ความฉลาดทางอารมณ์วิถีพุทธกับการเสริมสร้างพลังอำนาจภาวะผู้นำสตรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอความฉลาดทางอารมณ์วิถีพุทธกับการเสริมสร้างพลังอำนาจภาวะผู้นำสตรี ผลการศึกษาพบว่า การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์วิถีพุทธมีความหมายครอบคลุมถึงให้ความสำคัญกับการเรียนรู้และพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างอารมณ์และการตอบสนองต่อสถานการณ์ต่าง ๆ อย่างมีสติทั้งต่ออารมณ์ของตนเองและของผู้อื่นโดยการฝึกให้มีสติและความเข้าใจต่อความรู้สึกและความคิดของตนเอง สามารถการพัฒนาทักษะในการจัดการกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น เรียนรู้และประยุกต์ใช้กับการแก้ไขปัญหาอย่างมีสติและสอดคล้องกับความเป็นจริงได้อย่างเหมาะสม ในทางปฏิบัติความฉลาดทางอารมณ์วิถีพุทธเน้นการฝึกให้มีสติสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมและความเป็นจริงของสถานการณ์ หลักธรรมของพระพุทธศาสนาเป็นที่ยอมรับว่าเป็นแนวปฏิบัติที่ส่งเสริมให้มนุษย์มีความสุขและเจริญรุ่งเรืองทางจิตใจและอารมณ์ การเสริมสร้างพลังอำนาจภาวะผู้นำสตรีควรเน้นไปที่การพัฒนาความเข้าใจในหน้าที่และบทบาทของผู้นำ การพัฒนาทักษะการสื่อสาร การเลือกตัดสินใจ การแก้ไขปัญหา การนำทีมสู่การดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นเลิศ สามารถสร้างผลลัพธ์ที่เชื่อถือได้ และนำพาองค์กรให้เติบโตอย่างต่อเนื่องไปในทิศทางที่ดี การผสมผสานระหว่างความฉลาดทางอารมณ์ที่เกิดจากการฝึกสมาธิและหลักธรรมของพระพุทธศาสนากับการเสริมสร้างพลังอำนาจภาวะผู้นำสตรีจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการควบคุมอารมณ์ของตนเองและผู้อื่น ช่วยเสริมความเข้าใจในบทบาทและหน้าที่ของผู้นำ และเสริมสร้างทักษะการสื่อสารและการนำทีมให้มีประสิทธิภาพ ผลลัพธ์ที่ได้จากการผสมผสานดังกล่าวจะเป็นแนวทางสำคัญในการพัฒนาทั้งส่วนบุคคลและองค์กรอย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กาญจนา เหมะรัต และคณะ. (2555). รูปแบบการเสริมพลังอำนาจการพยาบาลผู้ป่วยจิตเภทในสังคมเมือง. วารสารพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 26(3), 81-86.
บรรจง อมรชีวิต. (2558). พุทธวิธีคิดวิเคราะห์ด้วยโยนิโสมนสิการ การคิดเพื่อนำไปสู่ปัญญาวิมุติ. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
ประเวศ วะสี. (2546). ยุทธศาสตร์พระพุทธศาสนากับการพัฒนาประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2554). ผู้นำ. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567 จาก https://dictionary.orst.go.th
พรพรหมพรรณ บุญโคกล่าม และคณะ. (2566). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาสตรีที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของครูและบุคลากรทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาจันทบุรี ตราด. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(5), 142-152.
พระปวิทัย วชิรวิชฺโช. (2018). ประโยชน์ของการฝึกสมาธิแนวพุทธเซน ในการพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ ศึกษากรณีผู้ปฏิบัติธรรมชาวฝรั่งเศส. ธรรมธารา, 1(1), 186-200.
ภารดี อนันต์นาวี. (2552). หลักการ แนวคิด ทฤษฎี ทางการบริหารการศึกษา. ชลบุรี: มนตรี.
มติชนสุดสัปดาห์. (2559). ฉัตรสุมาลย์: เสวนาเรื่องบทบาทสตรีฯ. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567 จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_1468
รสสุคนธ์ วาริทสกุล. (2560). กลยุทธ์การเสริมพลังอำนาจในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรัง. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 10(1), 1-12.
วรรณดี เกตแก้ว. (2552). การศึกษาองค์ประกอบคุณลักษณะของผู้นำสตรีทางการศึกษาในภาคใต้. วารสารศึกษาศาสตร์, 20(2), 45-58.
วันทนีย์ วาสิกะสิน. (2553). สังคมสงเคราะห์แนวสตรีนิยม: ทฤษฎีและการปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิชญพงศ์ ไชยธิกุลโรจน์ และคณะ. (2564). ผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาตัวบ่งชี้ความฉลาดทางอารมณ์และสังคม. วารสารการวัด ประเมินผล สถิติ และการวิจัยทางสังคมศาสตร์, 4(2), 17-26.
วิทย์ วิทศทเวทย์ และเสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2562). พระพุทธศาสนา ม. 4 กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 8) . กรุงเทพมหานคร: บริษัท อักษรเจริญทัศน์ อจท. จำกัด.
วิษณุ เครืองาม. (2554). เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น. วารสารนิติธรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 13(1), 570-571.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2559). พุทธธรรม ฉบับเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2561). พจนานุกรมพุทธศาสตร์: ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2564). การศึกษาเพื่อพัฒนาอารยธรรมให้สมนาม สยามสามไตร ศึกษา 3 พัฒนา 4. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: บริษัท พิมพ์สวย จำกัด.
สมบูรณ์ วัฒนะ และคณะ. (2566). การบูรณาการพระพุทธศาสนาเพื่อสร้างคุณค่าตามคติสุวรรณภูมิ กรณีวัดพระปฐมเจดีย์. ธรรมธารา, 9(1), 80-111.
สุนี ไชยรส. (2554). เฟมินิสต์ ประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน: การต่อสู้บนเส้นทางแห่งความเสมอภาค. กรุงเทพมหานคร: เดือนตุลา.
กัลยาณมิตร. (2560). หลักธรรมสำคัญในพระไตรปิฎก. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567 จาก https://kalyanamitra.org/th/article_detail.php?i=14327
Burn, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper and Row.
Daniel G. (1998). Working with Emotional Intelligence. New York: Bantam Books.
Durin, A. J. (2004). Leadership Research Findings, Practice, and Skills. New York: Houghton Mifflin.
Fisher, H. (2010). The first sex: The natural talents of women and how they are changing the world. New York: Ballantine Books.
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence: Why It Can Matter More Than IQ. New York: Bantam Books.
Ruchaneeya L. (2565). ความฉลาดทางอารมณ์-สิ่งสำคัญที่ผู้นำต้องมี. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤษภาคม 2567 จาก https://blog.happily.ai/th/emotional-intelligence-important-key-for-leaders-th/
Salovey, P. & Mayer, J. D. (1990). Emotional Intelligence. Imagination, Cognition, and Personality, 9(3), 185-211.
Solovic, W. S. (2007). The girl's guide to power and success. New York: AMACOM.