556). การพัฒนาวัดเพื่อการท่องเที่ยวเชิงพุทธตามแนวปรัชญาเศรษกิจพอเพียงในจังหวัดสมุทรสาคร. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ไพทูรย์ โพธิสว่าง. (2559). การทำวิจัยทางสังคมศาสตร์ : หลักการวิธีปฏิบัติ สถิติและคอมพิวเตอร์. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ภรณี กีร์ติบุตร. (2556). การพัฒนาประสิทธิผลทางการศึกษา. สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
วิษณุ พลอยศรี. (2557). การบริหารจัดการชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ศึกษากรณี ศูนย์การเรียนชุมชนพลาญข่อย ตำบลโนนก่อ อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยเขตบางบอน. (2564). เอกสารประชุมประจำปี. กรุเทพมหานคร: ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยเขตบางบอน.
สมศักดิ์ บุญปู่. (2558). พระสงฆ์กับการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เสาวนีย์ ไชยกุล. (2559). บทบาทพระสังฆาธิการที่มีต่อการพัฒนาศาสนศึกษาและการศึกษาสงเคราะห์ จังหวัดพะเยา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
Yamane, Taro. (1973). Statistic: An Introducting Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row.
