VILLAGE FUND MANAGEMENT ACCORDING TO SAPPURISDHAMMA OF BANSONG SUBDISTRICT MUNICIPALITY, WIANGSA DISTRICT, SURAT THANI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research article is to study 1) Village fund management according to Sappurisadham principles and 2) Guidelines For village fund management according to Sappurisadham principles of Ban Song Subdistrict Municipality. Wiang Sa District Surat Thani Province It is mixed methods research. The sample group consisted of 367 members of the Ban Song Subdistrict Municipality Village Fund, 5 key informants/person, and a purposive sample was selected. The research tools used were questionnaires and in-depth interviews. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, and standard deviation. and content analysis.
The research results found that: 1) Village fund management according to Sappurisadham principles of Ban Song Subdistrict Municipality. Overall, every aspect was at a high level, average ( = 4.19). The aspect with the highest average was Atthannuta (knowledge of meaning or knowledge of results) average value ( = 4.30), followed by Dhammannuta (knowledge of Dhamma or knowledge of causes) average value ( = 4.20) and the Dhamma principle with the lowest average value is the Pukkalaparopranyuta principle. (Knowledge of people) Average
( = 4.14) and 2) Guidelines for promoting village fund management according to the principles of Sappurisadham of Ban Song Subdistrict Municipality 1) The committee should review knowledge and understanding about Village fund management on a regular basis. 2) There is planning and analysis of external situations that may affect village fund management. 3) There should be an assessment of the capacity of the committee and members, and 4) Participation in participation should be promoted. Village fund management from all sectors
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2542). การวิเคราะห์สถิติ: สถิติเพื่อการตัดสินใจ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
แจ่มจันทร์ ศรีจันทร์ และปิยกนิฏฐ์ โชติวนิช. (2560). การดำเนินงานกองทุนหมู่บ้านตำบลโพธิ์ไทร อำเภอโพธิ์ไทร จังหวัดอุบลราชธานี. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.
ชนะพงษ์ กล้ากสิกิจ. (2562). ประสิทธิผลการบริหารจัดการกองทุนหมู่บ้านและชุมชนเมืองในจังหวัดกำแพงเพชร. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ไทยโพสต์. (2566). โครงการเสริมสร้างความเข้มแข็งของเศรษฐกิจฐานรากเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 6 มีนาคม 2566 จาก https://www.thaipost.net/main/detail/75787,26/1/2566
พระมหาสมควร ศรีสงคราม. (2550). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสัปปุริสธรรมและพละธรรมกับการปฏิบัติงานของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มเขตกรุงธนใต้สังกัดกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิเชษฐ์ โพดาพล และปรมัตถ์ โพดาพล. (2563). การประยุกต์ใช้หลักสัปปุริสธรรมในการบริหารองค์การบริหารส่วนตำบล ในเขตอำเภอโพนทอง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์, 6(2), 83-93.
วิชา อินทร์จันทร์. (2563). ยุทธศาสตร์การพัฒนาศักยภาพการบริหารจัดการกองทุนหมู่บ้านและชุมชนเมืองของคณะกรรมการกองทุนหมู่บ้าน. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม, 7(2), 150-170.
สำนักงานกองทุนหมู่บ้าน และชุมชนเมืองแห่งชาติ (สทบ.). (2566). ประวัติความเป็นมา. เรียกใช้เมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2567 จาก http://www.villagefund.or.th
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ สังคม แห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุนทร ปัญญะพงษ์ และคณะ. (2562). การบริหารจัดการกองทุนหมู่บ้านตามหลักธรรมาภิบาล: กรณีศึกษากองทุนหมู่บ้านช่อระกา ตำบลนาฝาย อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์, 4(2), 27-37.